Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Przyjaźń to źródło nieustannej radości.
to łańcuch pięknej i beztroskiej miłości...
to chwile prawdy i zrozumienia...
to wspólny uśmiech i łzy cierpienia..
to przynależność do pewnej osoby...
to poświęcenie w ciągu każdej doby..
to umieć pocieszać, mieć dokąd pójść
gdy w Twoje serce ktoś wbije nóż,
to zawsze ciepłe i otwarte ramiona w których dla Ciebie znajdzie się
ochrona...

Przyjaźń trwa wiecznie
i nigdy nie umiera,
i nigdy nie Tracisz
prawdziwego Przyjaciela.
z netu

admin1

Wiem, że jesteś

Kiedy przemierzam leśną głuszę,
wsłuchana w kroki naszej ciszy,
to smutki chowam za pazuchę,
- a tyle jest ich, że nie zliczę.

Stamtąd nie mogą się wydostać,
promienie głaszczą mój policzek,
uśmiechy przędę z nich na krosnach,
- a tyle jest ich, że nie zliczę.

Dla mnie pażdziernik jest dziś majem,
gdy jesień w złotej swej tunice,
swoje bogactwa mi rozdaje,
- a tyle jest ich, że nie zliczę.

I chociaż sama spaceruję,
wiem, że gdzieś jesteś pośród milczeń
i ciepłe sny znów mi darujesz,
- będzie ich tyle, że nie zliczę...
Maria Polak (Maryla)

admin1

Płomień znicza - rozmowa serc ...

dedykuję pamięci
wszystkich Tych którzy odeszli
z mego życia, a z którymi moje
serce ciągle rozmawia.

Płomień znicza dziś zapalam w moim sercu.
W ciszy myśli moje biegną na cmentarze.
W migocących światłach świecy widzę znowu.
Tak kochane i tak znane – bliskich twarze.

Łzy pamięci cicho płyną po policzkach.
Serce płacze znów tęsknotą co wciąż boli.
Cicha rozpacz pomieszana z ich obrazem.
Znów się budzi - niezależna od mej woli.

Ich kochanych dłoni ciepły wraca dotyk.
Piękny uśmiech na ich twarzach się maluje.
Tyle lat już serce moje za nim tęskni.
Tyle lat ich bicia serca mi brakuje.

Dom rodzinny znowu wraca wspomnień echem.
Pachnie ciastem i miłością już od rana.
Lecz to wszystko mocno skryte w mej pamięci.
To jak książka z mego życia tam schowana.

Dzisiaj znowu ją otwieram w blasku świecy.
Gdy nad grobem swoich bliskich staję w ciszy.
I rozmowę z nimi toczę w swoim sercu.
A ich serce tą rozmowę zawsze słyszy…..

.....aż do końca.......

Napisany: 2005-10-29

Autor: Dar

admin1

Szkoda !

Szkoda kwiatów, które więdną
w ustroni,
I nikt nie zna ich barw świeżych
I woni.

Szkoda pereł, które leżą
W mórz toni;
Szkoda uczuć, które młodość
Roztrwoni.

Szkoda marzeń, co się w ciemność
Rozproszą.
Szkoda ofiar, które nie są
Rozkoszą.

Szkoda pragnień, co nie mogą
Wybuchać.
Szkoda piosnek, których nie ma
Kto słuchać.

Szkoda męstwa, gdy nie przyjdzie
Do starcia,
I serc szkoda, co nie mają
Oparcia.

Adam Asnyk

admin1

Rozdawaj uśmiech...

Podziel się z ludźmi uśmiechem
tym szczerym, życzliwość zrodzi.
Nic nie kosztuje ta mina,
a kradnie duszę jak złodziej.

I zbiera, co w ludziach piękne,
bezcenne, nie za pieniądze,
dobro kwitnące na twarzy,
sympatii zorzę wschodzącą.

