Święta Wielkanocne

admin2

Jeszcze innym, ale chyba najbardziej rozpowszechnionym zwyczajem jest tzw. dyngus, czyli polewanie wodą. Kiedyś szanująca się panna na wydaniu przygotowywała specjalne pisanki. Rozdawała je kawalerom w zamian za sprawienie obfitego dyngusa. Co bardziej niecierpliwsi już w nocy z niedzieli na poniedziałek zakradali się do swoich wybranek i polewali je wodą. „W Święta Wielkanocne również można było spodziewać się prezentu. Na Śląsku nie tylko do dzieci przychodzi tzw. zajączek, przynoszący – niczym święty Mikołaj – prezenty. Ludzie od pokoleń zamieszkujący tereny Jastrzębia są wierni tradycji i umieszczają takie niespodzianki przed domem np. w ogrodzie czy obejściu. Obdarowywani mają za zadanie odnaleźć upominki, które na nich czekają” – wspomina pani Kuśka.

Katarzyna

Wielki Czwartek jest pamiątka ustanowienia przez Jezusa Chrystusa Komunii Świętej, podczas Ostatniej Wieczerzy z uczniami. Zawiera się w niej wielka tajemnica wiary chrześcijańskiej. W tym dniu w kościołach nie używa się dzwonów, ani innych instrumentów muzycznych, które odezwą się dopiero w dniu Zmartwychwstania. Jest to czas modlitwy i wewnętrznego wyciszenia się. W niektórych wsiach można jeszcze zobaczyć czy raczej usłyszeć, w pobliżu kościołów, kołatki wydające charakterystyczny dźwięk.
Pozdrawiam Katarzyna

Katarzyna

Wrózby Wielkanocne

Wielkanocne święta przypadają w tym samym czasie co pradawne obchody wiosennego przesilenia. Wiele obyczajów wywodzi się z wcześniejszych rytuałów pogańskich. Podobnie jak kiedyś czci się ogień, wodę i nowe życie, symbolizowane przez jajko i młode rośliny.

W Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę woda miała moc magiczną. Potwierdzało to święcenie w Wielką Sobotę wody przynoszonej przez wiernych i kropienie nią potem domowników, zwierząt, domu oraz zabudowań gospodarskich. Wiara w moc wody święconej w Wielką Sobotę była i jest nadal bardzo silna. Przywracała zdrowie chorym, była konieczna przy błogosławieństwie nowożeńców i noworodków, a nawet do pokropienia zbóż i ziemniaków przed siewem i sadzeniem.

Wierzono do niedawna, że w Wielki Czwartek po zmroku lub w Wielki Piątek o świcie koniecznie należy wykąpać się w rzece lub w jeziorze, nawet jeśli jest jeszcze bardzo zimno, gdyż taka kąpiel zapewni urodę i gładkość skóry, a także ochronę przed złem.

W Wielki Czwartek do domu przychodziły ubożęta - dobre duszki sprzyjające gospodarzom. Jako że przybywały też i dusze zmarłych, w Wielki Czwartek i Wielki Piątek nie wolno było rozpalać ognia w piecu. Jedzono więc postne potrawy przygotowane wcześniej.

Ogień był niezbędny nie tylko do ogrzania się i ugotowania jadła, lecz także do oczyszczenia od złych mocy. W Wielką Srodę na granicy wsi rozpalano siedem ognisk, by ogień symbolicznie ochronił domostwa od pożaru. Zanim dogasły, zabierano z nich szczapy i przenoszono nimi zarzewie do domów, gdzie rozpalano na nowo wygaszone wcześniej paleniska, odradzając w ten sposób ochronną moc domowego ogniska.

W Wielką Sobotę niesiono do kościoła święconkę. Były to nie jak dziś małe koszyczki, ale kosze, w których mieścił się m.in. bochen chleba. Gdy gospodynie wyłożyły bochny do święcenia, liczono, ile wśród nich jest przypalonych. Jeżeli było takich więcej niż 24, wróżyło to skwarne lato.

Swięcone jadło miało wielką moc, nie wyrzucano nawet kości. Dane psu chroniły go przed wścieklizną.

admin2

Święta szybko odleciały były piękne i słoneczne, szkoda że do następnych daleko

Pozdrawiam Tomek