Różne

admin1

POŻEGNANIE STAREGO ROKU

Zostawmy Staruszka w spokoju,
odrzućmy pretensje i żale,
on w trudzie odchodzi i znoju,
a my urządzamy dziś bale …

Zostawmy Staruszka, zostawmy
i dajmy mu czas na refleksje.
Niedawno był młody, postawny,
lecz gorzkie odebrał tu lekcje .

Zbyt wiele miał tu do zrobienia,
zbyt dużo na świecie się dzieje,
zbyt wielkie w nas były pragnienia,
zbyt duże w nas były nadzieje.

Więc jednak pożegnać go warto,
niech nikt się już nad nim nie znęca,
a bramę zostawmy otwartą,
niech wejdzie Radosny Następca.

admin2

Żegnamy naszego Staruszka.
Wspominając te dobre i złe chwile.
To co chcemy zachować w pamięci.
To co dało nam szczęścia chwile.
Pozwoliło uwierzyć w siebie.
Poszybować wysoko.
Na skrzydłach nadziei.
Pokochać całym sercem.
Tak prawdziwie.
By móc powiedzieć.
Życie może być piękne.
I zabrać tę Miłość.
W Nowy Rok.
Który już czeka.
I Wita się z nami.
Jeszcze parę chwil.
A niebo rozbłyśnie.
Kolorowymi petard salwami.
Będę witać go z nadzieją.
Że będzie dobry.
A Wam Moi Kochani życzę.
Zdrowia...
By zawsze było.
Szczęścia...
By nigdy nie opuściło.
Marzeń...
By się spełniały.
Radości...
Dużych i małych.
Przyjaciół...
Takich jak Wy.
I Miłości...
Dla której watro żyć.

admin1

TRZEJ KRÓLOWIE !

Szli śnieżną drogą,
przedzierali się przez zaspę
oni-Trzej Królowie:
Melchior,Baltazar i Kacper.
Wiatr zimny dął
hen,hen-od północnej strony,
więc musieli trzymać
zmarzniętymi rękami korony.
I nieśli ze sobą
w czerwonych tobołeczkach
przeróżne dary
dla Niego-dla Dzieciąteczka.
Melchior niósł mirrę,
której żeście nigdy nie widzieli,
Kacper-kadzidło,co pachnie
w kościele każdej niedzieli.
A kiedy trzeci
tobołka zawartość ukazał-
szczerozłote serce
trzyma na dłoni-Baltazar.

/Maria Kruger/

admin1

"SZCZĘŚCIE"

Ani za górą, ani za rzeką,
ani stąd blisko, ani daleko.
Mgiełką pajęczą z wiatrem nadbiegło,
chciałeś dosięgnąć – znowu uciekło.

Sprytne, przebiegłe i nieuchwytne,
wielkie, wspaniałe, ale ukryte.
Ktoś się zatrzymał pełen zachwytu,
a ono nie chce rozmawiać z nikim.

Pachnące wrzosem, konwalią, makiem,
rumiankiem polnym i tatarakiem.
Jesienią, zimą, wiosną czy latem –
wciąż upragnione, zawsze jednakie.

Ucieka, błąka się i ukrywa;
chciało już zostać, znów się podrywa.
Jak nuta rzewna, lekka i tkliwa –
to bardzo szczera, to znów fałszywa.

Miłość i przyjaźń w sobie jednoczy,
wiedzę o całym świecie uroczym;
dobro i piękno pokaże oczom –
oto jak wiele posiada mocy!

Jest śpiewem ptaków, pogodną wiosną,
każe odrzucić trwogę żałosną
i gonić wiecznie za czymś doniosłym.
Jak ma na imię?
SZCZĘŚCIE....po prostu.

admin1

Przynieś mi zapach jaśminu,
wraz z echem swoich wspomnień
przyjaciół wszak masz tylu,
a jednak biegniesz do mnie.

Przychodzisz samym rankiem,
odchodzisz z ciemna nocą,
a oczy Twe zamglone,
jak perły dwie się złocą.

Przynosisz mi wiatr w dłoniach,
i wplatasz w moje włosy,
co lśnią na lekkim wietrze,
jak małe krople rosy.