Uśmiechaj się do najbliższych,
oddadzą ten gest z nawiązką,
a temu co szczerze kocha,
rozbłysną w oczach dwa słońca.

admin1

Niereformowalny

Jeśli masz już swoje lata,
karku prężyć nie potrafisz
i w dodatku własne zdanie,
mówią - niereformowalny.

Jeśli czeka pilna sprawa,
by załatwić ją w urzędzie,
ty bez smaru się pojawisz -
niereformowalnym będziesz.

Jeśli krzykniesz, że coś brzydkie,
chociaż krzyczeć nie wypada,
wszyscy wokół o tym milczą -
to ty jesteś zwykły wariat.

Nic cię nie jest w stanie złamać -
nowa władza, portfel pusty.
Non modernie chcesz się kłaniać,
w kręgu starym tkwiąc po uszy.

Dziś głupoty twojej owoc -
skromna gaża, mały metraż,
bo brak reform zrobił swoje
i kariery także nie masz.

Łykasz gorycz za twe błędy,
za brak kwiatów, cmoków w rączki,
ale cóż jest w tym dziwnego -
przecież brak jest reform w tobie!

A gdy twoje członki spoczną,
bez pożegnań, tłumów hucznych.
Z dala od tłustych nagrobków,
w kątku gdzieś cmentarza pustym.

Niechaj ciebie to nie dziwi -
że los taki, a nie inny,
bo tak kończy każdy dziwak,
co reformom się sprzeciwia.

autor

tańcząca z wiatrem

Napisany: 2017-11-05

admin1

Ze słoneczkiem w serduszku
tak wiele zdziałać mogę.
Łut szczęścia Ci zamówię,
wskażę mu nawet drogę.
Z promieni słonecznych
wysnuję zaraz tęczę.
Zawieszę ją pod niebem,
by jaśniała Ci wdzięcznie.
Uśmiechy jej podrzucę,
słonecznie porozwieszam,
dobry humor i zdrowie
z kolorami wymieszam.
Niech otacza Twe życie
opiekuńczym ramieniem,
obdarza wielkim szczęściem,
biciem serca, wzruszeniem...

admin1

Misterną nitką srebrzystobiałą
samotnej brzozie warkocz zaplata
na wysuszone źdźbła trawy liści
siadła pajęczyną babiego lata

Z owoców dojrzałej jarzębiny
nawlekła korale purpurowe
z opadłych liści utkała dywany
piękne wzorzyste i kolorowe

Kwiatom ubrała zwiewne sukienki
siedmiobarwną tęczą pomalowane
liście rozrzuciła po całym sadzie
uśpiła drzewa wiatrem kołysane

Łąki i pola siwą mgłą odziała
przygnała na pomoc deszczowe chmury
a dzionek dotąd cieplutki i długi
zmieniła na krótki słotny i ponury

I chociaż jesień nasza polska złota
wciąż jeszcze się złotem i brązem mieni
to i tak od nas wkrótce odejść musi
bo prawa natury nikt tu nie zmieni...

admin1

Mijają dni, mija czas
O szczęściu śni każdy z nas.
Kto znajdzie je? Któż to wie,
Gdzie jest, gdzie, szczęście Twe?
Lecz w każdą noc, w każdy dzień,
Uwierz w swą moc i coś zmień!
Niech się Twój szlak w górę pnie,
Przeżyj jak ptak noce i dnie!
Nie obwiniajmy gwiazd za swój los,
Wsłuchajmy się nie raz w serca głos.
Najśmielsza myśl z Twego Snu
Może przyjść właśnie tu

admin1

Z zachodem słońca
wieczór się zjawia
i noc pomału
kroki swe stawia.

Budzą się sny
śląc w nich pragnienia,
gwiazdy już ścielą
swe pozdrowienia.

