Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Lirycznie

Mija tydzień za tygodniem,
wiatr zasapał nieco cieplej.
Dni lirycznie zawleczone,
szarą watoliną z deszczem.

Wiatr zasapał nieco cieplej,
drżą na całym ciele kotki.
Szarą watoliną z deszczem,
dzień markotnie wierzby okrył.

Drżą na całym ciele kotki,
przemoczone dzierżą futra.
Dzień markotnie wierzby okrył,
świt jeziora mgławo ubrał.

Przemoczone dzierżą futra,
patrzą kiedy wstaną mniszki.
Świt jeziora mgławo ubrał,
wiatr je skłania do modlitwy.

Patrzą kiedy wstaną mniszki,
dni lirycznie zawleczone,
wiatr je skłania do modlitwy.
Mija tydzień za tygodniem.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2017-02-01

admin1

Znaleźć swe miejsce w życiu,
odwagę mieć je zdobyć,
upiększyć, pomalować
i jak najdłużej pobyć.

Brać z życia wszelkie dobra,
nie zabierając innym,
oddawać, co się wzięło,
nikomu nie być winnym.

Wypełniać swoje życie
pracy efektywnością,
obdarzać swoich bliskich
przyjaźnią i miłością

Zostawić coś po sobie,
choćby plik wspomnień miłych,
by ci co przyjdą po nas,
w przyszłość je przenosiły.

Miłej Niedzieli życzę ..
... Danusia Smile

* ...

admin1

Zimowym kwiatem tęczy nasza miłość rozkwitła
biały świat wokoło mieni się radości barwami
płatki śnieżynek we włosach bawią się w chowanego
nieśmiałym uśmiechem księżyca mrugają rzęsami

W śnieżnym oddechu łączą się usta
malują dusze barwami nagości
w ramionach mrozu gorąca rozpusta
wędruje szlakiem naszej miłości

W zimowym tańcu z wiatrem wirujemy
lodowa tafla skrzypi iskierkami szczęścia
bajkowym szalem czaru otuleni
miłości świt zadziwiony z jej nadejścia

admin1

Każdy ma swoje dni przed sobą
zapisane na liniach dłoni
każdy idzie przed siebie tylko tam
gdzie prowadzą.

Każdy ma swoich linii
początek i koniec
zapętlone przez demiurga
życia przeznaczenie
niezależnie od własnych
cnót i wad.

Każdy ma swoją pieśń
utrwaloną w papilarnych pięcioliniach
śpiewają przez wszystkie dni i noce
niezależnie czy umie
czytać znaki partytury.

Każdy ma swój krzyż
postawiony w dniu narodzin
w miejscu gdzie skończy
wędrówkę niezależnie jak długo
ona potrwa.

Nie każdy ogląda
codziennie swoje dłonie
nie każdy chce pamiętać
o wyrytych tam bruzdach
pajęczynie nici przeznaczenia
ale za głosem świetlanego gońca
idzie po nich
idzie po nich wciąż
idzie do Słońca.

Ryszard Mierzejewski

admin1

Kiedy siadam zmęczona myślami,
rozpaczliwie poszukując ciepła,
widzę Ciebie…
wtulonego cichutko w kąciku moich marzeń.
Nieśmiało wyciągasz rękę
bym mogła ogrzać się w Twojej dłoni.
Czekam niecierpliwie na dotyk,
by być pewną , że jesteś naprawdę……
Owinięta szczelną pajęczyną życia
czekam na chwilę, kiedy będę mogła
wdychać głęboko, narkotyczny zapach
Twojej obecności…
Kiedy zamykając powieki, nasycę się
Twoim drżącym wyczekiwaniem.
Chciałabym jak słonko,
nie pytając o zgodę, objąć Cię
delikatnymi promykami dotknięć…
byś usłyszał krzyk
mojego milczenia o Tobie.
Chciałabym jak słonko być blisko,
dotykać Twoich myśli,
patrzeć na taniec ust
wypowiadających czułe słowa…

-------------------------------------

Dziękuję losowi, że kiedyś...pewnie nie bez powodu,
na mojej drodze... spotkałam...Ciebie,
bo od tego dnia, moje serce i dusza są...o wiele..... piękniejsze.

słodkie dobranoc
Marta

admin1

ECH,TEN LUTY...

Kolejny luty,
siarczysty mróz -
trwa zima kalendarzowa.
Stokrotek nie ma
i słońca brak.
Tylko w sercu ciepło się chowa.

Napis ma murze :
zimy nie lubię -
dopiero teraz ma sens.
Na zimowym spacerze,
choć sama w to nie wierzę,
łza smutku wypływa z pod rzęs.

Palcem po chmurze
piszę list do wiosny .
Niech swym tchnieniem
świat wreszcie ogrzeje.
Z wiosną na pewno
będzie nam cieplej,
z wiosną na pewno będzie lepiej -
wtedy nowe budzą się nadzieje...

