Jesień

admin1

W dłoniach przyniosłam jesienne kwiaty
wszystkie barwami złota się skrzące,
astry, nasturcje i liście klonu
słonecznym latem jeszcze pachnące.
¦
Możesz zanurzyć się w ich zapachu,
chłonąć aromat, pełnym oddechem
a potem uśmiech kwiecisty taki,
mi podarować połonin echem.
¦
Chcę aby w sercu gościła radość,
aby dni smutne w piękne zamienić,
by szczęście kwitło barwami lata
srebrnym odcieniem,złotem czerwieni.

halina

Jest listopad czarny,
trochę złoty,
mokre lustro
trzyma w ręku ziemia.
W oknie domu
płacze żal tęsknoty:
Nie ma listów!
Listonosza nie ma!
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

admin1

Barwy jesieni...

Idzie przez ogród
łąki i sady
i tak jak malarz
zostawia ślady.

Maluje drzewa
w ognia kolorze
ale i tak
jest chłodniej na dworze.

Gdzie się pokaże
nie ma zieleni
czego nie dotknie
kolory zmieni.

Drzewa i kwiaty
ciut osłupiały
bo w ciepłym słonku
ogrzać się chciały.

I choć maluje
barwy jesieni
to w naszej duszy
nic już nie zmieni.

Nie ma znaczenia
jesienna słota
gdy w sercu lato
żar i ochota...

admin2

Cudowny uśmiech Jesieni
w kasztany piękne się zmienił
czerwienia ubarwił listeczki
na grzybkach zostawił kropeczki

W złocistym promyku słonka
po trawach lasach się błąka
usłyszeć go nawet możesz
gdy wiatr słodko szumi na dworze

Ach ten uśmiech Jesieni
odkrywa kolory zieleni
roziskrza się w purpurze
całus zostawia na chmurze/ z netu/.

wioletta

siedział na mokrym krawężniku
zawieszony myślą między liściem
strąconym z drzewa
jesiennym deszczem
a mokrą kostką rynsztoku
najstarszego na świecie miasta

twarz mu błyszczała wilgotnym smutkiem
a liść ... był piękny i martwy
szarpany wiatrem bronił się przed
potokiem brudnej deszczówki
rwącej wartko wyślizganym brukiem
do morza wiecznej mądrości

szary bezsilny jesienny pan
z rozpaczą w szklistym wzroku
słał mu otuchę myśli
rozgrzanych wspomnieniem lata
ale liść był zbyt ciężki
bezlitosnym przeznaczeniem

woda w dole niosła tysiące takich jak on
liściastych istnień brzemiennych
mokrym ciężarem deszczowej jesieni
wkrótce i on bezwolnie
wplótł się w strumień łez i znikł
wchłonięty czeluścią ulicznego ścieku

jesienny pan długo jeszcze
siedział na mokrym krawężniku
z dusza przylgniętą do wizerunku
liścia odchodzącego w nicość
brudna woda pieściła mu stopy
twarz błyszczała wilgotnym smutkiem

admin1

O jesieni takiej mi mów

Pod nogami szeleszczą liście
na pamiątkę minionych dni.
Leżą sobie złocisto - krwiście,
lecą z wiatrem co parę chwil.

Ciche listy bez adresata
od nadawców - dębów i brzóz.
kolorowa armia skrzydlata,
którą zwarzył jesienny mróz.

Mówią - miłość mija jesienią,
a tu tyle wtulonych par.
Tycjanowską żywą czerwienią
jesień w sercach podsyca żar.

Będą tworzyć mistrzowie płótna,
a poetom zabraknie słów.
Kiedy będę naprawdę smutna -
o jesieni takiej mi mów.

/Anna Zajączkowska/

admin1

Nie bójmy się jesieni,
Przed nami piękne dni,
Po złocie, po zieleni
Marzenia będą szły !
Nie bójmy się jesieni,
Choć wiatr po niebie chmury gna,
Na lepsze wszystko się odmieni,
Bo jesień umiar ma...

✿

Wędrował Wrzesień
po Polskiej krainie.
W ogrodzie zerwał astry,
aksamitki,dalie,cynie,i róże

W lesie znalazł Wrzos ,
liść klonu i gałązkę jarzębiny.
Zachwycił się zimowitem ,
który kwitł na łące.
Zebrał z pola zgubione kłosy zboża .

-Mój bukiet jest gotowy-ucieszył się Wrzesień
- Podaruję go....Tobie z uśmiechem.

admin1

Wrzesień

Usiadła na ławce w cieniu jarzębiny
w swoje włosy wpięła szafrany i liście.
Nie dziewczyna wcale, ani nie bogini,
zwiewna zjawa raczej z kobiecym obliczem.

On, sunął tuż obok klonową aleją
w płaszczu podniszczonym, ozdobionym szalem.
Garść liliowych wrzosów w deszczową zawieję,
rozdawał przechodniom za uśmiechów parę.

