Warzywa uprawa

admin1

[link widoczny dla zalogowanych]

Marchewka

Marchewka najlepiej rośnie na glebie luźnej, lekkiej, piaszczystej i próchnicznej. Nie nadaje się na gleby kamieniste.
Stanowisko pod uprawę marchwi powinno być bardzo dobrze nasłonecznione. W zacienionym miejscu kiepsko rośnie. Siew powinniśmy zacząć od marca (do połowy lipca) w przypadku odmian wczesnych, letnie i na te przeznaczone na przechowanie sieje się wprost do gruntu na głębokość 1-2 cm. Warto używać nasion rzodkiewki jako znaczników rzędów, gdyż marchew często kiełkuje powoli, nawet 3-4 tygodnie. Konieczna jest także przerywka. Nie zapominajmy, że trzeba robić minimum 3 lata przerwy w uprawie.
Marchew nie wymaga szczególnej pielęgnacji, poza równomiernym i stałym utrzymywaniem wilgotności. Dobrze jest czasem zasilać potasem i magnezem oraz odchwaszczać.
1. Bezpośrednio przed siewem nie stosuje się żadnego nawożenia organicznego ani wapnowania.
2. Zebrane plony nadają się do przechowywania.
3. Dobrym sąsiadem jest cebula i por.

admin1

[link widoczny dla zalogowanych]

Pietruszka

Pietruszka jest wytrzymała na niskie temperatury. Można ją uprawiać z siewu późnojesiennego i bardzo wczesnego wiosennego. W stanie dojrzałości konsumpcyjnej późne odmiany zimują pod śniegiem lub lekkim przykryciem. Roślina jest natomiast wrażliwa na niedobór wody w glebie. Najlepsze do uprawy pietruszki są gleby żyzne, o dobrej kulturze, zasobne w części organiczne, zatrzymujące wodę. Na glebach bogatych w próchnicę warzywo może być uprawiane w drugim, a nawet trzecim roku po oborniku. Na glebach uboższych powinien być pod nią zastosowany nawóz organiczny (obornik, nawóz zielony, kompost).
Pietruszka korzeniowa nie toleruje przesadzania, uprawia się ją wyłącznie z siewu do gruntu na miejsce stałe. Nasiona sieje się wczesną wiosną. Wczesny zbiór w pęczkach z nacią rozpoczyna się w czerwcu. Korzenie pietruszki można na zimę zadołować w pozycji prawie pionowej na zagonie, poprzedzielane warstwą piasku i przykryć zagon po nadejściu mrozów materiałem izolacyjnym.

kasia

Dziękuję p.Antoni za te wskazówki.Jestem początkująca w temacie więc chcę się nauczyć jak najwięcej.W tym roku po raz pierwszy bedę siała warzywa na mojej działce.Oj nie! W maju (Kiedy kupiłam działkę)wysiałam sałatę i ogórki.Sałatka wzeszła-listki były małe ale cieszyłam się.Ogórki chociaż póżno siane wyrosły ale taki małe kulki.Mam nadzieję,że w tym roku będzie dużo lepiej,bo mam zamiar wysiać więcej warzyw. Laughing

admin1

[link widoczny dla zalogowanych]

Buraki

Buraki korzeniowe są roślinami o przeciętnych wartościach odżywczych. Nie mają dużych wymagań i są łatwe w uprawie, mogą rosnąć w półcieniu a na dobrze uprawionych glebach nie wymagają nawet dodatkowego nawożenia. Jesienią niewielką ilość kompostu miesza się z ziemią i przykrywa zagon ściółką. Na jałowych, piaszczystych glebach buraki należy dodatkowo zasilić wyciągiem roślinnym, np. gnojówką z żywokostu.
W okresie zawiązywania i rozwoju korzeni gleba powinna mieć odpowiednią wilgotność (ściółkowanie), dorosłe rośliny natomiast mogą przetrwać dłuższe okresy suszy.Buraki uprawia się na pęczki, na bezpośrednie spożycie latem i jesienią oraz do przechowywania przez zimę. Nie powinniśmy dopuścić, aby urosły zbyt duże.
Ze względu na łatwość uprawy i niewielkie wymagania, warzywo to szczególnie zasługuje na obecność w ogrodach uprawianych metodami ekologicznymi.
burak ćwikłowy - "Rywal", "Glob F1", "Nochowski", "Okrągły Ciemnoczerwony

