Wiersze okolicznościowe

admin1

Babuniu Kochana! Weź mnie na kolana - ja Cię ucałuję szczerze powinszuję, byś nam długo żyła, zawsze zdrową była.

Zimowe słonko wesoło patrzy
i ciepły uśmiech posyła babci,
I ja też babciu, mam dziś dla Ciebie
uśmiech jak słonko jasne na niebie.

Tak wiele mnie nauczyłaś,
tak wiele uśmiechu mi dałaś,
na spacery ze mną chodziłaś,
kiedy byłam jeszcze mała.
Do snu nuciłaś piosenki,
byłaś zawsze blisko mnie
więc podziękować Ci, Babciu
za to wszystko chcę.
Żyj długo w spokoju i uśmiechaj się,
bo uśmiech jest najważniejszy
i to, że kocham Cię.

Nieraz gdy sen skrzydła uniósł,
Ciebie widziałem Babuniu,
jak swą delikatną ręką
w śnie okrywasz mnie kołderką...
I codziennie widzę stale,
jak się troszczysz mną wytrwale
więc ode mnie przyjm w wdzięczności
zapewnienie mej miłości.

Dziś mojej babci życzenia złożę,
w wiązankę kwiatów serduszko włożę
i wiem, że bardzo będzie się cieszyć,
kiedy zobaczy, że do niej śpieszę.
Moja babunia najlepsza w świecie,
wszystkim wam powiem, bo wy nie wiecie.
Ja babcię kocham, ściskam za szyję,
niech będzie zdrowa i sto lat żyje!

Niechaj dziadzio z babciunią tak nam długo żyją,
póki komar i mucha morza nie wypiją.
A ty mucho, ty komarze, pijcie wodę powoli,
niech się dziadzio z babcią nażyją do woli

Dziś dzień Dziadku nie psocimy,
tylko dobrze Ci życzymy.
Ty wybronisz nas od draki
bośmy małe rozrabiaki.
Całujemy Cię serdecznie,
żyj nam Dziadku długo wiecznie

Dzisiaj mamy święto dziadka, okazja niezwykle rzadka.
Ja dziadziusia kocham szczerze, w jego słowa zawsze wierzę.
Mój dziadek ma swoje zdanie, budzi we mnie zaufanie.
To naprawdę trzeba przyznać, dziadek fajny jest mężczyzna.
Kiedy dzień dziadka zaświta, wiązanką kwiatów go witam.
Bądź zdrowy dziadku kochany i bądź zawsze razem z nami.

admin1

Auschwitz - pamiętaj

Auschwitz przeraża, budzi sumienia
jest znakiem czasu, krzykiem cierpienia.
Tutaj runęła cywilizacja,
tu miała zginąć niechciana nacja.

Wszyscy tu równi, biedni, bogaci,
każdy z dnia na dzień wszystko utracił:
Mienie, rodzinę, krewnych i bliskich,
okrutny dramat zniewolił wszystkich.

Imię, nazwisko ludziom zabrali,
numer na ciele tatuowali.
Każda się chwila stawała wiekiem
demon pogardy rządził człowiekiem.

Długie baraki, prycze bez kocy,
śmierć w przerażone patrzyła oczy.
Wszyscy wiedzieli, starzy i młodzi;
tylko kominem stąd się wychodzi.

Wszelką nadzieję mgła przesłaniała,
w ogromnych piecach płonęły ciała.
Ludzkie popioły niesione w dymie,
wiatr gdzieś rozsiewał nad Oświęcimiem.

Niech tamte zbrodnie świat zapamięta,
by nie wróciła chwila przeklęta.
Niech sprawiedliwy świat nam się ziści,
bez prześladowań i nienawiści.

autor

jlewan

Napisany: 2015-01-27