Wiersze z profilu Wszyscy Działkowcy to jedna rodzina

admin1

Tęsknota ma zapach purpury,
jest zwiędła jak smutne ramiona.
Piaskiem w oczach, żalem w sercu,
rozdrapana, krwią żywą zrozpaczona.

Tęsknota ma zapach muzyki,
w teksturze - owalna i płaska.
Jest drwiąca, choć pali i milczy,
siwa jak popiół, jak woda niebieska.

Tęsknota ma zapach brzoskwini
duszę rozdartą na ćwiartki podzieli.
Pożółkłą dłonią i cieniem na czole
rozpacz z radością w jednym młynku mieli

/Patrycja Brodowska/

admin1

pamiętam maj

...pamiętam
słodki smak czereśni
majowych
i deszczu krople w słońcu
tańczące
radosny uśmiech tulipanów
kolorowych
i poranną zimną rosę
na łące

...pamiętam
upojny zapach bzu
wieczorem
i marzenia niewinne w gwiazdach
spadających
oczy malowane nieba
kolorem
i wiatr wiosenny w twarz
wiejący

...pamiętam
uśmiechnięte zielenią leśne
polany
i żółte mlecze rozcałowane
pszczołami
wakacyjną tęsknotą kwitnące
kasztany
i serca uskrzydlone radośnie
motylami

...pamiętam
dumne bociany na polach
klekoczące
i stare wierzby co szumią
w maju
rzeki jak wstęgi cicho
płynące
pamiętam i nie zapomnę
mojego kraju

/Janusz Kliś/

admin1

Czemu się różo moja smucisz

Czemu się różo moja smucisz,
Dlaczego patrzysz w dal bez końca?
Nie smuć się kwiatku, serce ucisz.
Odwróć swe pąki w stronę słonca.

Dlaczego codzień z płatków twoich,
Rosa srebrzysta jak łza spływa?
Nie płacz kwiateczku mój najdroższy,
Bo sił z łzą każdą Ci ubywa.

Dlaczego nic nie mówisz do mnie,
Słowa swe skrywasz w barw purpurze?
Powiedz te słowa dwa upojne,
Które wykuję na marmurze.

Odwróć swe pąki w stronę słońca,
Unieś swe listki opuszczone,
I mów te słowa dwa bez końca,
Patrz w oczy Tobą urzeczone.

Patrz w serce moje opuszczone,
A jak wariat ci powtórzę,
Słowa dla ciebie przeznaczone,
Które przetrwają każdą burzę.

/Monal Wiktor/

admin2

Ja się cieszę i z tego co mam
Niczego nie chcę więcej
Mam swój niewielki życia kram
Kocham go najgoręcej

Rodzinę bliską....bez samotności
To najważniejsza rzecz
Dobre układy by było prościej
Smutki odgonią precz

Jeszcze do tego kramu mojego
Jest we mnie młody duch
Czego mi trzeba jeszcze..... no czego
Mam szczęścia aż za dwóch

Sny kolorowe i niebanalne
Śnią mi się kiedy chcę
Omijam zawsze liczby feralne
Czy może mi być źle

Pieniądze ..... po co mi pieniądze
Chciwość jest dla mnie fe
Mną nie władają wielkie żądze
I robię to co chcę

Do wrogów wagi nie przywiązuje
Chociaż każdy ich ma
Mnóstwo przyjaciół rekompensuje
I wszystko zawsze gra

Dlaczego cieszy mnie tak mało
I nie chcę więcej chcieć......
Nie wszystko czego by się chciało
Musi się zawsze mieć.

admin2

Myśli moje,śnieg przyprószył ,
Tak,że dostrzec jest je trudno,
Może z wiosną śnieg stopnieje,
Myśli wyjdą w przestrzeń ludną.

Śnieg oczyści je,odkurzy,
W jakieś strofy je ułoży,
Te ładniejsze ktoś przeczyta,
A praktyczne:w życie wdroży.

Byle całkiem nie uciekły,
Nie rozpędził ich wiatr srogi,
Nie uwięzły w jakimś korku,
Albo nie zmyliły drogi.

Śnieżnobiały zaś krajobraz,
Choć mozołu nam przysparza,
Ma uroki które cieszą,
Bo w nich piękno się wyraża.

admin1

SEN O ZIELENI

nastroszone ptaki
na drzewach się tłoczą
trzepią śnieżne czapy
by w gałęziach spocząć

mróz zmiecione liście
przycisnął do łona
skuł wodę przy brzegu
znieruchomiał skonał

przemarźnięta nocka
po niebie się słania
rozpostarła chmurę
szykuje do spania

na kiężycu ścieli
grafitowe bety
skrzy odbitym światłem
niebieskiej planety

otulona puchem
śniegowej pościeli
pod kołdrą nadziei
marzy...o zieleni
Anna Peplińska

admin1

Nie żałuj świtu

Nie żałuj świtu,
z którego wykwitł dzień.
Nie żałuj nocy,
która
rozpłynęła się we świcie.
Nie oglądaj się zbyt często
za siebie
- wszystkie kamienie,
o które potykają się ludzie,
leżą przed nami -
i tylko nie wybrana droga
wydaje nam się
tęczą.

