Wiersze o miłości

admin1

.."W imię miłości"...

Ślę tobie uściski i serdeczności,
w imię przyjaźni, w imię miłości...
Miłować przecież to piękna sprawa,
bo miłość zawsze bywa łaskawa.

To ona ucisza wzburzone fale,
i nie pozwala gniewać się wcale.
Jak zawsze za jej cudowną przyczyną,
wszelakie gniewy i spory giną.

Jak dobrze, że można serce otworzyć,
pomóc w rozterce, miłość pomnożyć.
Bo właśnie oto nam przecież chodzi,
kiedy jesteśmy piękni i młodzi.

Ale gdy młodość odchodzi w dal,
wtedy miłości nam troszkę żal.
W imię miłości nie liczmy lat,
tylko kochajmy, bo piękny jest świat.

admin1

Słodkiej nocki Ci dziś życzę,
Takiej słodkiej jak słodycze.
I w cukierek lub pączusia,
Niech zamieni się podusia.
Gwiazdka siądzie koło łóżka,
Będzie szeptać Ci do uszka
O snach pięknych, lukrowanych
Czekoladą polewanych.

Katarzyna

Pokochaj wszystko w kolo
nie omin tez niczego,.♥ ♥.
jednak najwiecej Milosci
miej dla czlowieka drugiego.
Milosc swiat lepszym czyni,
bo lepiej go rozumie .♥ ♥.
gdy dzielisz ja z innymi
to jakze poteguje...♥ ♥.
Gdy pragniesz byc Szczesliwym
to Kochaj w dzien i w nocy
i wtedy wlasnie zycie .♥ ♥.
Szczesciem Cie otoczy!!!!

Katarzyna

Jeśli masz w sercu słoneczną radość
Nic Ci nie może się stać.
Życie nie złamie nigdy takiego
Co głośno umie się śmiać Smile

))
Łatwo radość zgubić
Trudno radość znaleźć
Więc kto radość ceni
Uśmiecha się stale.
Uśmiech co na twarzy gości
jest kluczem do miłości Wink

Katarzyna

Dziś serce moje radość wypełniła
i kolorem tęczy dusza się rozlśniła,
bo widzę jak wielu jest cudownych ludzi
i jak dobroć, miłość do życia się budzi.
Tak wiele jest ciepła w każdym Waszym słowie
i nikt nie zaprzeczy, jak tak się wypowiem,
iż mnóstwo przyjaznych tu dusz napotkałam
i dużo wspaniałej energii dostałam.
Dziś dla Was w podzięce pisze tych słów parę,
abyście wiedzieli, że i ja ma wiarę
i w każdym człowieku szukam pięknej strony,
bo człowiek jest z miłości do miłości stworzony.

admin1

..Jest takie miejsce,
dobrze schowane
przed deszczem, wichrem i huraganem
można tam trafić
bez wiele trudów,
nie trzeba
wcale wspaniałych cudów.
Nie jest to dom,
las,ani rzeka lecz gorące,
życzliwe serce człowieka.

admin2

Dzień skrył się cały
za łuną zachodu,
noc lampy zapala
na ściemniałym niebie,
zaczajone w kącie
cicho się skrada
wspomnienie
- dalekie wspomnienie.
Jak kartki zerwane
ze starych kalendarzy
pożółkłe odbitki
w albumie sprzed lat,
czas śpiewa balladę
życia - które przemija
wspomnienie
- przeszłości ślad.
Obrazy się snują
przeplatają wstęgą
jak rzeka wezbrana
rwąca, niespokojna,
myślom natłoczonym
kto da ukojenie ?
wspomnienie
- serdeczne wspomnienie.
*¨¨*¤.¸¤*¨¨*¤.★¸¤*¨¨*¤.¸

★Mnóstwo gwiazd świeci na niebie
a ja tę najpiękniejszą ślę dzisiaj
★ do CIEBIE ★✰★
*¨¨*¤.¸¤*¨¨*¤.★¸¤*¨¨*¤.¸
ELŻBIETA

admin1

Dzisiaj Kawkę Tobie przynoszę,
Usiądź na chwilkę cichutko proszę,
Podam Ci ciastko na życia osłodę,
Wymienimy kilka miłych słów...
Zanim Ci powiem - bywaj zdrów,
Lecz wiem że wrócę ponownie do Ciebie
Chociaż kiedy to nikt tego nie wie,
Bo przyjaciele zawsze wracają,
Przecież w sercu nasze imię mają

Katarzyna

Przyjaźń to wielkie słowo
nie dostaniesz jej od tak
będąc z drugą osobą .
Przyjaźń rozwijasz
gdy sercem jej sprzyjasz .
Trzeba zaufać drugiemu by
nie zostać w tłumie samemu .
Gdy oboje przyjaźni pragniemy
to długo ją w sercu nosić będziem

