ŚWIĘTO ZMARŁYCH

admin2

D Z I E Ń Z M A R Ł Y C H

W ciszy, w skupieniu, w blasku świateł zniczy,
Wśród ukwieconych pomników i grobów...
Spotykają się bliżsi i dalecy krewni, przyjaciele, znajomi.
Ten jedyny świąteczny dzień w roku
Poświęcają wspomnieniom, oddają cześć zmarłym.
Nie ważne kto leży pod mogiłą w kwiatach,
Czy to mąż, czy żona, dziecko czy rodzice.
Dzisiaj wszyscy równi i wszyscy kochani ,
O nich przy grobach snujemy wspomnienia.
Radują się dzieci, które znicze palą,
I słuchają wspomnień o latach minionych.
O babci, co z włóczki wieczorem
Sweterki robiła dla taty,
o dziadku co z wąsem sumiastym
swą fajkę wypalał na ganku.
cioci Helence co pięknie śpiewała
i wujku Leonie co w karty wciąż grał,
I o pani sąsiadce, która zawsze rano
Świeżuteńkie mleko stawiała na próg.
W środku na wysokim cokole jest pomnik,
Tym co za Ojczyznę przelewali krew.
Wielu zapomnianych... a może nie stąd?
Przyjaciel czy wróg w jednym leżą grobie.
Dywan rozświetlony, ułożone kwiaty
Są dla nich podzięką od tych co zostali.
Chwila zadumania na miejscu spoczynku,
Chwila wspominania za tym co odeszło
I tylko pytanie na usta się ciśnie...
Jakie tam jest życie?... czy jest?...
I czy będzie kiedyś Zmartwychwstanie?

NIKT NIE WRACA
autor

JoAAnna

admin2

Moja zaduma…

Czuję chłód listopada na plecach
lecz to smutek przeszywa mnie dreszczem
składam słowa w modlitwie nad grobem
wiatr odmówi ją liści szelestem.

Płomyk świecy, światełko dla bliskich
to wystarczy, potrzeba coś więcej?
jeszcze kwiat, żywy symbol pamięci
gorzkie łzy i chusteczka w mej ręce.

Biała brzoza pochyla się nisko
melancholią do snu Was kołysze.
płacze ze mną cichutko i rzewnie
szum gałązek, blask ognia i cisza…

Czas milcząco zatrzymał wskazówki
ja wciąż stoję i godzin nie liczę
tylko w głowie się tłoczą wspomnienia
oprócz nich, nic nie widzę, nie słyszę…

W zamyśleniu dzień odszedł aleją
wieczór cieniem zadumy się ściele
mały lampion płonący na grobie
srebrną gwiazdą zaiskrzy na niebie.

Będą błyszczeć, nim noc nie spłowieje
a na ziemi ostatni znicz zgaśnie
w moim sercu będziecie wciąż żywi
póki ono snem wiecznym nie zaśnie.

admin2

Płomień znicza - rozmowa serc

Płomień znicza dziś zapalam w moim sercu
W ciszy myśli moje biegną na cmentarze
W migocących światłach świecy widzę znowu
Tak kochane i tak znane – bliskich twarze.

Łzy pamięci cicho płyną po policzkach
Serce płacze znów tęsknotą co wciąż boli
Cicha rozpacz pomieszana z ich obrazem
Znów się budzi - niezależna od mej woli.

Ich kochanych dłoni ciepły wraca dotyk
Piękny uśmiech na ich twarzach się maluje
Tyle lat już serce moje za nim tęskni
Tyle lat ich bicia serca mi brakuje.

Dom rodzinny znowu wraca wspomnień echem
Pachnie ciastem i miłością już od rana
Lecz to wszystko mocno skryte w mej pamięci
To jak książka z mego życia tam schowana.

Dzisiaj znowu ją otwieram w blasku świecy
Gdy nad grobem swoich bliskich staję w ciszy
I rozmowę z nimi toczę w swoim sercu
A ich serce tą rozmowę zawsze słyszy…..
.....aż do końca.......

Napisany 2005-10-29

Autor: Dar

admin1

ZADUSZKI
Posłuchaj kwiaty śpiewają
Na smutku kamiennej łące
Ognie na grobach igrają
Symbol pamięci w rozłące

Posłuchaj wiatru w konarach
Co liśćmi ściele mogiłę
Ciężarne chmury maluje
Zmieniając zamysł co chwilę

Czy wszystko jest już wspomnieniem
Czy uda się to powtórzyć
Czy życie nasze jest kręgiem
Czy kiedyś lato powróci

Zobacz tam stara kobieta
Wpatruje się w pomnik niemy
Wspomina chwile szczęśliwe
Czekając na swe chryzantemy

Tam dalej młody mężczyzna
Łzy topi w białym marmurze
Bo jedna maleńka dusza
W anielskim śpiewa już chórze

Czy wszystko jest już wspomnieniem
Czy uda się to powtórzyć
Czy życie nasze jest kręgiem
Czy kiedyś lato powróci

Czytając napis w kamieniu
Ktoś kogoś po latach spotkał
Spojrzał na datę urodzin
Zmieszał się, zdziwił i zadrżał

Tuż obok pamięć skończona
Na grobie krzyż pochylony
Znicz zeszłoroczny nie płonie
Grób brakiem życia raniony

Czy wszystko jest już wspomnieniem
Czy uda się to powtórzyć
Czy życie nasze jest kręgiem
Czy kiedyś lato powróci

admin1

Zaduszki - Dzień Zmarłych,
modlitwa w zadumie i ciszy,
wspominanie wszystkich -
tych, co na zawsze odeszli
tych dalekich i tych bliskich
tych wielkich i tych mniejszych
tych dobrych i tych złych
tych świętych i tych
co w piekle pokutują…
i tych, co w czyśćcu
na wybawienie oczekują.
Wspominamy, bo odeszli.
Śmierć ich razem połączyła,
w zimnych grobach pogodziła,
teraz są sobie równi wszyscy.