admin1

[link widoczny dla zalogowanych]

admin1

Cebula

Wymagania glebowe cebuli, nawożenie
Cebula z uwagi na słaby system korzeniowy, który może czerpać wodę i rozpuszczone w niej składniki pokarmowe z wierzchniej warstwy gleby, wymaga gleb żyznych, przepuszczalnych, o dużej pojemności wodnej. Bardzo dobre do uprawy cebuli są gleby tzw. pszenno-buraczane. Czarnoziemy i czarne ziemie oraz mady są bardzo dobre pod warunkiem, że poziom wody gruntowej jest poniżej 1m. Nieodpowiednie są gleby zlewne, słabo przepuszczalne, trudno obsychające na wiosnę, łatwo zaskorupiające się. Cebuli nie powinno uprawiać się na glebach mineralnych o pH poniżej 5,8, ze względu na toksyczność rozpuszczalnych soli glinu. Najlepiej dla uprawy cebuli jest gdy pH gleb mineralnych wynosi od 5,8 do 6,5. Wysokie plony cebuli zależą nie tylko od zawartości składników pokarmowych w glebie, ale i od właściwości fizycznych gleby, na który istotny wpływ ma zawartość próchnicy. Cebula wymaga gleb o wysokiej zawartości próchnicy i bardzo korzystnie reaguje na nawożenie organiczne. Z tego też względu uprawia się ją w pierwszym lub drugim roku po oborniku który stosuje się w ilościach 300-500 dt/ha.

admin1

Czosnek

Czosnek jest warzywem wytrzymałym na niskie temperatury. Jest rośliną dnia długiego i o dużych wymaganiach wodnych. Ma także bardzo wysokie wymagania glebowe. Potrzebuje gleb żyznych, o wysokiej zawartości próchnicy, nawodnionych ale nie podmokłych. Roślina korzystnie reaguje na nawożenie obornikiem. W przypadku gdy czosnek ma być sadzony w jesieni stosuje się obornik pod przedplon, a przy sadzeniu na wiosnę można zastosować obornik w jesieni, w roku poprzedzającym sadzenie czosnku. Uprawa roli musi być staranna i głęboka. Czosnek rozmnaża się wegetatywnie, za pomocą ząbków i małych cebulek powietrznych. Przy sadzeniu czosnku odległości rzędów powinny wynosić od 30 do 40 cm, a w rzędach sadzi się co 6-10 cm. Celem uzyskania lepszych plonów u czosnku wytwarzającego kwiatostany zalecane jest usuwanie pędów kwiatostanowych zaraz po ich ukazaniu się. Typy czosnku wytwarzającego kwiatostany należy zbierać gdy liście zaczynają zasychać, natomiast nie wytwarzającego pędów kwiatostanowych, kiedy około połowa roślin ma załamany szczypior. Właściwy termin zbioru w dużym stopniu decyduje o jakości czosnku.

Zenek

Uprawa warzyw po oborniku

* Warzywa uprawiane w 1 roku po oborniku: kapusty głowiaste, kapustę pekińską i chińską, kalafiory, brokuły, ogórki, melony, kawony, dynie, selery (w tym naciowe), paprykę, oberżynę, cebulę, karczochy i kardy, fenkuł, bakłażany.
* Warzywa uprawiane w 2 roku po oborniku: marchew, pietruszkę, fasolę szparagową, ziemniaki, pomidory, pory, czosnek, jarmuż, rzodkiewkę, rzepę, skorzonerę, salsefię, roszponkę, sałaty, soję, kukurydzę cukrową, endywię,
* Warzywa uprawiane w 3 roku po oborniku: groszek, bób, fasolę, buraki ćwikłowe i liściowe, pasternak, kalarepę, szpinak, soczewicę, rzodkwie (czarna, biała, japońska), rzerzuchę, rokiettę, portulakę.

