Rośliny doniczkowe

admin1 · Wysłany: Sob 9:38, 13 Mar 2010 Temat postu:

Motylnik – Oncidium ( storczyk )

Motylnik to amerykańska odmiana storczyka. Ma bardzo ładne i oryginalne kwiaty. Przypominają one kolorowe, egzotyczne motyle siedzące na łodydze kwiatu. Są koloru żółtego z bordowymi lub brązowymi wzorami. Tworzy bogate i długie kwiatostany. Liście wydłużone, zielone.
Uprawa:

Kwiat ten potrzebuje do prawidłowego wzrostu dużo światła, ale należy unikać bezpośredniego działania promieni słonecznych. Najlepiej, kiedy jest to jasne i rozproszone światło. Zimą należy doświetlać kwiatek, aby wydłużyć mu dzień. Bardzo dobrze sprawuje się oranżeriach. Najodpowiedniejszą temperaturą jest około 22 stopni w dzień i 18 stopni w nocy. Podlewamy dosyć często, do tego obficie zraszamy drobnymi kroplami. Bardzo lubi wysoką wilgotność powietrza. Można raz w miesiącu nawozić. Należy jednak przy tym pamiętać, by stężenie nawozu było przynajmniej dwa razy niższe niż jest to napisane na opakowaniu. Najlepszą glebą jest podłoże specjalnie przygotowane dla storczyka, tzn.: ziemia dobrze drenowana, przepuszczalna, może być torfowa z dodatkiem korzeni paproci, o odczynie kwaskowatym.
Zastosowanie:

Roślina domowa, choć w ładne letnie dni można wystawić ja w lekki cień. Stosowana do wystroju wnętrz. Dobrze komponuje się z innymi odmianami. Podobnie jak inne storczyki, często wchodzi w skład kolekcji miłośników tych kwiatów.
Kwitnienie:

Kwitnie przeważnie wiosną, a zakwita na przełomie marca i kwietnia.
Zimowanie:

Zimować powinien w temperaturze około 18 – 19 stopni w dzień. W okresie tym można dostarczać mu dłużej światło, niż na to pozwala długość dnia.

admin1 · Wysłany: Sob 9:40, 13 Mar 2010 Temat postu:

Niecierpek nowogwinejski - Impatiens (z grupy New Guinea)

Niecierpek nowogwinejski jet krzyżówką I. hawkeri i I. linearifolia. Mają postać wzniesionych, krzaczastych roślin zielnych o lancetowatych różnie zabarwionych liściach (czerwone, brązowe, mieszane) z połyskiem. Kwiaty pojawiają się w kątach liści w barwie pomarańczowej, czerwonej, różowej, purpurowej, białej. Są sporych rozmiarów i mają płaskawy kształt. Osiągają wysokość do 30 cm. Możemy się spotkać również z formami o pstrych liściach (żółte liście z ciemnozielonym brzegiem oraz różowym głównym nerwem). Jest wiele odmian tej krzyżówki m.in. ‘Aruba’ o purpurowych kwiatach i ciemnozielonych liściach; ‘Eurema’ o pstrych liściach i pomarańczowo-czerwonych kwiatach; ’Tango’ ciemnobrązowe liście i pomarańczowe kwiaty.
Uprawa:

Niecierpki tej grupy mogą być uprawiane w pomieszczeniach lub na zewnątrz. Lubią zaciszne miejsca, półcieniste do słonecznego, ale zabezpieczone przed bezpośrednim promieniowaniem słonecznym. Nie lubią zbyt wysokiej temperatury, więc znakomicie czuje się na zewnątrz, w okresie letnim. Optymalna temperatura nie powinna przekraczać 20ºC a dolna granica na poziomie około 15ºC. Wymaga sumiennego podlewania, bo bardzo odczuwa przesuszenia. Im wyższa temperatura i jaśniejsze stanowisko, tym podlewanie winno być obfitsze. Oczywiście nie przesadzajmy z podlewaniem, bo roślina może bardzo szybko nam zgnić. Nawożenie umiarkowane, co tydzień. Podłoże powinno być żyzne i próchnicze z pH na poziomie 6-6,8. Rozmnażanie poprzez sadzonki.
Zastosowanie:

W mieszkaniach, na balkonach i w ogrodzie.
Kwitnienie:

Okres letni.
Zimowanie:

Brak mrozoodporności.
Uwagi:

Może być atakowany przez przędziorki, mszyce, roztocza zwłaszcza, gdy stoi w pełnym słońcu i zbyt suchym podłożu.

admin1 · Wysłany: Sob 9:42, 13 Mar 2010 Temat postu:

Oleander Pospolity – Nerium Oleander

Opis:

Wiecznie zielony, obficie kwitnący krzew o kwiatach pojedynczych lub pełnych pochodzący z południowej Europy, spotyka się go na całym obszarze śródziemnomorskim. Jest to bardzo popularna i lubiana roślina, która od 2 tys. lat zachwyca swymi walorami dekoracyjnymi. Oleander ma formę krzewu lub drzewka, wysokości do 2 m, liście równowąsko-lancetowate długości około 10-15 cm, skórzaste, rosnące w okółkach po trzy lub naprzeciwlegle. Kwiaty oleandra należą do bardzo ozdobnych i są dość duże (u form dzikich średnica ok. 3 cm, ale formy uprawowe mają większe) o lejkowatej koronie z głęboko powycinanym pięciodzielnym brzegiem. Dzikie formy oleandrów kwitną na różowo i biało, hodowane natomiast zachwycają również barwą żółtą, beżową oraz czerwoną.
Uprawa:

Oleander w naszych warunkach jest uprawiany jako roślina pojemnikowa, którą od połowy IV do X wystawiamy na słoneczne i ciepłe stanowisko, na wolnym powietrzu. Ciepłe stanowisko sprawa, że kwitnienie jest bardziej intensywne. Odmiany o kwiatach pojedynczych kwitną przeważnie lepiej i wcześniej. Podlewanie jest bardzo ważne zwłaszcza w upalne dni, kiedy jest niezbędnym dostarczać roślinie odpowiedniej ilości wody. Oleander lubi wilgoć a jej brak sprawia opadanie kwiatów. Najlepiej jest doniczkę wstawić w niskie naczynie z wodą i w miarę ubywania uzupełniać jej zawartość. Bujne kwitnienie sprawia, że jego zapotrzebowanie na składniki pokarmowe jest bardzo wysokie, dlatego trzeba regularnie nawozić, co tydzień od kwietnia do sierpnia. Przedłużenie tej czynności może tylko zaszkodzić roślinie, gdyż wytwarzanie nowych pędów w okresie przedzimowym bardzo osłabia. Gdy chcemy uzyskać oleandry silnie rozgałęzione, wówczas kilkakrotnie w ciągu lata usuwamy końce pędów. Przed przymrozkami, oleander musi trafić do możliwie jasnego pomieszczenia, w którym temperatura nie może przekraczać 4-8 ºC. Oleandry starsze przesadzamy, co 3-4 lata najlepiej czerwcu do większej donicy lub zmniejszyć bryłę korzeniową tak, aby wraz z nową ziemią mieścił się w starym pojemniku. Rozmnażanie poprzez sadzonki, które najlepiej pobrać wiosną lub wczesnym latem. Powinny mieć one ok. 10-15 cm długości, dolnym końcem zanurzamy je w naczyniu z wodą, po 2-3 tygodniach wypuszczają korzenie, następnie do donicy.
Zastosowanie:

Jako roślina pojemnikowa nadaje się zarówno do mieszkania, jak i na taras.
Kwitnienie:

Czerwiec- październik
Uwagi:

Oleander, to roślina trująca zawierająca glikozydy, dlatego należy bardzo uważać przy jego uprawie, zwłaszcza przy pobieraniu sadzonek. Szczególnie należy zachować czujność, gdy w domu są małe dzieci. Przekwitłe kwiatostany odmian o pełnych kwiatach nie ścinamy, dlatego że bardzo często znajdują się tam pąki kwitnące w następnym roku

admin1 · Wysłany: Sob 9:43, 13 Mar 2010 Temat postu:

Ostryż, kurkuma - Curcuma

Opis:

Kurkuma, to dość rzadka roślina w naszych mieszkaniach a obejmująca około 70 gatunków, występujących w strefie międzyzwrotnikowej. Należą one do rodziny imbirowate- Zingrberaceae a najczęstszym, choć rzadko występującym przedstawicielem tego rodzaju jest Curcuma Zedoaria (ostryż plamisty, kurkuma plamista), która jest dostępna jako roślina doniczkowa. Jest to bylina o kłączu z bulwami, z których produkuje się przyprawę. Kurkuma jest ceniona nie tylko ze względu na walory dekoracyjne, ale również wartość użytkową (z jej kłącza produkuje się przyprawę). Posiada długoogonkowe, lancetowate, odziomkowe liście, które u nasady się obejmują, tworząc tzw. pień pozorny. Kwiaty długie (zielone, różowe) zebrane w kłosokształtne kwiatostany. Curcuma zedoaria spokrewniona jest z o. długim (Curcuma longa). Właśnie z kłącza tego gatunku produkuje się znaną przyprawę tzw. kurkumę (indyjska przyprawę).Oprócz nich warto wspomnieć jeszcze o Curcumie alismatifolia ( O. żabieńcolistny) kwitnąca głównie różowo, ale są również dostępne w barwie purpurowej i białej. Poza nimi można się jeszcze spotkać z C. parviflora, C. sumatrana, Curcuma gracillima.
Uprawa:

