Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Barwy jesieni....

Biegnę przez las
W słońcu
Wśród drzew
W śpiewie ptaków
Raduje się moje serce
Z mojego śpiewu
I szelestu liści
Wiatr układa melodię
Do tańca na polanie
W promykach słońca
A w koszu prawdziwkki
I wrzosy czerwone
Od słońca i jesieni
A Ciebie wciąż nie ma ?
Pusto tej jesieni
Tyle piękna
Namalowało dziś słońce
Błyszczą kropelki nadziei .

admin1

TA TRAWA,KTÓREJ NIKT NIE KOSI....

Ta trawa, której nikt nie kosi,
ta woda, której nikt nie pije,
nikomu nie pachnące kwiaty -- --
oh! tam jedynie dusza żyje!

Bóg, który wcale nie zna ludzi,
ten las nikomu nie szumiący,
ten las nikomu nie szumiący,
ta zorza, która nic nie budzi...

Te nie pachnące żadnym nozdrzom
cudowne, purpurowe kwiaty;
ta woda, której nikt nie pije,
ten wiatr nad pustką mgieł skrzylaty...

Bóg, który wcale nie zna ludzi,
cud, w który żadna myśl nie wcieka,
ten las nikomu nie szumiący,
duch, nie mający nic z człowieka...

Świat bez istnienia i bez śmierci,
ten zdrój, co tylko skałom bije,
ta trawa, której nikt nie kosi -- --
oh! tam jedynie dusza żyje!

admin1

Uśmiech

Najlepszy gest dobrych chęci
Mały ruch ustami wokół twarzy
Nie wymaga Einsteina pamięci
Wystarczy się trochę rozmarzyć

Uśmiech cichy jak szept nietoperza
Uśmiech bez głosu tylko sercem
Uśmiech głośny jakbyś siadł na jeża
Uśmiech stłumiony, taki w poniewierce

Uśmiech pierwszy cud natury
Odkrycie piękne w każdym człowieku
Uśmiech burzący wysokie mury
Smutku gromadzonego od wieków

Choć każdy inaczej się uśmiecha
To z tego wycinka „twarzowej skóry”
Dla każdego płynie pociecha
Jako ziarno rzucone między głodne kury

Tak niewiele do szczęścia potrzeba
Gdy się uśmiechnie przyjaciel lub przyjaciółka
Dolecisz na skrzydłach do 7 nieba
Czujesz się wolny jak w słońcu jaskółka.

admin1

Mój Anioł Stróż

Jak ślepiec bez nadziei
jak głuchy w świecie ciszy
czekałem wciąż czekałem
czy mnie kiedyś usłyszy

Trwałem cierpliwie w deszczu
oraz w słońca promieniu
jak wędrowiec na szlaku
tkwiłem w osamotnieniu

A On był zawsze ze mną
wiernie stał przy mym boku
mój Anioł Stróż Przyjaciel
dotrzymywał mi kroku

autor

renia

Napisany: 2016-10-02

admin1

Uśmiech

Najlepszy gest dobrych chęci
Mały ruch ustami wokół twarzy
Nie wymaga Einsteina pamięci
Wystarczy się trochę rozmarzyć

Uśmiech cichy jak szept nietoperza
Uśmiech bez głosu tylko sercem
Uśmiech głośny jakbyś siadł na jeża
Uśmiech stłumiony, taki w poniewierce

Uśmiech pierwszy cud natury
Odkrycie piękne w każdym człowieku
Uśmiech burzący wysokie mury
Smutku gromadzonego od wieków

Choć każdy inaczej się uśmiecha
To z tego wycinka „twarzowej skóry”
Dla każdego płynie pociecha
Jako ziarno rzucone między głodne kury

Tak niewiele do szczęścia potrzeba
Gdy się uśmiechnie przyjaciel lub przyjaciółka
Dolecisz na skrzydłach do 7 nieba
Czujesz się wolny jak w słońcu jaskółka..........................

admin1

... J E S I E N ...

Cudowny uśmiech jesieni
w kasztany piękne się zmienił
czerwienią ubarwił listeczki
na grzybkach zostawił kropeczki.

W złocistym promyku słonka
po trawach lasach się błąka
usłyszeć go nawet możesz
gdy wiatr słodko szumi na dworze.