Katarzyna

Bajka o miłości

"Pewnego razu była sobie Miłość. Mieszkała w domu usłanym gwiazdami i
przyozdobionym promykami słońca. Nadszedł dzień, w którym Miłość
zapragnęła piękniejszego mieszkania. Czyż nie dziwny pomysł jak na
Miłość?
I uczyniła ziemię, a na ziemi uformowała ciało i tchnęła w nie życie.
Żywą istotę, którą stworzyła na swoje podobieństwo, nazwała
człowiekiem. W nim to, we wnętrzu jego serca, Miłość zbudowała sobie
dom: malutki, ale pełen życia; niezaspokojony, wciąż niespełniony, tak
jak sama Miłość.
Tak oto Miłość zeszła do ludzkiego serca i wcisnęła się tam cała, aby w nim zamieszkać. Tam – w samym środku.
Ale któregoś dnia człowiek zaczął zazdrościć Miłości. Zapragnął
przywłaszczyć sobie dom, w którym ona zamieszkała. Chciał go mieć tylko
dla siebie i czerpać radość, płynącą z mieszkania Miłości.
Człowiek wyrzucił z serca Miłość! Zaczął więc napełniać swoje serce
wszystkimi bogactwami tego świata. Ono jednak wciąż pozostawało puste.
Nawet wszystkie skarby ziemi nie wypełniły owej pustki. Smutny człowiek
zdobywał w pocie czoła pożywienie. Wciąż był głodny, a serce jego
pozostawało okrutnie puste.
Pewnego dnia człowiek postanowił podzielić się własnym sercem z innym
stworzeniem żyjącym na ziemi. Dowiedziała się o tym Miłość. Przyoblekła
się w ciało, aby podbić serce człowieka. Lecz człowiek rozpoznał Miłość
i przybił ją do krzyża. I dalej w. pocie czoła trudził się, aby zdobyć
pożywienie.
Wtedy miłość przybrała postać pokarmu. Przemieniła się w chleb i
pokornie czekała. Kiedy zgłodniały człowiek go zjadł, Miłość powróciła
do swego domu, do serca.
Odtąd serce człowieka jest pełne życia, bo życie – to Miłość."

wioletta

Jednego serca! Tak mało, tak mało,
Jednego serca trzeba mi na ziemi!
Co by przy moim miłością zadrżało,
A byłbym cichym pomiędzy cichemi.

Jednych ust trzeba! Skądbym wieczność całą
Pił napój szczęścia ustami mojemi,
I oczu dwoje, gdziebym patrzał śmiało
Widząc się świętym pomiędzy świętemi.

Jednego serca i rąk białych dwoje!
Co by mi oczy zasłoniły moje,
Bym zasnął słodko marząc o aniele,
Który mnie niesie w objęciach do nieba...
Jednego serca! Tak mało mi trzeba,
A jednak widzę, że żądam za wiele!

A.Asnyk

Katarzyna

Największa w życiu jest miłość
A radość najjaśniejsza
Nadzieja jest ludziom najbliższa
Tęsknota zaś najgłębsza
Jest wiara najsilniejsza
A najcieplejsza dobroć
Każda z nich inną barwą znaczona
Wypełniają nasze życie
Malując je różnymi kolorami
Bo życie pełne jest kolorów .

wioletta

Chciałabym Ci dać wiosenne zorze.
Szkatułkę szczęścia, wiatru śpiew.
Majowy księżyc, groźne morze,
Zima słowików śpiew.
Chciałabym Ci dać świat Twoich marzeń,
Jak kwiatów polnych błękit snów,
I moje serce przyjmij w darze.
W miłości, której brak mi już słów.

Katarzyna

Miłość

O nieba płynnych pogód,
o ptaki, o natchnienia.
Nie wydeptana ziemia,
nie wyśpiewane Bogu
te drzewa, te kaskady
iskier, ten oddech nieba,
w ramionach jak w kolebach
zamknięty. Jak cokoły
drzewa z szumem na poły;
serca jak dzbany łaski,
takie serca jak gwiazdki,
takie oczu obłoki,
taki lot - za wysoki.
Słońce, słońce w ramionach
czy twego ciała kryształ
pełen owoców białych,
gdzie zdrój zielony tryska,
gdzie oczy miękkie w mroku
tak pół mnie, a pół Bogu.
Twych kroków korowody
w urojonych alejach,
twe odbicia u wody
jak w pragnieniach, w nadziejach.
Twoje usta u źródeł
to syte, to znów głodne,
i twój śmiech, i płakanie
nie odpłynie, zostanie.
Uniosę je, przeniosę
jak ramionami - głosem,
w czas daleki, wysoko,
w obcowanie obłokom.

8 IX 1942 r.

Krzysztof Kamil Baczyński

admin2

Na Dobranoc!

Śpij spokojnie w noc cichą,
Niech Cię sny kołyszą.
Upajają barwną tęczą
I otulą ciszą.

Zaślubione z ciemną nocą,
Sny, tkane gwiazdami.
Pełne cieni, tajemnicze,
Ciepłe jak aksamit.

Śpij i śnij sny kolorowe,
Boś zmęczona wielce.
Ja położę Ci pod głowę
Za poduszkę - serce