Wiersze o miłości

admin1

Cudem jest człowiek
i jego serce pojemne.
Cudem jest życie,
życie przyjemne.
Cud to uśmiech na twarzy bliskiego
i to co czujesz do niego.
Cud to miłość
i przyjaźń gorąca
jak ciepło świecącego słońca.

Katarzyna

Poezja miłosna
Jan Kasprowicz
Gdy mnie ogarnia zmrok
Gdy mnie ogarnia zmrok, co dusze człecze
Tak natarczywie aż do ziemi tłoczy,
Spieszą nade mną zbawczą spełniać pieczę
Twe jasne, ciche, twe głębokie oczy.

I zło, uchodząc, poza sobą wlecze
Tabor swych skutków i w nicość się toczy,
Tak je spłoszyły, jak cherubów miecze,
Twe jasne, ciche, twe głębokie oczy.

I znów oczyszczon i znowu ochoczy
Do tego życia, które mi zmieniły
Twe jasne, ciche, twe głębokie oczy.
Tulę do piersi ten mój skarb uroczy
Ach! i całuję, pełen nowej siły,
Twe jasne, ciche, twe głębokie oczy.
***

admin1

Być blisko
nigdy się nie oddalać.
Budować szczęście
i zawsze je wychwalać.
Łapać uśmiechy
i rozdawać je smutnym,
ale nie wszystkie,
nie należy być rozrzutnym.
Całować wiatr lub
gonić go po górach,
śnić marzenia
i skakać po różowych chmurach.
Fruwać lekko jak ptaki na niebie
i najważniejsze
jak najdłużej
znać Ciebie!!! Smile

admin1

Są krótkie słowa miłością pisane,
są piękne poezje ku czci oddawane,
wyrazem sympatii są piękne róże,
i te napisy co widać na murze.
Obrączka na palcu symbolem miłości,
dwa serca w jedno,
dowodem czułości,
i wiele gestów, uścisków tysiące,
sprawiają, że serce jest dzisiaj gorące.
Kochajmy więc mocno,
nie bójmy się tego,
a na świecie z miłością,
będzie najmniej złego.”

wioletta

Kochać, znaczy tworzyć, rzeźbić miłość w barwach jutrzenki.
Kochać, znaczy być, chcieć być tylko po to, aby być z nim.
Kochać, znaczy miłować, miłować nad wszystko
co skończone i nieskończone.
Kochać, znaczy po prostu kochać.

wioletta

Moja miłość błądzi nocą,
Wciąż przy Tobie myśli me,
Ja Cię kocham całą mocą,
I przy Tobie zostać chcę

wioletta

Siła Miłości

Miłość nie polega na tym,
aby stać nieruchomo jak pustynia,
ani hulać po świecie jak wiatr,
ani patrzeć z daleka.

Miłość jest tą siłą,
która przemienia i ulepsza świat.
Kiedy dotarłem do niej po raz pierwszy,
wydawała mi się absolutnie doskonała.

Z czasem jednak odkryłem,
że jest odbiciem tego wszystkiego,
co zostało stworzone,
że nią również miotają i namiętności,
i wojny.

To my, ludzie, karmimy Duszę Świata,
a świat w którym żyjemy, stanie się
lepszy lub gorszy w zależności od tego,
czy my sami będziemy lepsi czy gorsi.

Tu właśnie przychodzi z pomocą siła Miłości,
bo zawsze, gdy kochamy, to pragniemy
być lepsi niż jesteśmy.

admin1

Adam Asnyk

Miłość jak słońce

Miłość jak słońce: ogrzewa świat cały
I swoim blaskiem ożywia różanym,
W głębiach przepaści, w rozpadlinach skały
Dozwala kwiatom rozkwitnąć wionianym
I wyprowadza z martwych głazów łona
Coraz to nowe na przyszłość nasiona.

Miłość jak słońce: barwy uroczemi
Wszystko dokoła cudownie powleka;
Żywe piękności wydobywa z ziemi,
Z serca natury i z serca człowieka
I szary, mglisty widnokrąg istnienia
W przędzę z purpury i złota zamienia.

Miłość jak słońce: wywołuje burze,
Które grom niosą w ciemnościach spowity,
I tęczę pieśni wiesza na łez chmurze,
Gdy rozpłakana wzlatuje w błękity,
I znów z obłoków wyziera pogodnie,
Gdy burza we łzach zgasi swe pochodnie,

Miłość jak słońce: choć zajdzie w pomroce,
Jeszcze z blaskami srebrnego miesiąca
Powraca smutne rozpromieniać noce
I przez ciemność przedziera się drżąca,
Pełna tęsknoty cichej i żałoby,
By wieńczyć śpiące ruiny i groby.

Katarzyna

Słowa są potrzebne,
by móc wyrazić swe marzenia.
Słowa zbliżają do siebie.
Cisza oddala ,dzieli, zmienia.
Nie samą mową dom zbudujesz
i nie wypełnisz go miłością..
_(¯`¤´¯)(¯`¤´¯_)(¯`¤´¯)(¯`¤´¯)
__°¤,¤°_.°¤,¤°__°¤,¤°._.°¤,¤°
Podstawą czyny są, nie słowa.
Uczuciem wsparte i czułością.
Pamiętaj, mów jak czujesz,pragniesz..
A jeśli musisz, możesz krzyczeć.
Lecz słuchaj SERCEM...Bo w ciszy
TEŻ można coś usłyszeć... Smile

)
_(¯`¤´¯)(¯`¤´¯_)(¯`¤´¯)(¯`¤´¯)
__°¤,¤°_.°¤,¤°__°¤,¤°._.°¤,¤°
…od Ciebie tylko zależy,
jak spojrzysz na ludzi i świat…
…uśmiechnij się więc do każdego,
bo każdy miłości jest wart…

wioletta

Kiedy Zachód płonie

Jak pochodnia Diany,

W srebrzystości tonie

Cały blask różany,

Powiewy wietrzyka

Chmury z nieba zgarną,

A ta ich muzyka

Koi chwilę czarną.