Ach ten uśmiech jesieni
odkrywa kolory zieleni
roziskrza się w purpurze
całus zostawia na chmurze

admin1

Ojcze Nasz Święty!

Ojcze Nasz Święty, Tyś już jest w niebie,
U Matki Swojej, coś umiłował,
wszelkie narody kochały Ciebie,
a los doświadczał, trosk nie żałował.

Tyś był stroskany o wszystkich ludzi,
niosłeś swe słowo na krańce świata,
swoją postawą ludzi przebudził,
dając nadzieję na długie lata.

Drzwi Watykanu otwarł szeroko,
zmiany wprowadzał w całym kościele,
w miłość bliźniego wierzył głęboko,
w niej pontyfikat wyznaczał cele.

Spokój ogromny, skromność, życzliwość,
emanowały z każdego gestu,
choć ból przeszywał, nosił cierpliwość,
walcząc z chorobą bez słów protestu.

Żródło prawd wiary i moralności,
choć czasem palcem grozić potrafił,
młodych rozumiał, głosił wartości.
"Nie lękajcie się", w serca tym trafił.

Tyś nam nie umarł, w sercach czekałeś,
byśmy krzyknęli, Ojcze, Tyś Świętym!
Swej Księgi życia zamknąć nie dałeś,
"Świętość nad świętość" już okrzykniętym.

autor

Halina53

Napisany: 2016-10-09

admin1

Witaj!

Kazda nasza łza jest krysztalem spelnienia.
Kazde nasze słowo jest prommykiem nadziei.
Kazdy nasz dotyk jest lekarstwem sumienia.
Nasze serce to miejsce na marzenia i
na miłosne spełnienia.
Kazde nasze spojrzenie, usmiech
jest oazą spokoju.
Dajmy wszystko to co mozemy,
to czego my tez pragniemy.
W naszych ramionach schronic
moze sie kazdy, kto rozumie
słowa, dotyk, spojrzenie i bicie serca,
bo takie anioły sa,w niebie i na ziemi.
Ja Ci serce przyjazni, słowa i usmiech swoj daruje
dzis, jutro, zawsze, i Tobie
za to wszystko bardzo dziekuje!!!
Bo Ciebie BARDZO LUBIE!!!!!

admin1

Róże i jesienny wiatr ...

Jesienią róże kwitną kolorami,
Oczarowując wokół świat.
Mechate płatki mają, jak aksamit
I targa nimi psotnik wiatr.

Ten figlarz jeszcze ciepłem bałamuci,
Choć żaru lata już mu brak.
Drobnym deszczykiem pokropi, posmuci,
Lecz wdzięki ich - oglądać rad.

Tej herbacianej - podwiewa sukienkę.
Podziwia piękne kształty nóg.
Żółtej bluzeczkę porozpinał z wdziękiem
I w zachwyt wpadł. "Ach piersi - cud".

Pąsowa róża stoi cała w pąsach,
Tak oczarował ją ten trzpiot.
A fioletowa - nic, tylko się dąsa:
"Ten wiatr to pewnie niezły łotr"!.

Dwukolorowe on ciepłem omamił,
Dla innych bardzo miły jest.
Zwiewny żartowniś flirtuje z różami
Obdarza ciepłem - ma ten gest.

Czasem i jemu też ciepła potrzeba,
Wtedy wykrada z leśnych kniei,
A smutnej róży zniósł szczęście z nieba!
Jesienny wietrze - wśród róż wiej!

Skorzystaj z pięknych kolorów jesieni,
Nim srogie mrozy skują świat.
Dla róż zostaniesz uroczym wspomnieniem:
"Jak miło wiał jesienny wiatr..."

admin1

Wiosenne jarzębiny

gdy opadają w zadumie liście
znów za tą dawną jesienią tęsknię
pośród szelestów czasami przyśnię
ciebie tym pierwszym już późnym wrześniem

strojną w czerwone grona jarzębin
które jak wczesne wiśnie zrywałaś
bo pełna byłaś myśli wiosennych
potem nasz wspólny letni karnawał

w największe słoty tuż tuż przed zimą
gdzie przeplatałaś wciąż maje z sierpniem
nie nie o jesień mi dziś chodziło
bo tak naprawdę za tobą tęsknię

autor

andreas

Napisany: 2016-10-08

admin1

Co nas łączy ?