A na razie trwa kolejny luty
i dokucza siarczysty mróz -
wszak to zima kalendarzowa.
Stokrotek nie ma
i słońca brak.
Tylko w sercu ciepło się chowa...

admin1

Droga do domu

Gdzie na ciebie czeka przyjaźń,
gdzie się możesz spotkać z nią,
tam przez lata ciągle zmierzaj,
bo tam właśnie jest twój dom.

Wiem, że droga ta prowadzi
przez niejeden ciemny las,
jednak zawsze nią podążaj,
bo do domu wiedzie nas.

Gdzie na ciebie czeka miłość,
gdzie się możesz spotkać z nią,
tam się staraj zawsze zmierzać,
bo tam właśnie jest twój dom.

Kręta ścieżka nas prowadzi
przez niejedno pasmo gór,
ale kiedy szukasz domu,
warto zwalczyć przeszkód mur.

Gdzie na ciebie czeka miłość,
tam prowadzi serca głos.
Gdzie na ciebie czeka przyjaźń,
niech zaniesie cię tam los.

Podaj rękę swej miłości
i przyjaźni podaj dłoń.
Tam, gdzie czeka miłość, w sercu,
będzie, był i jest twój dom.

admin1

Ścieżki wyobraźni:

oczy zamykasz
i już tajemniczą ścieszką przemykasz
w ciepłą, letnią noc
kwiatów kwitnie cała moc,
aż zapach się niesie
po tym cichym lesie..
o, widzisz! coś błysneło na łące
to skrzydełka wróżek błyszczą jasno jak słońce
zajrzyj pod liść paproci, ten malutki
to pod nim mieszkają krasnoludki
słyszysz ten śpiew cudny,
dla statków jest zgubny
dochodzi znad syren zatoki
to nad nią unoszą się te białe obłoki...
ciii... wśród kwiatów wiśni
dziecie elfów słodko śpi..
ty też już zaśnij, na chwile
zostaw baśni kraine...

admin1

Modlitwa bezdomnego

Panie Boże szans równych dla każdego
spójrz na mnie w łasce swojej
gdy tułam się samotnie
wśród chłodu i mrozu serc ludzkich

trzymając w rękach
zielony chleb pogardy
próbuje zrozumieć
tych którzy mają go zanadto

Panie Boże
który widzisz moje życie
co nadajesz sens walce z codziennością
spraw żebym choć raz poczuł
że coś w całości znaczę

za drzwiami Caritasu
znów sypnęło śniegiem
marchewka z groszkiem
w samotności smakować nie chce

daj Boże choć na chwilę
schronienie
w geście ludzkiego miłosierdzia
o które całe życie walczyłem

autor

lasthope

Napisany: 2017-02-10

admin1

Walentynka

najbardziej pamięta kształt jej drobnych dłoni
nawet gdy nie marzła w swoich czule pieścił
nadsłuchiwał kroków gdy szła po dywanie
ułożył go z kwiatów płatkami wymościł

rosę zbierał z kiści pachnących lilaków
by co rano mogła kąpać się jak w mleku
najpiękniejsze piórka wyrwał rajskim ptakom
kochał bezgranicznie można rzec od wieków

puch wplotła we włosy odświeżyła ciało
delikatnie przeszła po łące kwiecistej
tęsknie wypatrywał ciągle było mało
przeszła nie widziała nie był przezroczysty

oddałby jej serce nawet cenne życie
za jedyny uśmiech lub chwilkę uwagi
nigdy nie ujawnił że kochał ją skrycie
nie wyznał co czuje zabrakło odwagi

świat zmierzył szeroki siwy włos na skroni
w chwilach samotności do wspomnień powrócił
przypominał dotyk delikatnych dłoni
gdy wodze podawał już przestał się łudzić

po latach natrafił na pomiętą kartkę
czerwone serduszko mojej Walentynce
wyblakły litery i brzegi podarte
stajenny się kochał w bogatej dziedziczce

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2017-02-10

admin1

Któż mi namaluje

Któż zamieni słowa w miłość co rozkoszą
wyrzeźbi w mej duszy jej najtrwalszy ślad
któż pokaże światu potęgę i siłę
barwami ubierze szary smutny świat

Namaluje miłość którą serce czuje
by płomień szkarłatu rozpaliła w nas
bym mogła zapomnieć to co dręczy umysł
rozświetli mej duszy słonka złoty blask

Niech od jej radości płonie cała ziemia
niechaj najpiękniejszy będzie każdy dzień
niech zatańczą gwiazdy na suficie nieba
a wtedy spełnieniem będzie każdy sen

autor

renia

Napisany: 2017-02-11

admin1

Kiedy rankiem

Kiedy rankiem wcześnie wstaję
na zachodzie ciemno jeszcze
koniec zimy, mróz na dworze
powodują zimne dreszcze