Zenek

[link widoczny dla zalogowanych]

Rzodkiewka

Optymalna temperatura kiełkowania nasion to 12 C, ale zaczynają one już kiełkować przy 3-4 C dlatego też można stosować bardzo wczesny siew wtedy, gdy tylko można rozpocząć prace uprawowe na działce. Siewki rzodkiewki znoszą spadki temperatur do - 4C.
Nasiona sieje się najczęściej w rzędy co 15 do 20 cm, pod osłonami często rzutowo na głębokość 7,5 do 2 cm (na glebach lżejszych). Po przerywce siewek, dokonanej najpóźniej w fazie drugiego liścia, zostawia się rośliny w rzędzie co 3 cm, zaś u odmian późniejszych co 4 cm. Warto wysiewać obok (lub współrzędnie z sałatą, która działa odstraszająco na szkodniki atakujące rzodkiewkę.
Nasiona rzodkiewki można wysiewać stopniowo partiami, na niewielkich powierzchniach, co kilkanaście dni. Takie sianie wydłuża okres ich zbioru.
Nie można siać jej w miejscach zacienionych bo dobry dostęp światła to warunek wytworzenia kształtnych zgubień. Czasami działkowcy chcąc lepiej wykorzystać miejsce na działce, sieją rzodkiewkę blisko drzew i krzewów owocowych będących wiosną jeszcze w stanie bezlistnym - jest to błąd, bo potem nie otrzymują zgrubień dobrej jakości.
Zbyt gęsty siew powoduje szybkie wybijanie w pędy kwiatostanowe, nie ma też wtedy zgrubień albo są one bardzo zniekształcone szczególnie u odmian półdługich.
Susza powoduje szybkie parcenie zgrubień i pogarszanie ich smaku, a skórka staje się chropowata.
Dla przyspieszenia zbioru w gruncie, grządki bezpośrednio po siewie można okryć folią perforowaną o 100 otworach o średnicy 1 cm na 1 metr kwadratowy lub agrowłókniną. Przykrycie włókniną lub siatkami ogrodniczymi o średnicy oczek 1,5 mm chroni rośliny przed nalotem szkodników - pchełek oraz śmietki kapuścianej, której larwy żerują chętnie w zgrubieniach rzodk

Zenek

Cukinia Kabaczka

Najlepiej rosną w temperaturze 20-25°C, a minimalna temperatura wzrostu u tych roślin to 13-14°C. Te wysokie wymagania cieplne powodują, że uprawę rozpoczyna się zazwyczaj w drugiej dekadzie maja. Dla tych roślin trzeba przeznaczyć stanowisko słoneczne i osłonięte od wiatrów. Warzywa te powinny rosnąć na najlepszych stanowiskach, stanowiskach pierwszym lub drugim roku po nawozach naturalnych pochodzenia organicznego (obornik, kompost, nawozy zielone). Obornik można zastosować jesienią jak i wczesną wiosną w dawce 4-5 kg/m2.
Cukinię, patisona, kabaczka można uprawiać zarówno z siewu nasion wprost do gruntu jak i z rozsady. Nasiona wysiewa się do gruntu, gdy temperatura gleby na głębokości około 10 cm wynosi 8-10°C w rozstawie 1.0-1,2 m rząd od rzędu i 0,5-0,7 m w rzędzie. Najczęściej stosuje się siew gniazdowy to znaczy w jedno miejsce wysiewa się 2-3 nasiona na głębokość 2 do 4 cm. Po skiełkowaniu należy usunąć nadmiar siewek w gnieździe poprzez uszczyknięcie, wycięcie (nie wyrywać) pozostawiając jedną najsilniejszą. Uprawa tych warzyw z rozsady przyspiesza rozwój roślin. Okres produkcji rozsady trwa około 4 tygodnie. Nasiona wysiewa się w III dekadzie kwietnia w substrat tortowy do doniczek lub pierścieni plastikowych o średnicy 8 do 10 cm. W miarę wzrostu roślin, doniczki z rozsadą trzeba rozsunąć, aby rośliny się nawzajem nie zacieniały. Rozsada gotowa do sadzenia powinna mieć 3-5 liści i dobrze przerośniętą bryłę korzeniową. Przed sadzeniem rośliny należy zahartować przez 10-14 dni, stopniowo obniżając temperaturę i ograniczając podlewanie.