Po dzisiejszych przemyśleniach,
wniosek smutny mi wychodzi:
w rzeczywistości polskiej -
tylko śmierć może nas pogodzić!
Kto mi bowiem odpowie,
dlaczego my tu i teraz żyjący,
przecież wolni i równi -
nie umiemy się zrozumieć,
nie umiemy się połączyć,
nie umiemy żyć wspólnie?

admin1

Bratki"

Kolorowe bratki
Mrugają wesoło
Zalotne spojrzenia
Rozsiewają wkoło

Mienią się barwami
Fioletu i żółci
Zabierz mnie do domu
Każdy słodko kusi

Przystrojony balkon
Rabatki, ogrody
Mam dużą rodzinę
I o to tu chodzi

Odpoczniesz w kolorach
Tęczą malowanych
Bratki dłoń podają
Dywanem utkanym...

admin1

..................... ..(,)
..........).........._'\!/'_WITAM
.........(,).........(""""") W ZADUMIE
......._'\!/'_.°*”˜҈.°*”˜҈
.......(""""") I W CISZY
.°*”˜҈.°*”˜҈.
Gdzie odeszli ?
Oto jest pytanie..
Wiem, że me myśli wiążą ze sobą.
Gdzie odeszli za ile granic ?
Za ile mórz , gór czy rzek ?
Dlaczego odpowiedź
echem pozostanie.
Błagam odpowiedz Panie..

Lecz nikt nie słyszy.
Tylko serce śpiewa
swoją pieśń pełną tęsknoty.
Gdzie jesteś mamo moja ukochana ?
Gdzie jesteś mężu,tato,,babciu
gdy nie ma Cię z rana ?
Czy znów wędrujesz
za kromeczką chleba ?
Więc całym wnętrzem wołam mój Panie !

Wiem że mnie słyszysz,
każde słowo
Więc czemu milczysz,
boś jest nad mą głową ?
Splątane myśli w krużgankach nadziei
Czy ktoś ich widział ,
czy słyszał być może ?

Wyczuwam sobą, że są niedaleko.
Że tak jak kiedyś nade mną czuwają.
I zrywam się ze snu przed siebie wpatrzona....

Kolejna opada kartka z kalendarza.
W ten dzień zadumy stojąc nad mogiłą
myśleć będę z innymi,
ilu ich odeszło,
ilu w bólu swych bliskich zostawiło.

Bo choć po drugiej dzisiaj stronie życia,
czuję żony męża ojca,matki spracowane ręce
i ich w piersi bijące zatroskane serce…….

Wieczny spoczynek racz IM dać Panie

admin1

WITAMY

LISTOPADA
†"*°†°* †
Jest taki jeden dzień w roku
kiedy myślimy o bliskich ,
tych , którzy odeszli w pół kroku ,
nie zdążyli spakować walizki .

"Spieszmy się kochać ludzi ,
tak szybko odchodzą "-
te mądre słowa księdza Twardowskiego,
często na myśl mi przychodzą .

Mówmy bliskim nam osobom ,
że je kochamy ,szanujemy i cenimy .
Nie odkładajmy niczego na później ,
bo może nigdy nie zdążymy .

Żyjmy uczciwie na co dzień,
jakby to był dzień nasz ostatni ,
żeby żaden mroczny cień ,
nie zaplątał się w sumienia matni .

Kochajmy ludzi , kochajmy świat ,
pozostawmy po sobie coś dobrego ,
żeby ktoś , kiedyś położył kwiat ,
na miejscu naszego spoczynku wiecznego.\
To taki czas zadumy,
modlitwy nad zmarłymi duszami.
choć ICH nie ma wśród nas...
KOCHAMY NADAL,WIĘC PAMIĘTAMY.

admin1

Listopadowy spacer

Dawno minęły letnie burze,
w ogrodzie nie czuć już maciejki.
Już na rabatach zwiędły róże,
pod liśćmi skryły się alejki.

W tęczowych barwach jarzębina,
wspomina lato z wielkim żalem.
Smukła i strojna, jak dziewczyna,
na niej czerwienią się korale.

Gałęzie brzozy zamaszyście
wiatr rozkołysał swym podmuchem.
Z drzew kolorowe strąca liście,
układa miękką z nich poduchę.

Wysoko wspięły się topole,
ponure, gołe, stoją w rzędzie.
Za nimi puste, szare pole,
listopad już króluje wszędzie.

Niebawem grudzień ziemię zgrudzi,
pokryje śniegiem, skuje lodem,
całą przyrodę znów ostudzi
i nas postraszy swoim chłodem.

autor

jlewan

Napisany: 2014-11-01