A na wschodzie blask jutrzenki
już przeciera oczy swoje
dniu co budzi się w pościeli
otwierając swe podwoje

Budząc śpiochów swoim krzykiem
droczą wrony się na drzewie
co przyniesie nam dzień nowy
pewno żadna tego nie wie

Jeszcze muszę iść do pracy
wcześnie się z łóżeczka zrywać
mimo zmarszczek i siwizny
młodzieniaszka w pracy zgrywać

Lecz niedługo już się zjawi
wiosna w zwiewnej sukieneczce
wieczorami będzie można
znów posiedzieć na ławeczce

W kwiatów się zanurzyć zapach
w ciepłym słonku grzejąc kości
by przy boku ciepłej wiosny
nie móc myśleć o starości

autor

Gregcem

Napisany: 2017-02-12

admin1

Z dnia na dzień

pokochać z dnia na dzień nie jest przecież łatwe
więc zbierasz ziarenka nad ranem w półmroku
jedna małą strużkę malowaną światłem
która będzie ścieżką podaruje spokój

wciąż naiwnie czekasz na najczulsze słowo
samotne podążasz do szarego kina
tak pragniesz miłości co będzie ci wodą
zaklęta w meandrach poezji Tuwima

może musisz czekać bo jesteś dla kogoś
promykiem o świcie jednym i jedynym
pośród wielu szlaków szczerozłotą drogą
tym podmuchem wiosny podczas srogiej zimy

musisz ciągle walczyć pragnąc jeszcze więcej
by świat w jasnych oczach żwawiej się obracał
by los wciąż zdradliwy splótł dwie nagie ręce
by były ściany do których chcesz wracać

więc gdy będzie trzeba stań się niczym potok
bądź jak morska piana, niczym biały puszek
wypełnij swe trzewia najgłębszą tęsknotą
bo prawdziwa miłość zdławi każdy smutek

autor

zefir

Napisany: 2017-02-14

admin1

Jeszcze nie

Wśród bieli prześcieradeł, pozamykanych drzwi,
wilgotne oczy widzą: Pana, władcę chwili.
W chaosie moja droga, czy może mi się śni?
Nie wiem co ja tu robię i kto się pomylił.

Zatrzymam się w przestrzeni, nabiorę odwagi
nad brzegami przepaści, pomyślę co dalej.
Tylko czemu natrętnie wyłania się magik
i ciągnie mnie do dołu, silny - niebywale.

Spojrzałam do początku, na to co minęło,
z czego się warto cieszyć, a czego żałować.
Były ostre zakręty, rozpadło się dzieło;
niestrudzenie sklejałam kawałki od nowa.

Stanęły w oczach łąki, rozkwiecone wiosną,
Sady, i w zagajniku, rozśpiewane ptaki.
Zagubiłam się wstecznie i krzyknęłam głośno -
mimo wszystko mój żywot nie był byle jaki!

Nie pozbawiaj mnie tego, nie, jeszcze nie teraz.
Rzuć kładkę nad przepaścią, niech przejdę pomimo.
Dołóż kawałek drogi, jak cyfrę przed zera,
gdyż wszystko jest możliwe za twoją przyczyną…

autor

julka56

Napisany: 2017-02-13

admin1

WITAM PRZYJACIÓŁ

Kiedy stanę przed Tobą Panie ,
by relację z mego życia zdać ;
Ty jak ojciec wyciągniesz swe ręce
i powiesz mi , że nie mam się bać ;

Że byłam jak każda istota ,
czasem dobra, a czasem też zła ,
ale przecież Twa miłość Ojcowska
jest wielka i wiecznie wciąż trwa .

Kiedy łzy jak groch me popłyną ,
gdy wysypię swoich czynów wór ;
Ty mnie mocno przytulisz do siebie ,
krusząc wielki mego wstydu mur .

Twoja miłość jak wielka latarnia
mego życia rozjaśni sens ;
a Twoje Ojcowskie dłonie
strząsać będą słone krople z mych rzęs .

I powiesz, że znasz wszystkie me chwile ;
te radosne i gdy trawił mnie ból ;
że znasz każdy dzień mego życia ,
każdą z odegranych ról.

Me słabości , które chciałam pokonać
i z którymi brnęłam przez świat ,
które były jak kamień u szyi
mimo tylu przeżytych lat .

Twoja dobroć mą duszę ogrzeje ,
bym nie marzła skąpana we łzach
i pofrunę wolna przed siebie ;
tak jak kiedyś fruwałam we snach .

Moja dusza do Ciebie powróci ,
tak jak wraca do gniazda ptak ;
by nasycić się Twoją Miłością ,
znając Twego Miłosierdzia już smak .

╰✿╮POZDRAWIAM SERDECZNIE....

ŻYCZĘ MIŁEGO DNIA TERESA