Powracasz z letnim wiatrem,
z beztroskim swym spojrzeniem,
znów stając się teatrem,
wracając mi natchnienie.

Ty sprawiasz ,ze jest jasno
gdy witam się z księżycem,
choć krocze ścieżką własną,
wciąż widzę Twe oblicze.

Rozjaśniasz dni i noce,
choć świat mój taki mały,
wiec spraw by już na zawsze,
jaśminem mi pachniały

admin1

Czując się kiedyś smutno, fatalnie,
Zacząłem marzyć, by żyć normalnie;
Aż zobaczyłem pewnej niedzieli,
Świat taki piękny, jak byśmy chcieli:

Każdy szczęśliwy, syty, bogaty,
Nikt nie kupuje w sklepach na raty,
Nie ma promocji, zniżek, marketów,
Posłowie nie chcą immunitetów.

Polityk mówi nam prawdę całą,
Podatków płaci się bardzo mało,
Każdy ma pewną, uczciwą pracę,
Nikt nie chce żeby było inaczej.

Każdy się stara jak tylko może,
Owies i pęczak stały się zbożem,
Żadnych złodziei, żebraków nie ma,
W sejmie posłowie mówią „na temat”.

Partia przy partii jest bardzo blisko,
Klerykał brata się z ateistą.
Władza z narodem się jednoczy,
Gazety pisać nie mają o czym.

Nikt nie czatuje na własność cudzą,
Prokuratorzy w pracy się nudzą,
Wielcy grzesznicy żyją bez grzechu,
A satyrykom nie jest do śmiechu.

Nigdzie nie straszy skandal, afera
Po prostu luksus: żyć nie umierać!
Wtem się odzywa budzik o świcie:
Otwieram oczy: ech... Samo życie!!!

admin1

Życie jest jak salamandra,
zmienia barwę dnia każdego,
każdy dzień, to inna barwa...
nie ma dnia jednakowego!

Choćby nawet się zdawało,
że jest nudne, nieciekawe,
życie gra barw kolorami,
dobrą z nami ma zabawę!

Bywają dni ciemne, ponure,
kiedy ciężko nam i źle,
lecz wystarczy uśmiech dziecka,
żeby dzień rozjaśnił się!

To Ty w ręku Masz paletę,
co dnia Masz pomysły nowe,
więc tak barwy dni dobieraj,
żeby były kolorowe.”

Każdy nowy dzień jest
niespodzianką i wyzwaniem.
Słowa są wyrazem
naszych myśli i uczuć ,
nie bójmy się mówić
o tym głośno,

admin1

Po dachach chodzi księżyc,
srebrzystą ma kapotę.
W jej miękkich zakamarkach
ukrywa myśli złote.
Zatrzyma się nad Tobą,
chcąc je upuścić skrycie,
by wtulić ciepło w serce
i sposób nieść na życie.
Pod powiekami schowa
ten bieg do marzeń wielki
i zapach przyszłych wiosen
tak na wypadek wszelki.

admin2

Za nasze polskie życie,
za takie, jakie jest,
wypijmy wódki łyczek
z domieszką cichych łez...

I niech serdeczne gniewy
na chwilę pójdą w kąt,
bo my jak morskie mewy
w tym domu mamy ląd.

Już pokolenie młode
dobiera nowy ton
i jutro pójdzie w szkodę
u boku ślicznych żon...

Życie rozdaje role,
a czasem pisze wiersz,
niech o tym naszym stole
kiedyś napisze też.

/A.Osiecka/

admin1

POD RĘKĘ Z ŻYCIEM

Czuć się człowiekiem, być z tego dumnym,
to najważniejszym życia jest celem,
nie wbijać gwoździ do własnej trumny,
lecz ciągle duszy sprawiać wesele.

Czasem boleśnie życie uderzy,
myśli, emocje, są mym orężem,
dziś wiem ze wszystko potrafię przeżyć,
kiedy miłością strach przezwyciężę.

Pragnę zrozumieć bliźnich intencję,
by nie obrażać się i nie droczyć,
nie z każdym pewnie pójdę pod rękę,
lecz chcę każdemu móc spojrzeć w oczy.