Aalicja

Pomidor
Pomidor – Lycopersicon esculentum Mill pochodzi z Ameryki Południowej z Peru albo z Ameryki Środkowej z Meksyku gdzie był rośliną uprawianą przez Indian gdy przybyli tu Europejczycy. Do Europy został przywieziony w XVI w., ale dopiero pod koniec XVIII w. włączono pomidor w krajach Europy do jadalnych roślin uprawnych.

Warzywo jest rośliną zielną roczną. Jego system korzeniowy jest zniekształcony przez pikowanie i przesadzanie roślin. Korzeń palowy tworzy liczne, rozgałęziające się korzenie boczne. Łodyga pomidora może mieć różną długość, grubość i sztywność. Z kąta każdego liścia wyrastają pędy boczne. Liścienie pomidora są długie, lancetowate. Kwiaty pojawiają się na roślinach w 50-60 dni po wzejściu i są zebrane w kwiatostany – sierpiki nazywane potocznie gronami. Owocem pomidora jest soczysta dwu- kilku- lub wielokomorowa jagoda o kształcie kulistym, mniej lub bardziej spłaszczona, wydłużona. Barwa jest u większości uprawianych odmian czerwona ale może być także malinowa, różowa, żółta albo biała w zależności od rodzaju i ilości barwników znajdujących się w skórce i miąższu owoców (czerwonego lipokenu, żółtego karotenu). Komory owoców są wypełnione galaretowatą substancją w której znajdują się nasiona.

Owoce pomidorów stanowią bogate źródło witaminy C, A i witamin z grupy B oraz kwasów organicznych (kwasu cytrynowego j jabłkowego). Cukry występują w pomidorach w postaci glukozy i fruktozy. Zawartość tych ważnych fizjologicznie substancji odżywczych jest cechą odmianową ale zmienia się również pod wpływem warunków klimatycznych i glebowych, miejsca uprawy i pory roku, stopnia dojrzałości.

Aalicja

Papryka – Capsicum annuum L. pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej gdzie była używana jako roślina przyprawowa. W Europie (w Hiszpanii, Bułgarii, Rumunii, na Węgrzech) jest uprawiana od XVI w.

Jest rośliną roczną. Jej system korzeniowy składa się z korzenia palowego i licznych korzeni bocznych. Łodyga rośliny w fazie siewek jest słaba, u roślin starszych prosta i sztywna. Liście są całobrzegie, jajowate na końcu zaostrzone. Kwiaty małe wyrastają pojedynczo lub w gronach na zakończeniach pędów. Owocem jest jagoda o dość twardych lecz soczystych ścianach i 2-6 pustych komorach. Owoce mogą być gładkie lub żebrowane, różnej wielkości i kształtu. W chwili osiągnięcia dojrzałości są przeważnie czerwone ale mogą mieć również inną barwę. Warzywem jest papryka wielkoowocowa (papryka słodka) natomiast papryka drobnoowocowa (papryka ostra) jest rośliną przyprawową.

Papryka słodka jest bogatym źródłem witaminy C wapnia i żelaza. Cukry występują w postaci glukozy, fruktozy i sacharozy. Specyficzny smak nadaje papryce związek zwany kapsaicyną. Od ilości w owocach kapsaicyny zależy smak papryki mniej lub bardziej ostry.

