Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

UMARŁE DATY ...

Sterta pamiątek odbite cienie
Gorący oddech do środka wciskam
Napięte myśli słońce w zenicie
Wolno opadam gryząc się w usta

Strumienie zdarzeń drzewa obrazy
W bezbarwnym smutku dziś wszystko tonie
Ta magia źródła metamorfozy
Ubiera w pamięć znów parzy dłonie

Umarłe daty zwiędnięte słowa
Toczą się kołem jak pory roku
Cień domu sosny a w dole rzeka
Blade wspomnienie budzi niepokój

Kiedy odległy jest już początek
A kłęby kurzu przykryły wczoraj
Z zgubionych sylab układam wątek
W pamięci przodków pragnę zachować

autor

Art123

Napisany: 2013-04-13

admin1

Porozmawiam z bogatymi

Chcę rozmawiać z bogatymi.
Z wielkimi tej ziemi.
Przed nimi
Pieniądz się mieni
Wspaniałymi barwami.
Pozostali sami
Z żądzą dobywania i gromadzenia.
Z swoimi żądzami
Pójdą z wyrzutami sumienia,
Że nie dostrzegli większych wartości,
Że nie zauważyli bliźniego,
Że zagubili Boga swego.
Bogaci bez miłości.
Bogaci bez litości.
Zostaliście z błyszczącymi szkiełkami
Opuszczeni - zupełnie sami.
Jeżeli możecie zawrócić z tej drogi,
Porozmawiajcie z Bogiem.

KSIĄDZ JAN WARCHAŁ

admin1

Lekarz duszy

Lekarza duszy potrzebuję
by mógł złagodzić ból cierpienia
plastrami słów zabliźnić ranę
która w głąb myśli się przedziera

Ubrać w charakter zadumania
okryć odwagą wrażliwości
śladami jutra pójść powoli
ominąć w drodze niepewności

Pokolorować zmysłom chwile
otworzyć oczami marzenia
obudzić szczęście gdzieś zaspane
troskom powiedzieć do widzenia

autor

beciuszka

Napisany: 2018-08-30

admin1

Gdzieś w maleńkim serca kąciku
W człowieku wiara się kryje.
Choć siebie niepewna i słaba,
To jednak trwa i wciąż żyje.
Jak motyl krucha i delikatna,
W każdej chwili odlecieć gotowa.
Nie trzeba wiele by ją spłoszyć.
Wystarczy jeden gest i słowo
Bywa też czasem, że łzę uroni,
Gdy smutku dokoła jest za wiele.
A gdy nad głową słońce świeci,
Znowu na życie patrzy śmielej.

admin1

Klikam codziennie w klawiaturę
i piszę te słowa gorące,
że nie ważna za oknem pogoda,
ja Ci uśmiech posyłam jak słońce...

Napisałam już wierszy tyle,
różne rymy:trudniejsze lub łatwe,
gdy ogarną Cię smutne,złe chwile,
niech me słowa będą Ci światłem...

Niech Ci będą promykiem jasnym,
niech radują,nadzieję Ci dają,
niechaj będą wyrazem przyjaźni
i niech dobrem nas otaczają...

Dla niektórych to słowa banalne,
choć głoszone przez wielu od wieków,
lecz wciąż żyją i są aktualne,
swą wartością w niejednym człowieku...
Więc nie wstydźmy się uczuć szczerości,
dajmy sobie słów dobrych bezmiary,
czy w przyjaźni,czy też w miłości,
bo to lek i podarek prastary...

Więc czy jesteś daleko,czy blisko,
gdy Ci smutno,samotnie i źle,
to pamiętaj,że jest ktoś znajomy,
kto te słowa i uśmiech Ci śle...

★ ★ ★

Radosnego wieczorku i dobrej nocki zycze ...

admin1

Którędy

którędy do Ciebie
czy tylko przez oficjalną bramę
za świętymi bez przerwy
w sztywnych kołnierzykach
niosącymi przymusowy papier z pieczątką
może od innej strony
na przełaj
trochę naokoło
od tyłu
poprzez ciekawą wszystkiego rozpacz
poprzez poczekalnię II i III klasy
z biletem w inną stronę
bez wiary tylko z dobrocią jak na gapę
przez ratunkowe przejścia na wszelki wypadek
z zapasowym kluczem od Matki Boskiej
przez wszystkie małe furtki zielone otwierane z haczyka
przez drogę niewybraną
przez biedne pokraczne ścieżki
z każdego miejsca skąd wzywasz
nie umarłym nigdy sumieniem

ksiądz Jan Twardowski

admin1

Nigdy nie jest za późno
By odnaleźć marzenia,
Które w Nas przetrwały
Chociaż czas wszystko zmienia...

Nigdy nie jest za późno
Żeby zacząć od nowa,
Żeby pójść inną drogą
I raz jeszcze spróbować

Nigdy nie jest za późno
By na stacji złych zdarzeń
Złapać pociąg ostatni
I dojechać do marzeń

admin1

Ojczyzna

Ojczyzna moja - to ta ziemia droga,
Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,
Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła
W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.

Ojczyzna moja - to wioski i miasta,
Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;
To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,
Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.