❀ڿڰۣ—

Każdy człowiek potrzebuje stale
nawet pewnej ilości trosk,
cierpień lub biedy,
tak jak okręt potrzebuje balastu,
by płynąć prosto i równo.

admin1

Cztery żywioły

Marny człowiecze obudź się,
przetrzyj dziś oczy, obmyj twarz,
znów niepotrzebnie burzysz krew,
odbierasz radość w progu dnia.

Gdy nie masz butów - podam ci
byś mógł swobodnie ruszyć w dal,
przyjrzał się z bliska – tam gdzie łzy,
zrozumiał sedno wielu spraw.

Cztery żywioły burzą świat
i zaglądają w ludzkie sny,
a ty jak posąg stoisz sam,
skryty za ścianą szarej mgły.

Żyjesz jak żyłeś w świecie kłamstw,
twardy jak skała liczysz grosz,
lecz kiedyś zdejmiesz warstwę szat
będziesz żebrakiem – tak jak on.

Szklankę miłości przechyl dziś,
wskrześ krztynę wiary w tłumie serc,
światło nadziei jeszcze tli,
możesz dać szczęście, jeśli chcesz.

Cztery żywioły burzą świat
i zaglądają w ludzkie sny,
dzisiaj nie musisz być już sam,
możesz osuszyć innym łzy.

Napisany 2010-05-05

Autor: misiaala

admin1

Gdzie jesteś, panie Boże, Ojcze mój?
W skrytości serca szukam twoich dróg.
O usłysz głos wołania duszy mej,
Odpowiedz mi miłością wielką swą.

Bo kiedy idę w życiu sam, jest mi źle,
Tylko Bóg, znając mnie o tym wie.
Napełnij dziś od nowa, Panie głębią swą,
Bym z radością innym ludziom dawał ją.

Gdy jesteś przy mnie, Panie, Boże mój,
To czuję się tak lekko niby ptak.
Chcę odtąd dawać ludziom miłość swą,
Po to by brata kochał zawsze każdy brat.

A jeśli nawet komuś zadam ból,
Który tak również rani serce Twe.
O, nie odrzucaj nigdy, Jezu, mnie,
Lecz znowu weź tak,
Jak Ojciec w ramiona swe.

admin1

Idę bez kwiatów,
bez pól,
Idę bez pór roku.
Nie posiadam niczego w piaskach
ni w wichrach,
ni w świeżości poranków.

Tylko myśl młoda
pędzi wraz z niebem,
a ziemia o czole Proroka
jest
nieprzerwanym trzepotem ptaków.

Idę bez pór roku,
Idę bez kwiatów,
bez pól.
W mojej duszy pulsuje proch ziemi.
Żyję w moich własnych oczach,
żywię się siłą mych oczu.

Żyję,
pędzę zaprzęgiem życia,
czekam okrętu,
który ogarnie istnienie,
który zanurzy się do dna głębiny,
jakby marzył lub wątpił,
jakby przepływał i nie wracał.

admin1

Wybór

Jedyne co możemy załatwić
co się da załatwić
i jest w naszej mocy
to
być szczęśliwym

Wszystko inne może nie wyjść
spóźnić się
pozmieniać
włączyć w bieg spraw
gryzące ambicje
własne racje
i brak racji

A szczęście
niepragnące wiele
nie wymagające poklasku
niezachłanne
lekkie jak wiaterek
z gołymi nogami
lata po ciele.

-- Katarzyna Suchcicka --

admin2

Polacy nie gęsi......

Czy w polskiej mowie tkwi jakieś zło?
Dawniej uczono nas: „charaszo”.
Dzisiaj się słyszy: „pardon” lub „sorry”,
po co wyniosłe stwarzać pozory?
Czystość języka zachować chciej,
powiedz: „w porządku”, zamiast „okey”.

Niech ci na siłę nie chodzi o to,
żeby się pseudo stać poliglotą.
Zamiast w języku wprowadzać zamęt,
Reja z Nagłowic wdrażaj testament.

„A niechaj narodowie wżdy postronni znają,
iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”

/M. Rej/

autor

jlewan