Andrzejki

admin2

ANDRZEJKI

Świeca marszczy złoty nos,
z każdej strony kapie wosk.
Cienie toczą się co krok.
Już w pokoju straszny tłok!

Cienie tu i cienie tam –
pewnie przyszły wróżyć nam.
Już się pchają na firanki
cienie – czarne wycinanki.

Już rozsiadły się na ścianach:
czarny zamek, czarna brama.
I już skrzą się na tapecie
czarne koła przy karecie.

Czarny paź przed bramą staje,
czarną różę nam podaje.
Kto ją weźmie – ja? Czy ty?
Komu z nas się spełnią sny?

admin1

Andrzej tu i Andrzej tam,
bo Andrzejów wielu znam.
Andrzej w pracy, Andrzej w domu,
kochaś Andrzej, po kryjomu,
Andrzej kurier, Andrzej lekarz,
i od bułek gruby piekarz.
Do Andrzeja noszę buty,
choć-jak to szewc-wciąż napruty.
Andrzej trener, Andrzej ksiądz,
no i u sąsiadów brzdąc.
Na wycieczce jest zabawa,
Trzech Andrzejów – żadna sprawa.
Andrzej auto mi naprawi,
inny Andrzej liście zgrabi.
Kiedy cieknie umywalka,
Przyjdzie Andrzej- to normalka.
Chociaż dużo Jędrków znam,
wciąż niedosyt duży mam,
bo to fajne chłopy są
i w dodatku do mnie lgną.
U Andrzejów mądra głowa
i do pracy chęć gotowa.
Fizjonomia też nie brzydka.
To mówiłam Wam ja, Lidka