Zdać by się mogło rzut beretem
dzieli porządnych od grzesznika.
Zdać by się mogło piekło z niebem
na wskroś się jakoś tu przenika.

Tych samych ludzi to dotyczy
złączonych przecież w jednej wierze.
Ten sam dekalog, ten sam kościół
te same wspólne wręcz pacierze.

Już gołym okiem widać nietakt
razi ten podział na dwie sfery.
Ziemia jest dobrem niepodzielnym
więc skąd to wszystko do cholery.

Ta nędza, przepych i bogactwo
- skąd się to wszystko u nas wzięło.
Czy wiara nas naprawdę łączy?
Czy to co dobre już minęło?

autor

Okoń

Napisany: 2016-10-15

admin1

Każdy jest poetą

tylko nie zawsze mu się układa
w życiu
jak to w życiu
często
trudny rebus albo szarada
i często to jeszcze nie to

każdy jest poetą
tylko nie wszystko mu się zrymuje
w głowie
jak to głowie
nie zawsze
wszystko idealnie pasuje
i często to jeszcze nie to

każdy jest poetą
kiedy strofami przemawia
do kwiatka lub ptaka
a strofy
jak to strofy
codziennie po takiej rozmowie
dobrze wie, że to jeszcze nie to

każdy jest poetą
gdy pisze cały czas od nowa
muza podpowie nowe słowa
a muza
jak to muza
ma zalety i wady
bo przecież jest kobietą

każdy jest poetą
kiedy okiem robi zdjęcia
nieznanego świata
a zdjęcia
jak to zdjęcia
lądują często w koszu
wraz z kuwetą

każdy jest poetą
tylko
nie ma o tym pojęcia

Maciej Jackiewicz

admin1

Jesteś latem mym i wiosną,
Roześmianą wciąż radością,
To Ty zimą i jesienią
Jesteś kwiatem i zielenią,
Tyś mym źródłem i strumieniem,
W Tobie gaszę me pragnienie,
Z Tobą wszystkie chwile dzielę:
Świątek, piątek i niedzielę.
Składam dzisiaj w Twoje ręce
Życie moje i... me Serce!

Czy pozwolisz, że ci powiem,
W wielkim skrócie i milczeniu,
Że Ci oddam i otworzę
W ciszy Serc, potoków lśnieniu,
Słowa dwa przez sen porwane,
Przez noc ukryte, przez czas schwytane,
Słowa dwa, co brzmią jak śpiew,
Dwa proste słowa - Lubię Cię
Czy słyszysz mego Serca wołanie?
Slonko..., odpowiedz mi!...
Niech smutek radością się stanie,
Bo Przyjazń - to ja i Ty!

admin1

Recepta na dobry wiersz

Wiersza nie da się oszukać
wiersza nie da się zniewolić!
Usiąść sobie, dla kaprysu -
kilka rymów nagryzmolić!

Kilka myśli rozstrzelanych
słów ściągniętych wprost z sufitu.
Nie, wiersz taki jest bez sensu
nie ma taki racji bytu.

Spójrz na wiersz pisany sercem
łza się kręci, buzia śmieje.
Ty gdy kończysz w nim swe rymy
to na dworze właśnie dnieje.

Zapomniałeś się go pisząc
czas dla Ciebie przestał płynąć.
Wiersz zaś niczym flanc wiosenny
gotów się wśród ludzi przyjąć.

autor

Okoń

Napisany: 2016-10-19

admin1

Listopadowe refleksje

jest takie miejsce na ziemi
gdzie refleksja smutek dotyka
serca co spokojem łagodne
wraz ze światłem znicza
ku niebu prośby zanosi
o miejsce w Królestwie Chwały
dla bliskich co z Aniołami

...bo ani oko ...ani ucho...
nie zdołamy pojąc zrozumieć
co tam będzie
jaka radość i wesele
w Domu Pana
pomyśl Oni już są blisko Boga
a przed nami jeszcze droga
wierząc że
"mieszkań jest tam wiele"

autor

karmarg

Napisany: 2016-10-22