Jakaś miła pani, gałązką tarniny,
bukiet ozdobiła z astrów herbacianych.
Pan spoglądał na nią z myślami ciepłymi,
usiadłszy na kładki fotelu bujanym.

Posiwiały życiem wesoły staruszek,
który przed pół wieku był skocznym brunetem,
ze śmiechem na twarzy w listnej zawierusze,
dumnie oprowadza po parku kobietę.

Grupka przedszkolaków biega po trawnikach,
goni babie lato, radość z sobą niesie.
brązowe kasztany z pełnego koszyka
zakochanym daje - rudy miesiąc wrzesień.

admin1

JESIENNE DYWANY

Rozścieliła jesień
wzorzyste dywany
każdy z kolorowych
liści usypany.

Liście wciąż spadają
a wiatr je rozwiewa
wkrótce bezlitośnie
ogołoci drzewa.

Szeleszczą pod stopą
spadające liście
stąpasz po nich wolno
prawie uroczyście.

Jesienne kobierce
jak namalowane
z wielobarwnych liści
wiatrem usypane.

Spadną wszystkie liście
i wiatr je wymiecie
prócz tych zasuszonych
w jesiennym bukiecie..

Jesień to nie pora roku
Jesień to stan umysłu
który zmierza do tego
aby wszystko co złe
tłumaczyć aurą za oknem..

admin2

UROKI JESIENI

Popatrz na kwiaty jesieni,
na chryzantemy i róże,
przypomnij jej wiązkę cieni,
zebranych w letnie podróże.

Dołącz do nich swój uśmiech,
z liściem w kolorze dojrzałym,
wiatr, który chmury rozpędza,
i gwiżdże w tonie nieśmiałym.

Rozpakuj wszystkie dni piękne,
w jesienną szatę ubrane,
niechaj jej blasku dodają,
nim przyjdą te zapłakane.

Policz kolory jesieni,
wyceń owoce i soki,
zapisz wśród blasku złotego,
aby podkreślić uroki.

Zatrzymaj taką w pamięci,
aby oddalić jej słoty,
jeśli przyjść zechce ta brzydsza,
niechaj ma same kłopoty.

Krzysztof Roszczyk

admin1

wczoraj 18:21

.●════☻════●. DZIEŃ DOBRY

Cudowny uśmiech jesieni
w kasztany piękne się zmienił,
czerwienią ubarwił listeczki,
na grzybkach zostawił kropeczki.

W złocistym promyku słonka
po trawach lasach się błąka,
usłyszeć go nawet możesz, gdy
wiatr słodko szumi na dworze.

Ach ten uśmiech jesieni
odkrywa kolory zieleni,
roziskrza się w purpurze,
promyk zostawia na chmurze.

admin1

Marzenia jesiennego listka.....
Tańczy pożółkły liść z latawcem wiatrem, chłonie jego obecność skąpany światłem jesiennego ciepła. Zapomniał już, że wiosną zielenią mamił młodą, że połączony z drzewem cień dawał nad wodą strudzonym. Tańczy wśród drzew odzianych w kolorowe suknie, martwy już lecz przed wiatrem ogonek gnie butnie z nadzieją i szepce mu w uszko najskrytsze pragnienia że chciałby dożyć wiosny i swojego cienia raz jeszcze./Brida/

admin1

Cudowny uśmiech jesieni
w kasztany piękne się zmienił
czerwienią ubarwił listeczki
na grzybkach zostawił kropeczki

W złocistym promyku słonka
po trawach lasach się błąka
usłyszeć go nawet możesz
gdy wiatr słodko szumi na dworze

Ach ten uśmiech jesieni
odkrywa kolory zieleni
roziskrza się w purpurze
całus zostawia na chmurze

Autor ღ IWA ღ......................

admin1

Gdyby tak

Gdyby tak w jesienną słotę
dmuchnąć w chmurę jakimś miechem
tak, by mogło słońce złote
znów nam świecić na uciechę...

Gdyby wiatry złapać w worek,
mgły pościerać jakąś ścierką
tak, by błękit nad jeziorem
znów w lustrzaną taflę zerkał...

Gdyby liście, co tak płoną
od żółtości do czerwieni
pomalować na zielono,
to nie byłoby jesieni.

Franciszek Kobryńczuk

admin1

Uwielbiam jesienne nastroje
ale te wczesne jeszcze cieplejsze.
Nie takie ,kiedy już leje
tylko kolorowe weselsze.

Symfonię kolorów w astrach,
można z nich tęczę ułożyć.
I cieszyć oczy kolorem liści,
powróżyć sobie ,a może się ziści.

Chłonąć zapachy lasu,
dymy spalonych gałęzi.
Patrzeć na szybkie wiewiórki ,
które nie robią hałasu.

Na łąkach ptaki zbierają się w grupy,
większe i mniejsze tak jak sejmiki.
W powietrzu słychać już krzyk wrony
a w trawie biegają dzikie króliki.

Trzeba to wszystko przeżyć
zobaczyć,zatęsknić za latem
i zimie wybaczyć...