To nic że czasem
tęskno się robi,
niech marzeniami
serce nam zdobi...

admin1

Cóż mogę dać Tobie dzisiejszego ranka
By przywitała Ciebie miła niespodzianka
Na każdym kroku, gdzie się tylko obrócisz
Niech wiatr Ci twoją melodię zanuci,
Tę, którą lubisz... Tę ulubioną...
Niech wiatry chmury dzisiaj rozgonią
I słonko świeci nad Twoją głową.
Spod stóp niech znikną wszystkie przeszkody
Niech się rozwieją smutków powody
A jeśli problem w Twe drzwi zapuka
Pamiętaj o tym, że jestem tutaj.

admin1

Leć Orle Biały

Leć orle biały nad polska ziemią,
Chroń twemi skrzydłami prastare plemię
I ponad szare Giewontu skały
I ponad Bałtyk leć orle biały.

Leć orle biały nad bujne łany,
Które uprawia nasz lud kochany,
Leć ponad Wisłę, leć ponad Wartę
Skrzydła twe białe trzymaj rozwarte.

Szarpały ciebie trzy orły czarne,
Chciały cię wtrącić w groby cmentarne.
Potęgi wrogów dziś się rozchwiały,
Ale ty żyjesz, nasz orle biały.

O! My cierpliwi przez lat szeregi,
Myśmy krwią słali Sybiru śniegi.
Dziś, gdy cierpienia nasze ustały,
Nad wolną ziemią wzleć orle biały.

Dzisiaj zniknęły wrogie nam trony,
Powiewa sztandar biało – czerwony.
Powiewa sztandar ten pełen chwały
W polu czerwonym nasz orzeł biały.

Orle nasz biały, nasz lud Ci śpiewa
Niech pieśń do śmiałych lotów cię wzywa.
Orły, sokoły dziś się zleciały
Aby cześć polskiej pieśni oddały.

Leon Szuman

admin1

Nasza noc

Srebrne sieci, niby tkań pająka,
Gdzieś po gwiazdach rozpina marzenie...
Noc szepcąca przycicha i wsiąka
W zaufane naszych dusz milczenie...

Jak ptak trwożny, który się obłąka,
Serce tłucze się w piersi szalenie...
Srebrne sieci, niby tkań pająka,
Gdzieś po gwiazdach rozpina marzenie...

W kwietnem sercu niebieskiego dzwonka
Perła rosy drży... Płaczu wspomnienie...
Noc szepcąca przycicha i wsiąka
W zaufane naszych dusz milczenie...

Jak opiła słodką wonią płonka,
Ciężka snami myśl pada w omdlenie...
Srebrne sieci, niby tkań pająka,
Gdzieś po gwiazdach rozpina marzenie...

Jeszcze nigdy nie pachła tak łąka,
Ni tak do stóp nam kładły się cienie...
Noc szepcąca przycicha i wsiąka
W zaufane naszych dusz milczenie...

Senny spokój, ze smutkiem rozłąka,
Ciche gorzkich myśli zatracenie...
Srebrne sieci, niby tkań pająka,
Gdzieś po gwiazdach rozpina marzenie...

Leopold Staff

admin1

Sercem napiszę...

- Wszystkim piszącym wiersze -

Srebrno-złotym świtaniem
Zwiewnie
Na paluszkach
Odwiedziła mnie we śnie
W tęczowej sukience
Boska Wena
Co wieszczom niczym Dobra Wróżka
Ofiaruje natchnienie
By pisali sercem

A choć wielu z nas
Nigdy
Nie zostanie wieszczem
Nasze słowa i myśli krążą pośród wierszy
Aby móc ofiarować póki życia jeszcze
Cząstkę swojego serca
Zaklętego w wersach

Przed wierszami was wielu
Siwą głowę pochyla
Lecz czy innych nie cenić
Nie poświęcić im chwili
Kiedy w wierszu najprostszym
Zła samotność aż krzyczy
Szarą pustką za oknem
Spytaj
To się nie liczy?

autor

Old-boy

admin1

Nie ważna za oknem pogoda,
Nieważna własna wygoda,
Czasu szkoda na żale,
że szczęście nie trwa stale.
Ważne jest ciepłe spojrzenie,
Co gasi każde zmartwienie,
Ważne jest czułe słowo,
by radość przywrócić na nowo...