Aalicja

Oberżyna – Solanum melongena L. pochodzi z Indii i Chin, a w stanie dzikim występuje także w Afryce Południowej. Oberżyna w klimacie podobnym do naszego jest rośliną roczną, w cieplejszych strefach klimatycznych może być rośliną wieloletnią.

System korzeniowy oberżyny nie jest zbyt silnie rozwinięty. Łodyga jest sztywna, zdrewniała u podstawy. Kwiaty są osadzone pojedynczo lub zebrane po 2-7 w grona i pochylone ku dołowi. Część użytkową rośliny stanowi owoc, który jest jagodą i tworzy się z grubej mięsistej zalążni. Kształt owocu może być jajowaty, wydłużony lub skrócony, kulisty, owalny, gruszkowaty, cylindryczny lub wężowaty. Długość owocu waha się od 7 do 70 cm. Na jednej roślinie tworzy się od 1 do 5 owoców. Barwa owoców w fazie dojrzałości bywa ciemnofioletowa, biała, zielona, fioletowa z odcieniem brązowym.

Owoce oberżyny mają duże wartości smakowe. Ich wartość odżywcza polega na zawartości związków mineralnych głównie fosforu i wapnia oraz na zawartości glukozy.

admin1

Szczypiorek

Użytkowaną częścią szczypiorku są liście bogate w witaminę C, karoten, olejki eteryczne zawierające siarkę i sole mineralne: potas, sód, wapń, magnez, fosfor, a także kwas krzemowy, kwas siarkowy, chlor.
Roślina jest odporna na niskie temperatury, może zimować bez przykrycia. Wymaga umiarkowanej wilgotności, dobrze znosi suszę. Lubi gleby piaszczysto-gliniaste o dużej zawartości próchnicy i korzystnie reaguje na nawożenie organiczne. Szczypiorek może być uprawiany z siewu bezpośrednio do gruntu, z rozsady i z podziału kępek. Zbiór szczypiorku uprawianego w gruncie rozpoczyna się w drugim roku jego uprawy. Po ścięciu liście szybko odrastają i następny plon osiąga się po upływie miesiąca.

admin1

[link widoczny dla zalogowanych]

Sałata

Sałata jest rośliną klimatu chłodnego i najlepsze warunki dla uprawy tego warzywa występują na terenach nadmorskich i podgórskich. Roślina jest wrażliwa na niedobór światła w początkowym okresie uprawy. Przedwczesne wybijanie roślin w pędy kwiatostanowe jest spowodowane długim dniem, wysoką temperaturą (powyżej 20 stopni Celsjusza) i niedoborem wody. Mimo wysokich wymagań wodnych sałata nie znosi jej nadmiaru w glebie (główki gniją). Sałacie szkodzi za niska lub zbyt wysoka wilgotność powietrza. Za wysoka wilgotność powietrza powoduje szybki rozwój chorób. Najlepsze do uprawy sałaty są gleby gliniasto-piaszczyste, dobrze nawożone obornikiem. Warzywo można uprawiać na madach, czarnych ziemiach i glebach torfowych. Sałata uprawiana na oborniku zastosowanym w jesieni w ilości 400dt/ha wcześniej dojrzewa i jest lepszej jakości w porównaniu z uprawianą bez obornika.

Sałata jest uprawiana w gruncie i pod szkłem. Stosuje się dwa sposoby gruntowej uprawy sałaty ( z siewu do gruntu na miejsce stałe i z rozsady). Zbiór główek lub rozet liściowych wykonuje się stopniowo, w miarę ich dorastania. Sałata nie nadaje się do przechowania, a w przypadku konieczności krótkiego przechowania należy zapewnić jej temperaturę około 1 stopnia Celsjusza.

sałata masłowa - "Michalina", sałata krucha - "Samba",
sałata masłowa - "Królowa Majowych", "Ewelina", "Mira", "Świt", "Edyta Ożarowska",