Kurkuma jest wymagającą rośliną, której należy zapewnić dużo wilgoci i ciepła (18-23 ºC). Wymaga stanowisk jasnych, ale osłoniętych przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Podlewanie i nawożenie w okresie wegetacji umiarkowane. Podłoże powinno być tylko wilgotne, więc wszelką wodę z podstawki musimy usuwać. Kurkuma traktowana jest zarówno jako roślina, którą po przekwitnięciu się wyrzuca, jak również można ją przezimować. Jej kwiat pojawia się po trzech miesiącach od posadzenia i utrzymuje się do września, czyli kwitnie około 3 miesięcy. Kurkumie pod koniec okresu wegetacji zamierają liście, gdy obumrą (późna jesień) roślinę przenosimy w chłodne i suche miejsce (10-15ºC). Nie podlewamy jej, musi mieć zupełnie sucho. Tak zimujemy ją do wiosny, kiedy przystępujemy do przesadzania, podczas którego możemy podzielić kłącza. Nowo posadzone rośliny podlewamy wówczas, gdy pojawią się pąki lub wierzchołki wzrostu.
Uwagi:

Podatna na plamistość liści, zgniliznę podstaw pędów oraz wciornastki.

admin1 · Wysłany: Sob 9:45, 13 Mar 2010 Temat postu:

Pasiatka

Opis:

Pasiatka w naturalnych warunkach występuje na terenach Ameryki Środkowej i Południowej. Najbardziej znana jest pasiatka zwisła – Zebrina. Liście dekoracyjne, pasiaste, z wierzchu w srebrzystobiałe paski, od spodu czerwone. Roślina dość szybko rozrasta się, pędy osiągają do jednego metra długości. Pasiatka bardzo często mylona jest z trzykrotką, ma od niej bardziej zwarty pokrój.
Uprawa:

: Stanowisko jasne i słoneczne, ale bez bezpośredniego nasłonecznienia. Temperatura nie powinna spadać poniżej 16ºC. Trzykrotkę podlewamy obficie, powinna mieć stale wilgotną glebę, lubi wilgotne powietrze. W zimie ograniczamy podlewanie. W okresie intensywnego wzrostu zalecane jest systematyczne nawożenie nawozami do roślin ozdobnych. Rozmnażanie przez sadzonki wierzchołkowe, pobierane na wiosnę, bardzo łatwo ukorzeniają się w wilgotnej ziemi lub wprost w naczyniu z wodą.
Zastosowanie:

Roślina o ozdobnych liściach uprawiana zazwyczaj jako roślina zwisająca. Doskonale prezentuje się w kompozycjach z innymi roślinami o ozdobnych liściach.

admin1 · Wysłany: Sob 9:46, 13 Mar 2010 Temat postu:

Pokrzywiec szorstkowłosy

Opis:

Pokrzywiec szorstkowłosy pochodzi z obszarów tropikalnej Azji. Liście pokrzywca są koloru zielonego, kwiat wyrasta z kątków liści. Kwiaty osiągają długość do ok. 40 centymetrów, zwieszają się, mają pluszowatą strukturę, są koloru jasno czerwonego. Występują odmiany o kwiatach białych ale są one rzadziej spotykane i trudniejsze w uprawie, można je często oglądać w ogrodach botanicznych.
Uprawa:

Stanowisko do uprawy pokrzywca powinno być jasne i słoneczne, lubi widne i słoneczne okna ale nie powinien dotykać listkami ani kwiatami do szyby. Temperatura wysoka powyżej 20ºC, w okresie zimowym może być o kilka stopni niższa. Podlewanie dość intensywne, roślina lubi mieć stale lekko wilgotne podłoże, w okresie zimowym ograniczamy ilość wody. Pokrzywiec szorstkowłosy lubi wilgotne powietrze. Ziemia torfowa, ale dobrze rośnie też w innych pulchnych i przepuszczalnych podłożach. Przesadzamy wczesną wiosną, zalecane jest wówczas lekkie przycięcie rośliny. W okresie od wiosny do jesienie dobrze jest nawozić roślinę uniwersalnym nawozem do roślin doniczkowych. Rozmnażanie przez sadzonkowanie, gleba z młodymi pędami powinna być stale wilgotna oraz ciepła. Sadzonki ukorzeniają się po 2-3 tygodniach. W zbyt suchym środowisku możliwe jest pojawienie się mszycy i przędziorków.
Zastosowanie:

Roślina jednoroczna – pokojowa, w warunkach domowych możliwa jest uprawa jako roślina wieloletnia. Doskonała do dekoracji jasnych i słonecznych miejsc naszych biur i domów.
Kwitnienie:

Pokrzywiec kwitnie od kwietnia do października.

admin1 · Wysłany: Sob 9:48, 13 Mar 2010 Temat postu:

Pomarańcza – Drzewo pomarańczowe

Opis:

Pomarańcza to roślina, którą zna każdy z nas. W naturalnych warunkach drzewo pomarańczowe osiąga wysokość ok. 5 metrów. W mieszkaniach uprawiamy odmiany karłowe osiągające do 1,5 metra wysokości. Drzewko pomarańczowe jest roślina szybko rosnącą, już w drugim roku uprawy zaczyna kwitnąć i zawiązywać owoce. Owoce są mniejsze od tych znanych ze sklepów, są również bardziej kwaśne, dojrzewają powoli. Zdarza się iż pozostają na pomarańczy przez cały rok i dojrzewają dopiero z przyszłorocznymi kwiatami.
Uprawa:

Stanowisko słoneczne, jasne ale bez bezpośredniego nasłoneczniani. W Okrzei letnim zalecane jest wystawianie drzewka pomarańczowego do ogrodu. W zimie temperatura niższa, optymalnie 10-15ºC. Roślinę podlewamy gdy podłoże zaczyna być suche. Drzewko pomarańczowe w okresie letnim wymaga systematycznego nawożenia. Młode rośliny z powodu dość szybkiego wzrostu wymagają corocznego przesadzania, starsze okazy przesadzamy rzadziej. Roślinę rozmnażamy przez sadzonkowanie, ale rośliny dość trudno się ukorzeniają. Można rozmnażać przez wysiew nasion ale roślina nie zachowuje cech rośliny matecznej. Roślina może być atakowana przez przędziorki.
Zastosowanie:

Roślina ozdobna uprawnia w mieszkaniach, oranżeriach, ogrodach zimowych. W okresie letnim można wystawić pomarańcza do ogrodu.
Kwitnienie:

Drzewko pomarańczowe kwitnie od początku lata do jesieni.
Zimowanie:

Roślina wrażliwa na niskie temperatury, w okresie zimowym obniżamy temperaturę i zaprzestajemy nawożenie.

admin1 · Wysłany: Sob 9:50, 13 Mar 2010 Temat postu:

Psianka - Solanum

[link widoczny dla zalogowanych]

Psianka, to spokrewniona z pomidorem roślina, pochodząca z Ameryki Południowej, Madery. Uprawiana jest najczęściej jako roślina jednoroczna, co jest błędem, ponieważ przy zapewnieniu odpowiednich warunków z powodzeniem przezimuje. Psianka ma postać wiecznie zielonego krzaczka, rozłożystego a poprzez odpowiednie zabiegi można uzyskać bardzo atrakcyjną formę pienną, których wysokość może dochodzić do jednego metra. Mimo, że jest ona wiecznie zielona to może dojść do opadnięcia liści, jednak wraz z rozpoczęciem wegetacji (marzec) pojawiają się nowe pędy. Kwiaty solanum są niepozorne, białe, pojawiające się w kątach liści, od maja do czerwca. Głównym elementem dekoracyjnym są ukazujące się jesienią owoce, w postaci białych, czerwonych, pomarańczowych kuleczek, które utrzymują się przez kilka tygodni. Chłodniejsze stanowisko sprzyja dłuższemu ich utrzymaniu. W sprzedaży dominują dwa gatunki Solanum pseudocapsicum (Psianka koralowa, Kasikum) o sporych pomarańczowoczerwonych lub żółtych owocach oraz Solanum capsicastrum o mniejszych, czerwonych owocach, występujące również w odmianie o pstrych liściach- ‘Variegatum’.
Uprawa:

Psianka lubi stanowisko jasne i słoneczne, choć temperatura nie powinna przekraczać 20ºC, ponieważ będzie ona wpływać na pojawienie się zbyt wybujałych pędów. Solanum od października i lutego jest w stanie spoczynku i potrzebuje wówczas chłodnego pomieszczenia 10ºC - 15ºC. Od lutego do października, musimy jej zapewnić cieplejsze warunki. W okresie letnim, dobrze jest wynieść ją na zewnątrz lub trzymać przy otwartym oknie. Psianka lubi chłodniejsze i świeże powietrze. Przesadzamy ją przed pojawieniem się nowych pędów, w ziemię kompostową, w niewiele większą doniczkę. Czynimy to każdego roku. Podlewanie regularne, ponieważ brak regularności może się zakończyć pożółkłymi liśćmi a nawet ich opadnięciem. Oczywiście podlewamy z umiarem a zimą bardzo oszczędnie tak, aby bryła korzeniowa nie przeschła. Nawożenie jest konieczne i dokonujemy go, co tydzień. Psiankę rozmnażamy poprzez nasiona, które wysiewamy w marcu, w ciepłą ziemię (18ºC), a gdy pojawią się siewki (2-3 liście) pikujemy do kolejnej skrzynki a następnie w czerwcu wysadzamy do doniczek. Jest ono dość kłopotliwe.
Uwagi:

Solanum jest podatna na mszyce, mączliki, przędziorki, wciornastki i grzyby sadzakowe. Wszystkie jej części są trujące, zachowujmy więc ostrożność zwłaszcza, gdy są małe dzieci

admin1 · Wysłany: Sob 9:51, 13 Mar 2010 Temat postu:

Reo meksykańskie

Opis:

Reo meksykańskie jak sama nazwa głosi pochodzi z Meksyku. Wartością ozdobną są liście, mieczowate, koloru fioletowo-czerwonego od spodu i zielonooliwkowe na wierzchu. Uprawiane są odmiany o liściach żółto-zielonych oczywiście po wierzchniej stronie. Liście tworzą lejek skierowany do spodu rośliny. Kwiaty białe, nie przedstawiają wielkiej wartości dekoracyjnej, otoczone pochwą kwiatową.
Uprawa:

Reo meksykańskie lubi wysoka temperaturę, przy dużej wilgotności, ale rośnie też w innych warunkach. Stanowisko cieniste lub półcieniste, nie lubi bezpośredniego nasłonecznienia. Podlewanie intensywne w okresie letnim, w zimie ograniczamy. Roślina dobrze reaguje na zraszanie, jest ono wręcz konieczne w upalne dni. Nawożenie w okresie wzrostu słabymi nawozami do roślin doniczkowych. Ziemia uniwersalna, najlepiej jednak rośnie w mieszankach ziemi liściowej lub leśnej z torfem. Reo przesadzamy wiosną. Rozmnażanie przez wysiew nasiona lub sadzonki z wyrastających pędów bocznych. Przycinając roślinę na wiosnę wymuszamy na niej wypuszczenie pędów, doskonale nadających się na młode sadzonki. Ważnym zabiegiem w pielęgnacji rośliny jest systematyczne usuwanie nagromadzonego kurzu.
Zastosowanie:

Doskonałe do obsadzania niskich powierzchni, pod innymi roślinami.

admin1 · Wysłany: Sob 9:53, 13 Mar 2010 Temat postu:

Rosiczka, Drosera

w naturalnym środowisku od Japonii przez Chiny i Australię po Nową Zelandię. Kilka gatunków występuje również w naturalnym środowisku na terenie europy. Rosiczka jest rośliną owadożerną. Liście małe, owalne, zazwyczaj tworzące rozetę, z licznymi włoskami gruczołowymi, pokrytymi lepką wydzieliną. Liście są wabikiem i pułapką na owady, krople lepkiej wydzieliny mają przyjemny zapach, są jednocześnie substancją trawiącą. Owad przyczepiony do lepkiej cieczy zaczyna być trawiony. Kwiaty osadzone na stosunkowo długiej łodydze, promieniste, najczęściej koloru białoróżowego.
Uprawa:

Rosiczka lubi stanowisko słoneczne lub półsłoneczne, o dużej wilgotności powietrza. Roślina bardzo dobrze rośnie w szklanych słojach, butelkach i innych miejscach gdzie możliwe jest utrzymanie dużej wilgotności. Temperatura uprawy 18-22ºC w okresie letnim i 13-17º w zimie. Podlewanie intensywne, ziemia powinna być stale wilgotna, ale roślina nie powinna stać w wodzie, gdyż łatwo ulega procesom gnilnym. Ziemie najlepiej torfowa, mech torfowy, utrzymująca długo wilgotność, dość uboga w składniki pokarmowe. Drosera nie wymaga nawożenia, możemy od czasu do czasu dostarczyć żywego owada. Rozmnażanie z nasion. Wysiew nasion na sterylne podłoże torfowe. W uprawie masowej rozmnażana metodą in vitro.
Zastosowanie:

Rosiczka to dekoracyjna roślina o ciekawych liściach. Doskonale nadaje się do uprawy w zimnych szklarniach lub butelkach. Roślina owadożerna.
Kwitnienie:

Rosiczki kwitną w okresie letnim od maja do końca sierpnia.
Zimowanie:

Rosiczka w okresie zimowym wymaga jasnego pomieszczenia i temperatury 13-17ºC.
Uwagi:

Lepka wydzielina znajdująca się na włoskach to kwas mrówkowy.

admin1 · Wysłany: Sob 9:55, 13 Mar 2010 Temat postu:

Różanecznik indyjski, Azalia indyjska - Rhododendron simsii

[link widoczny dla zalogowanych]

Róanecznik Indyjski, zwany azalią, to należący do rodziny wrzosowatych (Ericaceae) niewielki krzew, pochodzący z Chin i Tajwanu, na bazie którego powstały nasze azalie doniczkowe, które dzięki krzyżowaniu przybrały przepiękne formy i stały się bardzo pożądane, mimo że wymagają troszkę większej uwagi. Azalia to maleńkie krzewy, o wiecznie ciemnozielonych, podłużnie owalnych liściach zachwycają powstającymi na końcach pędów dużymi, licznymi kwiatami, pojawiającymi się zależnie od odmiany, od września aż do maja, kiedy kwitną najpóźniejsze odmiany. Samo kwitnienie nie jest zbyt długie i trwa zazwyczaj około jednego miesiąca. Kwiaty mogą być pojedyncze, jak i pełne o różnych barwach (biel, róż, łososiowa, czerwień, purpura). Możemy także zetknąć się z azaliami o dwubarwnych kwiatach. Wysokość tych krzewów osiąga 25- 50 cm, przy czym najwyższe formy, to azalie prowadzone w formie drzewka (piennej). Azalia to bardzo urokliwa roślina, serdecznie polecana przez większość hodowców.
Uprawa:

Co do wymagań azalii, to potrzebuje ona stanowiska jasnego, osłoniętego przed bezpośrednimi promieniami słonecznymi, z odpowiednią wilgotnością. Azalia najlepiej czują się w temperaturze 15- 18 ºC, dlatego nie należy ich stawiać w pobliżu kaloryfera. Gdy chcemy umieścić azalię w ciepłym pokoju, a dopiero ją zakupiliśmy, musimy najpierw przetrzymać ją kilka dni w chłodniejszym pomieszczeniu, tak, aby nie dostała ona szoku, związanego ze zmianą warunków. Różanecznik od maja do września, powinniśmy wynieść do ogrodu i zadołować w bardziej cieniste miejsce wraz z doniczką. Gdy nie mamy takiego miejsca, możemy to uczynić również na balkonie, wykorzystując do tego np. skrzynkę czy jakiś inny pojemnik. We wrześniu należy ją przenieść w chłodniejsze miejsce (10 ºC), a następnie, po wytworzeniu pąków kwiatowych przenosimy ją do cieplejszego miejsca. Podłoże dla azali winno być, specjalnym podłożem dla tego gatunku, bądź ziemią uniwersalną zmieszaną z torfem wysoce kwaśnym, tak, aby odczyn wynosił pH 4- 5. Przesadzamy, w miarę potrzeby (najczęściej, co dwa lata) a wilgotność podłoża powinna być stale umiarkowana. Podlewamy miękką wodą (deszczówką) a nawożenie wykonujemy od końca kwietnia do końca lipca. Pamiętajmy, aby azalia miała zapewniony dobry drenaż. Dla uzyskania rozgałęzionych krzewów, należy je regularnie przycinać, w zależności od potrzeby, usuwając zbyt długie pędy. Usuwając systematycznie pędy z dolnych partii rośliny, z czasem pozwoli na uzyskanie z azalii formy miniaturowego drzewka. Właściciele tych roślin często formują z nich małe bonsai. Przy pielęgnacji należy również pamiętać o usuwaniu przekwitłych kwiatów. Rozmnażanie tych roślin odbywa się przez sadzonki wierzchołkowe i szczepienie, aczkolwiek jest to bardzo trudne w amatorskich warunkach. Azalia indyjska jest znakomitą dekoracją do chłodniejszych pomieszczeń, niezastąpiona w ogrodach zimowych jak i na tarasach oraz balkonach.
Uwagi:

Azalie doniczkowe są podatne na przędziorka (zbyt ciepłe i suche stanowisko), mszyce, larwy opuchlaków, septoryjną plamistość liści. Gdy zauważymy czernienie liści na naszych azaliach, to najprawdopodobniej oznaka zbyt niskiej temperatury a bladość liści, braku światła lub stosowania twardej wody. Zbyt wysoka temperatura może wpłynąć również na zahamowanie rozwijania się pąków

admin1 · Wysłany: Sob 15:06, 13 Mar 2010 Temat postu:

Sabotek, pantofelek Wenus – Paphiopedilum (storczyk)

Opis:

Sabotek to bardzo piękny, azjatycki storczyk. Ma duży charakterystyczne, pojedyncze kwiaty, których warżka wygląda jak pantofelek. Pojawiają się one na długich łodygach. Liście plamiste, o różnych odcieniach zielonego.
Uprawa:

Uprawa tego kwiatka jest dość trudna. W obrębie tej odmiany wyróżniamy wiele różnych pod względem upodobań gatunków. Większość z nich preferuje temperaturę wyższą, na poziomie około 22 stopni. Stanowisko powinno być jasne, jednak Sabotek nienawidzi bezpośredniego słońca. Lekki półcień w tym wypadku jest dużo lepszy, niż silne promienie słoneczne. Najlepiej czuje się, kiedy wilgotność powietrza jest duża, powyżej 50 - 60%. W tym celu można regularnie zraszać wodą rozproszoną na drobne krople. Podlewamy, gdy podłoże przeschnie. Nie dopuszczamy jednak do zbytniego wysuszenia podłoża, a także do zastoju wody w pojemniku. Storczyk ten lubi wodę przegotowaną, odstaną i miękką, o temperaturze równej temperaturze otoczenia. Raz w miesiącu można do wody dolać trochę nawozu. Jednak jego stężenie nie może być zbyt duże. Co dwa lata przesadzamy do ziemi dobrze drenowanej, kwaśnej, torfowej. Doniczka nie musi być wysoka.
Zastosowanie:

Roślina doniczkowa, stosowana do wystroju wnętrz mieszkań. Idealnie współgra szczególnie z nowocześnie zaprojektowanymi pomieszczeniami. Ponadto storczyk ten, po ścięciu bardzo długo może stać w wodzie, dzięki czemu nadaje się do wiązanek.
Kwitnienie:

Kwiaty pojawiają się jesienią, a każdy z nich utrzymuje się nawet kilka miesięcy. Kwitnienie kończy się wiosną.
Zimowanie:

Roślina dobrze zimuje w mieszkaniu i wtedy to nawet kwitnie.

admin1 · Wysłany: Sob 15:08, 13 Mar 2010 Temat postu:

Sansewieria, Wężownica - Sansevieria

[link widoczny dla zalogowanych]
Sansewieria (język teściowej)

Opis:

Sansewieria (różne jej gatunki) pochodzą z Afryki zwrotnikowej lub Azji. Jako roślina doniczkowa zasłynęła jako roślina niezwykle łatwa w pielęgnacji, zupełnie nie wymagająca oraz bardzo efektowna a na dodatek łatwa w rozmnażaniu. Sansewierie dzielimy na dwie podstawowe grupy. Pierwsza z nich to rośliny wysokie, rosnące pionowo do góry, o sztywnych, wzniesionych mieczowatych liściach. Z tej grupy najbardziej znaną wężownica jest Sansewieria gwinejska ( Sansevieria trifasciata) zwana na całym świecie popularnie „językiem teściowej”. Roślina posiada grube mieczowate, przeważnie zielone liście, ozdobne jasnozielonymi poprzecznymi paskami. Niektóre odmiany posiadają dodatkowo zabarwione na żółto brzegi liści. Drugą grupą wężownicy stanowią rośliny tworzące niskie rozety. Najpopularniejszą z nich jest Sansewieria trifsaciataa hahnii, tworzy rozetę spiralnie ułożonych, szpiczasto owalnych, ciemnozielonych liści z poprzecznymi paskami.
Uprawa:

Sansewieria charakteryzuje się dużą odpornością na niesprzyjające warunki zewnętrzne. Wężownica lubi dobrze oświetlone, najlepiej promieniami słonecznymi miejsca. Optymalna temperatura w okresie letnim to 20 – 25 ºC ale nie powinna spadać poniżej 15ºC. Znosi suche, zanieczyszczone powietrze, niedobór wody, a nawet brak światła. Podlewanie umiarkowane. Nadmiar wody powoduje gnicie liści u nasady. Nawożenie w okresie letnim uniwersalnym nawozem do roślin doniczkowych. Jeśli sansewieria ma za małą doniczkę, należy ja przesadzić w marcu-kwietniu, do naczynia nieco większego, wypełnionego zwykłą ziemią do kwiatów. Na dnie doniczki układamy warstwę drenażową. Roślinę można rozmnażać wieloma sposobami. Najpopularniejsze do podział kłączy. Podziału dokonujemy wiosną zanim pojawi się nowy przyrost. Kolejnym sposobem rozmnażania są sadzonki liściowe. Liście dzielimy na 7-8 centymetrowe odcinki, po przeschnięciu miejsca cięcia umieszczamy w wilgotnym podłożu. Sadzonki ukorzeniają się w ciągu ok. miesiąca. Rozmnażając sansewierię z sadzonek liściowych, zawsze otrzymamy rośliny zielone, nawet jeśli sadzonki pobrane zostały z rośliny pstrolistnej. Jeśli więc nowe rośliny mają zachować swój piękny rysunek liści, należy je bezwarunkowo wyhodować poprzez podział kłączy.
Zastosowanie:

Roślina bardzo dekoracyjna, dobrze wygląda nawet tam gdzie inne gatunki nie chcą rosnąć: w biurach, halach fabrycznych, na korytarzach. Jest to roślina bardzo popularna o naprawdę minimalnych wymaganiach. Pielęgnacja tej rośliny jest niezwykle prosta.
Uwagi:

Należy uważać aby rośliny nie „przepodlewać” ponieważ kłącze jest bardzo podatne na zgniliznę.

admin1 · Wysłany: Sob 15:10, 13 Mar 2010 Temat postu:

Sitowie

Opis:

Sitowie pochodzi z obszarów tropikalnych. Pędy jasnozielone, przypominają źdźbła traw, początkowo wznoszące się do góry, a w miarę wzrostu dekoracyjnie zwisają. Kępy sitowia składają się z źdźbeł dochodzących do 30 centymetrów długości. Kwiaty niepozorne, białawe kłoski na wierzchołkach pędów.
Uprawa:

Stanowisko półcieniste, bez bezpośredniego nasłonecznienia. Roślina lubi dużą wilgotność powietrza, nie toleruje suchego powietrza. Dobrze reaguje na zraszanie. Sitowie podlewamy obficie, w podstawce powinna stale stać woda. W okresie intensywnego wzrostu zalecane jest nawożenie słabymi roztworami nawozów do roślin doniczkowych. Ziemia znormalizowana z dodatkiem piasku, sitowie przesadzamy corocznie do doniczek nieznacznie większych. Rozmnażanie przez podział dorosłych okazów na wiosnę lub wysiew nasion. Roślina bywa atakowana przez mszyce.
Zastosowanie:

Roślina bagienna, wymagająca dużej wilgotności. Uprawiana w pojemnikach wiszących i uprawie hydroponicznej. Bardzo dekoracyjna i niedocenione roślina. Uprawiana w akwariach i terrariach, w których wytwarza się korzystny dla sitowia mikroklimat.
Kwitnienie:

Sitowie kwitnie w miesiącach letnich, zazwyczaj od czerwca do sierpnia.
Uwagi:

Zbyt niska wilgotność powietrza powoduje brązowienie wierzchołków pędów.

admin1 · Wysłany: Sob 15:12, 13 Mar 2010 Temat postu:

Skrzydłokwiat - Spathiphyllum

[link widoczny dla zalogowanych]

w warunkach naturalnych występuje na obszarach tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej, ale uprawiane są też gatunki pochodzące z obszarów Azji. Znanych jest kilka odmian skrzydłokwiatu. Wszystkie odmiany to zielone przez cały rok rośliny o liściach najczęściej wąskich, lancetowatych. Liście osiągają długość do 30 centymetrów, znajdują się na dość długich pędach liściowych. Roślina wytwarza długie żaglowane pędy kwiatowe, z których wyrasta kolba kwiatostanu. Kwiaty wydzielają intensywny zapach, uroku dodaje im biała pochwa kwiatostanowa, która w miarę jak przekwita zielenieje.
Uprawa:

Roślina dość prosta i łatwa w uprawie. Wymaga stanowiska wilgotnego, półcienistego, osłoniętego od bezpośredniego nasłonecznienia. Optymalna temperatura powinna znajdować się w przedziale 18ºC do 21ºC w okresie letnim i kilka stopni mniej w okresie spoczynku zimowego. Podlewanie intensywne w okresie letnim, roślina powinna mieć stale wilgotna glebę, w zimie możemy częściowo ograniczyć podlewanie. Skrzydłokwiat lubi zraszanie. Roślinę przesadzamy w okresie wiosennym do doniczki nieznacznie większej. Ziemia luźna, próchnicza, może być liściowa z domieszką drobnej glinki lub piasku. Skrzydłokwiat rozmnażamy przez podział kłączy. Sadzonki sadzimy w małych naczyniach a następnie przykrywamy czepkiem z folii. Ważne jest aby podczas uprawy młodych roślin ziemia i powietrze było stale wilgotne. Roślina nadaje się do uprawy hydroponicznej.
Zastosowanie:

Prosta w uprawie roślina doniczkowa.
Kwitnienie:

Skrzydłokwiat kwietnie od lata do jesieni. Kwiaty utrzymują się dość długo ( zazwyczaj około 3 miesięcy). Zdarza się iż kwitnie również w okresie zimowym o ile zapewnioną ma dostatecznie dużą ilość wilgoci.
Uwagi:

Skrzydłokwiat ma zdolność do oczyszczania powietrza z substancji toksycznych. Roślina ma bardzo pozytywny wpływ na zdrowie człowieka.