Ojczyzna moja - to praojców sława,
Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,
To duch rycerski, szlachetny a męski,
To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.

Ojczyzna moja - to te ciche pola,
Które od wieków zdeptała niewola,
To te kurhany, te smętne mogiły -
Co jej swobody obrońców przykryły.

Ojczyzna moja - to ten duch narodu,
Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,
To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,
Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!

Maria Konopnicka

admin1

Jak nie kochać jesieni...

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,
Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.
Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły,
Czekając na swych braci, za morze lecących.

Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych,
Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.
Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc,
Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty.

Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej,
Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci.
Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma.
Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.

Jak nie kochać jesieni, siostry listopada,
Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie.
I w swoim majestacie uczy nas pokory.
Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.

Tadeusz Wywrocki

admin1

W ramionach jesieni
słońca promyk złoty
do figlów i śmiechów
nabiera ochoty.
Pocałuje śmiało
jabłuszko pachnące,
by za chwilkę było
skromne, rumieniące.
Tęsknotą za latem
zalśni w kroplach rosy,
osiądzie swym czarem
tam, gdzie kwitną wrzosy.
Doda barw do liści,
co szeleszczą mile.
Chciałby też wyzłocić
wszystkie Twoje chwile..."

admin1

Chwyć dzień dzisiejszy,
w obie swe dłonie,
jak kolorowego na łące motyla.
Złap uśmiech ,
radość,miłość i szczęście,
aby nie umknęła Ci żadna chwila.
Żeby pięknie żyć,
trzeba radosnym i szczęśliwym być.
Trzeba mieć fantazję,
umieć kochać ,pragnąć,
zawsze dużo chcieć.
Śmiać się,bo śmiech to
radosna podstawa życia.

Milutkiej soboty życzę
z promykami słoneczka.
Sercem pozdrawiam
buziaczki słodziutkie zostawiam -
TERESA

admin1

Deszcz jesienny

Deszcz jesienny się swawoli
Wpada ludziom za kołnierze
Nie chroni mnie liść topoli
Wszędzie jestem pod pręgierzem.

Zauważył ktoś że moknę
Dach swój proponuje szczerze
Moknący chodzą za oknem
Ja w swe szczęście wprost nie wierzę.

ஆܓ

Mimo jesiennej aury życzę Tobie
całym sercem wewnętrznego ciepła...
POZDRAWIAM MILUTKO.

admin1

sonet pytajny

Czy da się opanować zmysł,
gdy wonią nęci piękny kwiat
gdy szumem śpiewa cały las,
gdyż drzewa jego pieści wiatr
czy można potok zetrzeć łez,
poranną rosą z sukien mgły
gdy stanie na rozdrożach nam,
ten który niszczy dobre sny.

Jak długo można pytać gdy,
odpowiedź nie nadchodzi, nie
chociaż w nadziei bytność trwa
i złudne myśli w uśmiech śle
jak długo jeszcze będzie trwać,
skoro czas także koniec ma
czy można potok zetrzeć łez,
gdy go zrodziła życia mgła.

Czy da się opanować zmysł,
gdy dźwięki pieszczą ucho nam
gdy słodycz zmienia gorzki smak,
dodając jeden uczuć gram
czy tylko trzeba biernie trwać,
nie mając w płucach iskry tchu

Stawać się martwym niczym głaz,
odziany w miękki kożuch mchu
nie, trzeba chwycić słonce w dłoń,
otworzyć serce oraz wzrok
i iść przed siebie drogą w przód,
mierząc nadzieją każdy krok.

autor

szuflada

Napisany: 2018-09-25

admin1

Gdzie ja tak biegnę, dokąd zmierzam,
ciągle myślami jestem dalej,
życie raz głaszcze, raz uderza,
plany aż nazbyt mam zuchwałe...

Na horyzoncie myśli - „jutro”,
nie wiedząc co się dzisiaj zdarzy,
głowa w dobowym rytmie musztry
i wciąż za krótkie chwile marzeń.

Tak uciekają mi godziny,
dni i tygodnie, pory roku,
kolejne wiosny, nowe zimy,
nie liczę mgnień i czasu kroków.

On taki prędki w przemijaniu,
schwytam go lekko choć na chwilę,
nie wiem, co jutro będzie dane -
liczy się dziś. Więc carpe diem!

Ewa Pilipczuk/

admin1

Jesień

Jabłka świecą na drzewach
jak węgle w popiele,
wiatrak pęka ze śmiechu
i powietrze miele.

Jak na fryzie klasycznym
dziewczyny dostojne
z różowymi żądzami
mężną wiodą wojnę.

Już kasztan się osypał
i ochłodły ranki;
o, młody przyjacielu,
poszukaj kochanki

Z małym domkiem, ogródkiem,
sennym fortepianem,
która by włosy twoje
czesała nad ranem,

Z którą byś po śniadaniu
czytał Mickiewicza -
niech będzie silna w ręku,
a piękna z oblicza,

Jak jesień zamyślona,
jak Jesień śmiertelna
i jako jabłka owe
cierpka i weselna.

Konstanty Ildefons Gałczyński