Serce żal mój zmienia

W miłosne marzenia.

Blask zmierzchu pierzchliwy

Wdzięk przydaje rosie,

A ludziom przynosi

Sen jakże szczęśliwy.

Sen niby balsamy,

Które troski koją,

I bóle, i burze

Spokojnością swoją,

Gdy się pod zamknione

Dostaje powieki,

Serce się, szalone,

Oddaje na wieki.

Morfeusz to wietrzyk

Łagodnie wiejący,

Zasiewy dojrzałe

Do życia budzący.

Oto szumi potok

Skroś czystego piasku,

Płynie młyńska woda

Skroś słonecznych blasków...

Oj, znuży Wenera,

Trza odpocząć teraz,

A na powiek tratwie

Snom płynąć najłatwiej.

Słodko, gdy miłość koi snem

pieszczoty dreszcze,

Lecz gdy znów się miłością staje

— słodziej jeszcze.

Tam, gdzie tęsknie słowik śpiewa,

Tam, gdzie się zielenią drzewa,

Miło pięknym snom folgować,

Milej z lubą baraszkować.

Kiedy zapach ziół odurza,

Kiedy da posłanie róża,

Miło, jeśli na znużonych

Miłosnym igraniem owym

Spłynie sen pokrzepiający.

Katarzyna

Te róże dla Ciebie by...
wniosły ciepło i radość
na dziś...i
następne dni... Smile

:*)
®))W błękicie nieba
odbija się…
radość dnia
wznieś… ku niemu oczy…
zanurz się w jego głębię by…
poczuć to…
co ono… pragnie dać
uśmiech…
wiarę w siebie i tę…
wielką moc…
nadzieję…
ona sprawi że
wolnym, radosnym
człowiekiem…
na nowo…
poczujesz się
Krysia

.”Przerażone serce…”

Serce piszczy…
skomli
łka…
błaga o miłość…
gdy jest…
jej brak
Ona pokarmem
dla niego jest
dąży do tego
by…
weszła weń
Rozbłysła…
tysiącem gwiazd
kochała…
wspierała…
ofiarowała to…
co ona winna…
każdemu dać
autor:K.Romanowska

admin2

Rozmowa liryczna

- Powiedz mi jak mnie kochasz.
- Powiem.
- Wiec?
- Kocham cie w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cie w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy spisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku.
I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosna, kiedy jaskółka przylata.
- A latem jak mnie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zima kocham cie jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Kolo niego.
A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.

Konstanty Ildefons Gałczyński

Katarzyna

Cóż bez miłości wart jest świat
Tak jak bez słońca piękny kwiat
Jak ryba bez wody,
A ludzie bez zgody,
Tak bez miłości trudny świat...
Wesołości przyszedł kres
Na zadumę czas jest nowy...
Szary popiół na nas spadnie,
Więc z pokorą schylmy głowy...

admin2

" Największa w życiu jest Miłość,
a Radość - najjaśniejsza.
Nadzieja jest ludziom najmilsza,
tęsknota zaś najgłębsza.
Jest Wiara najsilniejsza,
a najcieplejsza jest dobroć
każda z nich inną barwą znaczona
wypełniają nasze życie,
malując go różnymi kolorami -
bo życie pełne jest kolorów...

A kiedy w tęczy na niebie
rozpoznasz kolorów życia odbicie,
to znaczy po prostu,
że kochasz życie "
/ z sieci/

admin1

KOCHAŁAM KAMIEŃ

Kochałam kamień! Jak to się stało?
Widocznie oczom było zbyt mało!
Widocznie rozum nie chciał uwierzyć,
a głupie serce chciało coś przeżyć...

Kochałam kamień, bo światłem błysnął,
a gdy nie świecił, myślałam - przysnął...
I choć świeciłam światłem wprost z duszy
- był ślepy, nawet się nie poruszył!

Kochałam kamień - słońcem rozgrzany -
myślałam - ciepły, taki kochany -
lecz gdy dotknęłam już przeznaczenia
- był taki zimny, jak chłód kamienia!

Kochałam kamień - był taki gładki,
jak dotyk ręki kochanej matki,
lecz gdy dotknęłam jego gładkości,
to... przeciął moją skórę do kości!

Kochałam kamień - serce mu dałam,
lecz oprócz bólu... nic nie dostałam
i... rozsypały się sny, marzenia
- kamień miał przecież serce z kamienia!

Kochałam kamień - oczy mu dałam,
lecz nigdy słońca w nich nie widziałam,
choć przecież kamień też się uśmiecha,
lecz... do kamienia, nie do człowieka!

Kochałam kamień - ręce mu dałam,
lecz nie zrozumiał, gdy je podałam,
bo kamień ślepy jest, żyje w ciszy
- on nic nie widzi i nic nie słyszy!

Kochałam kamień! Nic nie zrozumiał
- kamień jak kamień - niewiele umiał...
Taki zwyczajny kamień z kamienia
śmiał licytować moje marzenia!

Kamyczku mały - odchodzę w ciszy,
a ty przytulaj te... szare myszy,
bo zwierzę chętnie godność poświęca...
Niech żyje kamień, co spadł mi z serca!!!

/Joanna Kudłowicz/