/Helena Raszka/

admin1

Czasem odchodzą nasze anioły
i nagle w miejscu staje czas,
a z nimi cząstka nas odchodzi
i wielki smutek marszczy twarz.
Czasem na chwilę gaśnie słońce,
duszę wypełnia gęsty mrok,
nikną nadzieje i marzenia
i w pustce ginie tęskny wzrok.
Czasem odchodzą dobrzy ludzie.
co nam pomogli w życiu wiele
i próżno wtedy pytać Boga,
czemu odchodzą przyjaciele.
Lecz oni ciągle przecież żywi,
nadal wytrwale są wśród nas,
ich dusze przy nas pozostały,
tylko ich ciała zabrał czas.

admin1

Moje szczęście...

Moje szczęście
jest takie zwyczajne
mieszka z nami
w starej kamienicy
chodzi ze mną
codziennie po bułki
i czy starczy
do pierwszego liczy...

moje szczęście
mało potrzebuje
starczy uśmiech
i kawałek chleba
bardzo lubi
bym je przytulała
bo miłości
memu szczęściu trzeba...

moje szczęście
czasem mi ucieka
nie wiem kiedy
i czy wróci do mnie
ale wraca
i tak się uśmiecha
bym najprędzej
mogła mu zapomnieć...

moje szczęście
mogę zmieścić w dłoniach
niby mało go
a jednak tak wiele
więc gdy smutno ci
i serce płacze
przyjdź ja chętnie
szczęściem moim
się podzielę...!

/Olga Zug/

admin1

Szczęście

Mnoży się samo
szczęście,
które innym
podarowano...

Chodzi jak chce
po drogach
i ścieżkach,
co wybiera serce...

Puka jak może
radością chwili
z wielu powodów,
Ciebie nim obłożę...

Ten wspaniały
dar niech będzie Twój,
wiele zrobię,
by niczym uśmiech

zakwitł wiosną i lśnił...

niech szczęście idzie z Tobą
po ścieżkach życia...

/z sieci/

admin1

Kwiat zasuszony i bezwonny
znalazłam w książce z dawnych lat
i głos marzenia nieuchronny
już się do mej duszy wkradł.
Gdzie kwitnął?Jakiej wiosny zaznał?
Czy długo kwitnął?Kto go rwał?
Czy go zarwała dłoń orzyjazna?
I po co w książce leżeć miał?
Czy na pamiątkę miłej schadzki?
Czy znaczyć miał rozłąki ból?
Czy był to tylko ślad przechadzki
w ciernistym lesie,w ciszy pól?
Czy żyje ów,czy żyje owa?
Czy mają swój zaciszny kąt?
A może zwięli już bez słowa?
Tak jak ten kwiat nieznany zwiądł?

Móc dojrzeć zwyczajność niezwykłą
w codzienności zanurzyć się głębi
cieszyć się kamykiem na plaży
w błękocie oglądać gołębie.

Z mokrymi włosami zatańczyć
na deszczu zaszaleć radośnie
gdy słońce zabłyśnie zza chmury
usiądzie promieniem na sośnie

zatrzymać pędzące zegary
podpatrzeć przyrodę jak żyje
i wcale nie trzeba biletu
by słuchać naturę jak żyje

a księżyc w jeziorze snów szuka
gwieździstym brokatem ozdabia
i można oglądać te cuda
nie trzeba kokosów zarabiać

Bo wszystko co ważne,
za darmo nam dane więc..
nie bój się czerpać ze źródła
zadziała jak balsam na ranę.

admin2

Zycie jest piękne....`'
Choć czasem okrutne bywa
Kto sięgnie po kwiat róży
Ten bez bólu go nie zrywa.
Piękny jest świat czarów,
piękne są wiersze i powieści
Lecz najpiękniejsze jest serce
Które w sobie dobroć mieści.

admin1

biały pączek różany
pomiędzy zielonym listowiem
wychyla spojrzenie błękitem
pojącego wzroku

biały pączek dla ciebie
zerwany śladem dłoni
czerwienią bordową utkany
pojony szklaną łzą

Edyta

Kiedy się w zimę świat zapada,

w sercu

wspomnienia wzbudzam miłe,

nie z października, listopada,

lecz

z najpiękniejszej wiosny chwile.

I zaraz w duszy mojej rośnie

uczuć i myśli ocieplenie,

zimowy dzień wygląda znośniej,

kiedy ogrzeję go wspomnieniem.

Świat wokół pachnie konwaliami,

fiołki się do mnie śmieją z trawy,

motyle wabią kolorami

i zapraszają do zabawy.

Czar wiosny wspomnę

w każdym kwiatku,

w porannym słonku,

w młodych liściach...

w deszczu

z jabłoni białych płatków,

w liliowych bzów

trójkątnych kiściach...

I wnet narcyzów śnieżne gwiazdy

popatrzą na mnie złotym okiem,

ktoś wyzna miłość w trelu każdym

i zakołyszą się obłoki...

Ach, mogę pisać o tym długo,

gdy zima straszy brudnym śniegiem,

lub deszcz ponurą bębni strugą -

bo w sercu wiosnę mam i Ciebie.

admin1

Los

Styczeń rozbielił noce śniegiem,
ranki otulił szalem mgły,
i idąc z losem, nieba brzegiem,
mroźnym oddechem sperlił łzy.

Smutek zamienił w sopel lodu,
i samotnością w ciszy drży,
a przecież tak nie znosi chłodu,
i wciąż wiosenne miewa sny.

Lecz gdy uśmiechem stopisz sople,
to los pokaże lepszą twarz,
marzeniom sącząc szczęścia krople,
bo to otrzymasz, co sam dasz.

/Kurek Jan Lech/