Rośliny doniczkowe

admin1 · Wysłany: Pią 23:09, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kaladium dwubarwne - Caladium

Opis:

Kaladium to roślina pochodząca z obszarów dżungli tropikalnej Ameryki Południowej. Rośliny uprawiane dla ozdobnych liści. Liście w różnych odcieniach koloru białego, różowego, czerwonego, zielonego z mocniej wybarwionymi nerwami. Kształt liści jest strzałkowaty, liście długoogonkowe, osiągają długość do 40 centymetrów, średnicy do 12 cm. Pod koniec lata cześć naziemna stopniowo zamiera, a roślina przechodzi stan spoczynku.
Uprawa:

Stanowisko w uprawie kaladium dwubarwnego powinno być bardzo widne, ale słońce korzystne jest wyłącznie rano i wieczorem. Miejsce powinno być dość ciepłe i wilgotne, w okresie zimy, podczas spoczynku rośliny obniżamy temperaturę do ok. 14-16ºC. Podlewanie od wiosny do jesieni intensywne, nie dopuszczamy do przeschnięcia podłoża. Podczas wzrostu zalecane jest nawożenie nawozami do roślin doniczkowych. W lutym, zaraz po okresie spoczynku, bulwy dzielimy i sadzimy do nowej ziemi. Ważne jest w tym okresie zapewnić wysoką wilgotność i temperaturę nie niższą niż 23ºC. Po wypuszczeniu pierwszych liści, przenosimy roślinę w nico chłodniejsze miejsce. Rozmnażanie przez wysiew nasion lub podział bulw, zawsze przy wysokiej wilgotności.
Zastosowanie:

Dekoracyjna roślina o ozdobnych liściach do zimowego ogrodu, jasnych okien, ale bez intensywnego słońca. Idealne miejsce do uprawy to stanowisko cieple o dużej wilgotności.
Kwitnienie:

Kwiaty mało atrakcyjne, rzadko pojawiają się w okresie marzec – kwiecień.
Zimowanie:

Część naziemna rośliny zamiera na zimę, ograniczmy podlewanie i obniżamy temperaturę.

admin1 · Wysłany: Pią 23:11, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kalanchoe- Kalanchoe

Kalanchoe to jedna z najpopularniejszych roślin doniczkowych, która dzięki obfitemu kwitnieniu, również w porze zimowej oraz dekoracyjnych liści, nie traci na swej popularności. Należy ona do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae) i przywędrowała z Madagaskaru, gdzie na pustyniach obficie kwitną Kalanchoe Blossfelda (K. blossfeldiana), od którego wywodzą się dzisiejsze mieszańce. Z rodzaju Kalanchoe, najbardziej poszukiwane są gatunki, które znakomicie radzą sobie w uprawie doniczkowej. Charakteryzują się one trwałymi liśćmi, jak i kwiatostanem przypominającym baldachogrona. Paleta barw jest obecnie dość obszerna obejmująca czerwień, biel, róż oraz żółć. W wyniku prac hodowlanych możemy nabyć również formy o pełniejszych kwiatach, jak również miniaturki. Kalanchoe blossfeldiana jest bardzo wymagający, dorasta do 25 cm i kwitnie dzięki hodowli sterowanej, prawie cały rok. Oprócz tego gatunku bardzo oryginalną formą jest K. tomentosa zwana omszoną, z bardzo dekoracyjnymi, lancetowatymi, grubymi, mięsistymi liśćmi, o różnym zabarwieniu, zalezie od stanowiska. Cień zabarwia na biało, a na pełnym słońcu ciemnobrunatna. Forma doniczkowa dorasta do 10-20 centymetrów.
Uprawa:

Kalanchoe lubi stanowiska jasne, choć ma dużą zdolność adaptacyjną do panujących warunków. Dobrze zniosą chłodniejsze, północne wystawy i nie zaszkodzi to obfitości kwitnienia. Optymalna temperatura powinna wynosić 10-23 ºC i nie powinna spadać poniżej 15 ºC. Kalanchoe jest rośliną krótkiego dnia, czyli potrzebuje jasnego stanowiska krócej niż 10 godzin dziennie. Jest to niezbędne, aby roślina znowu zakwitła. Aby zapewnić jej takie warunki, można nakrywać ją kartonem. Zabieg zaciemniania powinien trwać około 4/8 tygodni po 14 godzin. Gdy nie zapewnimy jej takich warunków, roślina zmarnieje i będzie się nadawać tylko na wyrzucenie. Chcąc przedłużyć okres kwitnienia zwiędłe kwiaty obcinamy, łącznie z łodygami. Sam fakt, że kalanchoe należy do sukulentów wskazuje, że podlewanie nie może być obfite. Podlewamy je gdy powierzchnia podłoża jest przeschnięta, najczęściej raz w tygodniu. Zimą oczywiście podlewanie jeszcze bardziej oszczędne. Stosujemy dość miękką wodę. Nawożenie raz na dwa tygodnie a przesadzamy wiosną, co drugi rok, stosując podłoże przepuszczalne, próchnicze z dodatkiem piasku (pH 6-6,5). Rozmnażanie poprzez sadzonki liściowe, pędowe, wierzchołkowe oraz z nasion. Nasiona wysiewamy wiosną, nie przysypujemy, tylko nakrywamy pojemnik szybą. Sadzonki pobieramy maj/czerwiec ukorzeniamy po kilkudniowym obeschnięciu.
Uwagi:

Kalanchoe jest najbardziej narażona na gnicie korzeni, więc tak ważnym jest, aby pamiętać o racjonalnym podlewaniu.

admin1 · Wysłany: Pią 23:12, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kalatea, Ostrzeszyn - Calathea

Kalatea należy do rodziny Marantaceae i odznacza się sporą ilością gatunków, pochodzących głównie z Brazylii. To, co decyduje o atrakcyjności tej rośliny to bardzo dekoracyjne liście, które zmienią oblicze każdego wnętrza. Ostrzeszyn jest rośliną wymagającą i najlepiej czuje się w warunkach szklarniowych, tropikalnym oknie kwiatowym. Dzięki pracom hodowlanym niektóre z gatunków Calathea potrafią zaakceptować warunki panujące w mieszkaniu. Wśród najpopularniejszych należy wymienić: Kalatea Makoya (Calathea makoyana) o owalnych, jajowatych liściach o średnicy 20-25 cm, osadzonych na długich ogonkach. Na jasnozielonych liściach znajdują się mniejsze lub większe, ciemne plamy, tworzące określony wzór. Wysokość gatunku dochodzi do 60 cm. Kalatea lancetolistna (Calathea lancifolia) o podłużnych lancetowatych liściach z podłużnym ciemnym deseniem, a spodnia część liści purpurowoczerwona. U starszych okazów mogą się pojawić niepozorne, białe kwiaty. Kalatea obrzeżona (Calathea picturata) o wzniesionym pokroju, podłużnych i owalnych liściach z charakterystycznymi białymi pasmami w środku i z ciemnozielonym obrzeżem. Kalatea pręgowana (Calathea zebrina) o liściach zielonych z dekoracyjnymi czerwonymi paskami na zewnętrznej stronie i czerwone od spodu. Kalatea falistolistna (Calathea rufibarba) charakteryzująca się wąskimi, lancetowatymi liśćmi, które są falowane na obrzeżach. Mają one barwę ciemnozieloną z połyskiem, od spodu przybierają odcień czerwonawy. Jej wysokość wynosi około 30 cm. Kalatea ozdobna (C. Majestica) bardzo dekoracyjna dzięki jasnym liniom na ciemnozielonym tle. Jest ona nieco wyższa od przedstawionych powyżej gatunków, osiągająca do 100 cm. Oprócz gatunków, których dekorację stanowią wyłącznie liście, możemy się spotkać również z gatunkiem, którego główną dekoracją są kwiaty. Mowa oczywiście o Kalatea żółtokwiatowa (Calathea crocata), która w okresie zimowym wydaje szafranowożółte kwiaty. Oczywiście, aby zakwitła wymaga specjalnych warunków, którym ciężko jest sprostać w mieszkaniu (może stać na zamkniętym oknie, ogrodzie zimowym, szklarni, jasnej łazience).
Uprawa:

Calathea wymaga stanowiska jasnego, (choć nie w pełnym słońcu) lub półcienistego oraz dostatecznie ciepłego (18- 22ºC) z wysoką wilgotnością powietrza, zwłaszcza w okresie wydawania nowych liści. Po okresie wegetacji, rośliny przechodzą w stan spoczynku i w tym okresie zapewniamy im niższą temperaturę 13-16ºC. Jako podłoże, dla przedstawionych gatunków stosujemy substrat próchniczy z dodatkiem ziemi (pH 5- 6) a przesadzamy każdego roku w okresie letnim. W pielęgnacji tych roślin zwracamy szczególną uwagę na podlewanie. Należy zapewnić stale wilgotne podłoże, często zraszamy, oraz uważamy, aby nie przesadzić z tą wilgocią, ponieważ nadmiar wody również może zaszkodzić. Podlewamy letnią, miękką i odstałą wodą. Nawożenie umiarkowane od marca do września, co dwa tygodnie. Kalateę rozmnażamy poprzez podział, wyrośniętych już roślin, zapewniając wysoką temperaturę również podłoża.
Uwagi:

Zbyt suche powietrze sprzyja pojawianiu się przędziorków, jak i również powoduje zwijanie się liści.

admin1 · Wysłany: Pią 23:14, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kalceolaria mieszańcowa, Pantofelnik, Calceolaria

Opis:

Kalceolaria to roślina pochodząca z Chile. Roślina przyjmuje pokrój kępiasty, jest to roślina jednoroczna. Pantofelnik ma liście naprzeciwległe, kształtu jajowatego, są karbowane na brzegach. Osiągają długość ok. 8 centymetrów. Kwiaty grzebieniaste, dolna warga kształtu pantofelkowatego. Kwiaty osiągają średnicę do 4-5 centymetrów, koloru od żółtego do brązowo czerwonych, często kropkowane i paskowane. Spotykane są też jednobarwne.
Uprawa:

Kalceolaria wymaga stanowiska widnego. Jest to roślina wywodząca się z gór, dlatego temperatura uprawy nie powinna być za wysoka, optymalnie 14-20ºC. Dobrze czuje się na parapetach od północnej strony, nie toleruje przewiewów. Podlewanie dość obfite, nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża. Pantofelnik uprawiamy w uniwersalne ziemi do kwiatów doniczkowych, roślina nie wymaga nawożenia. Kalceolarię rozmnażamy przez wysiew nasion w lipcu lub sierpniu najlepiej w zimnej szklarni. Można próbować ukorzeniać pędy rośliny po przekwitnięciu, ale ten sposób nie gwarantuje powodzenia.
Zastosowanie:

Bardzo ozdobnie kwitnąca roślina doniczkowa doskonałe na parapety oraz indywidualnych kompozycji. Dobrze prezentuje się w glinianych naczyniach.
Kwitnienie:

Pantofelnik zazwyczaj kwitnie od kwietnia do końca czerwca.
Zimowanie:

Roślina jednoroczna.
Uwagi:

Roślina zamiera zaraz po przekwitnięciu.

admin1 · Wysłany: Pią 23:15, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kamelia – Kamelia Japońska

Opis:

Kamelia w naturalnym środowisku spotykana jest w górach Japonii, północnych Chinach oraz na Półwyspie Koreańskim. Liście ciemnozielone, skórzaste, podobne do liści popularnej herbaty. Kwiaty różnorodne, dość często przypominają kwiaty róż, pełne, półpełne lub pojedyncze. Kwiaty kamelii są najczęściej koloru od białego, przez różowy do czerwonego.
Uprawa:

W okresie intensywnego wzrostu tj. w okresie letnim, optymalnym stanowiskiem do uprawy kamelii jest miejsce osłonięte od słońca, półcieniste, o bardzo dobrej cyrkulacji powietrza. Jesienią przenosimy roślinę do chłodniejszego pomieszczenia, gdzie w temperaturze około 10ºC zaczyna kwitnąć (podczas kwitnienia zalecana temperatura nie może być wyższa nić 10ºC). Podlewanie w okresie zimowym intensywne i regularne, w okresie letnim podlewanie ograniczamy by pobudzić roślinę to wytworzenia pąków kwiatowych. W okresie zimowego kwitnienia, jak również wiosną i latem roślina wymaga systematycznego nawożenia nawozami bez zawartości wapnia. Ziemia kwaśna, leśna lub torfowa. Kamelia wymaga przesadzania średnio co 2-3 lata, przesadzamy rośliny w miesiącach letnich. Najprostsza metoda rozmnażania jest sadzonkowanie.
Zastosowanie:

W okresie letnim możemy uprawiać roślinę w ogrodzie, na osłoniętym od słońca tarasie lub balkonie. Uprawa i pielęgnacja kamelii japońskiej nie należy do najprostszych. Roślina bardzo wrażliwa na zmiany miejsca, wilgotności i temperatury. Jej piękne kwiaty potrafią jednak zrekompensować trudności uprawy.
Kwitnienie:

Kamelia kwitnie w miesiącach zimowo-wiosennych.
Zimowanie:

Kamelia powinna zimować w pomieszczeniu o dość niskiej temperaturze, optymalnie 3-6ºC. W cieplejszych warunkach zaczyna gubić liście a następnie usycha.

admin1 · Wysłany: Pią 23:16, 12 Mar 2010 Temat postu:

Katleja- Cattleya ( storczyk )

Katleja pochodzi z terenów Ameryki Południowej. Odmiana ta znana jest już prawie trzysta lat. Roślina ta jest epifitem z grubymi, dużymi liśćmi. Kwiaty osadzone na czubkach łodyg, mają nieregularne, pofalowane brzegi oraz różowo-fioletowe płatki, z nierzadko występującymi żółtymi elementami. Mogą dorastać nawet do 15 cm wielkości.
Uprawa:

Nowe rośliny uzyskujemy dzieląc dorosłego osobnika na kilka mniejszych podczas przesadzania. Storczyk ten nie jest łatwy w utrzymaniu. Wymaga dużo światła, jednak nie może być wystawiany na bezpośrednie działanie słońca. Odpowiednia temperatura to około 20 stopni latem oraz 17 zimą. Do podlewania może być wykorzystywana tylko i wyłącznie woda miękka. Dobrze jest ją wcześniej przegotować. Podlewamy dopiero, jak podłoże przeschnie po poprzednim dostarczeniu wody. Katleja lubi wilgotne powietrze. Można ją więc zraszać, ale używając bardzo drobnych kropel. Nawozimy raz w miesiącu poza okresem spoczynku, rozcieńczonym nawozem. Roślina ta nie znosi przesadzania. Robimy to dopiero, kiedy pojemnik będzie wyraźnie ciasny. Stosujemy specjalne podłoże dla storczyków.
Zastosowanie:

Jak wszystkie storczyki, roślina ta stosowana jest przede wszystkim w celach dekoracyjnych, a także jako prezentu na różne okazje. Jest niezwykle ozdobna. Nadaje się na parapety okien wschodnich.
Kwitnienie:

Kwitnie późną jesienią, na przełomie października i listopada.
Zimowanie:

Roślina dobrze zimuje w domach, jednak należy jej nieznacznie zmniejszyć temperaturę.

admin1 · Wysłany: Pią 23:18, 12 Mar 2010 Temat postu:

Klerodendrum- Clerodendrum

Clerodendrum obejmuje kilkaset gatunków, występujących głównie w Azji i Afryce. W naszych warunkach można uprawiać jedynie kilka z tych bardzo atrakcyjnych roślin. Najbardziej znanym przedstawicielem klerodendrum jest Clerodendrum thomsoniae (Klerodendrum Thomsona),które ma postać pnącza, i pochodzi z Konga, gdzie osiąga nawet 4m wysokości. Posiada ciemnozielone, sercowate liście i szkarłatne kwiaty, zebrane w grona, pojawiają się w kwietniu, otoczone białymi kielichami. Ich wysokość w naszych warunkach najczęściej osiąga ponad 1 m a w sprzyjających warunkach (ogród zimowy) nawet 2-4 m. Klerodendron najwspanialszy, Klerodendron złudny (Clerodendrum speciosissimum, to kolejny przedstawiciel Clerodendrum, pochodzący z Wysp Sundajskich, Polinezji, Nowej Gwinei o wzniesionym pokroju, którego dekoracją są szkarłatne kwiaty zebrane w wiechy. Jego wysokość dochodzi zaledwie do 50 cm. Natomiast pochodzący z Afryki Klerodendron ugandyjski (Clerodendrum ugandense) charakteryzuje się luźnym pokrojem, lancetowatymi liśćmi oraz wspaniałymi, przypominającymi motyla, niebieskimi kwiatami. Jego wysokość tak jak u poprzedniego przedstawiciela wynosi około 30-50 cm.
Uprawa:

Clerodendrum wymaga stanowiska jasnego, choć osłoniętego przed palącym słońcem. Powinniśmy zapewnić odpowiednią temperaturę na poziomie ok. 10-15ºC. Podlewanie umiarkowane, letnią i miękką wodą, które w okresie zimy (okres spoczynku) jest znikome. Ten rodzaj lubi wysoką wilgotność powietrza. Nawożenie umiarkowane od marca do września, raz na tydzień. Podłoże: substrat próchniczy z dodatkiem ziemi uprawnej (pH 5,5-6,5). Wymagają lekkiego cięcia- Clerodendrum speciosissimum, i Clerodendrum ugandense po kwitnieniu a Clerodendrum Thomsona na wiosnę (marzec). Rozmnażanie z sadzonek w temperaturze 22-25ºC.
Uwagi:

Podatność na mszyce i tarczniki. Zbyt mała wilgotność powietrza jest przyczyną opadania kwiatów.

admin1 · Wysłany: Pią 23:21, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kliwia – Clivia

[link widoczny dla zalogowanych]

Cliwia

Nazwa pochodzi na cześć lady Clive, księżnej Northumberland i obowiązuje od roku 1866, kiedy zastosowano nową klasyfikację. Jej poprzednia nazwa to Himantophyllum. Cliwia pochodzi z Afryki Południowej i obejmuje trzy gatunki. Jeden z nich Clivia miniata- kliwia pomarańczowa- jest szerzej uprawiany. Można się również spotkać z Clivia nobilis – kliwia szlachetna o skromniejszym wyglądzie i mniej wymagającą niż poprzednia. Jest to roślina bulwiasta, choć jej korzenie tylko troszkę na to wskazuje, są grube, mięsiste i występują w skupiskach. Z krótkiego zgrubiałego pędu wyrastają równowąskie zawsze zielone liście wczesną wiosną. Nowe liście pojawiają się parami, czasem tworząc nową podstawę rośliny. Ze środka wyrasta pęd zakończony dużym baldachem, zawierającym 10-12 pomarańczowoczerwonych kwiatów. Wysokość rośliny waha się od 25 do 50 cm. Dobrze pielęgnowana kliwia, może zakwitnąć drugi raz na jesień, a gdy nie dokonujemy rozdzielania młodych roślin, tworzących się po kwitnieniu, można osiągnąć bardzo rozrośniętą roślinę z wieloma kwiatami.
Uprawa:

Kliwia, to mało wymagająca roślina, tolerująca jasne stanowiska od X do II, przez resztę roku półcieniste. Ważnym jest pozostawienie rośliny w tym samym miejscu, bez względu na porę roku. Nie należy również przekręcać doniczki, dobrze jest na niej zaznaczyć jej ustawienie względem słońca. Na okres zimy należy zapewnić jej temperaturę na poziomie 12-15ºC, dlatego też zaleca się stawianie jej z dala od grzejnika. Od wiosny do jesieni obficie podlewamy i nawozimy, co 14 dni. Przy podlewaniu, należy unikać stojącej wody i wiecznie mokrych korzeni, co jest głównym powodem zamierania roślin. Zimą podlewamy mało, zależnie od panującej temperatury, z reguły jest ono znikome oraz nawozimy, co 4-6 tygodni. Zraszamy ją przy pojawieniu się nowych liści i kwiatów oraz co jakiś czas oczyszczamy liście z kurzu. Podłoże do uprawy, to znormalizowana ziemia, ewentualnie z dodatkiem gliny. Jeżeli chodzi o przesadzanie, to jest reguła, że im starsza kliwia, tym rzadziej powinna być przesadzana. Młode rośliny przesadzamy, co roku tuż po kwitnieniu. Cliwię rozmnażamy przez oddzielenie odrostów lub z nasion. Pamiętajmy, że młode, uformowane roślinki u podstawy można odejmować nie wcześniej niż w drugim roku (powinny mieć, co najmniej 4-5 liści). Oddzielamy najpierw korzenie. Rozmnażanie z nasion jest długotrwałe a czas, jaki mija od siewu do kwitnięcia, to kilka lat. Zbyt ciepłe miejsce zimowania, sprawia, że pojawiają się tarczniki i wełnowce.
Uwagi:

Dość częstym problemem w uprawie kliwi, jest brak kwitnienia. Przyczyną mogą być nieodpowiednie warunki zimowania. Zbyt mało ciepła pod koniec zimy, może się zakończyć „zmrożeniem” pędu kwiatowego

admin1 · Wysłany: Pią 23:22, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kordylina Cordyline

Kordylina to jedna z najbardziej znanych roślin doniczkowych o ozdobnych liściach. Kordyliny w naturalnych warunkach występują w zwrotnikowych i podzwrotnikowych obszarach Australii, Azji oraz Afryki. Kordylina to ciekawa roślina o długich, kształtem przypominających miecze liściach, tworzących na wierzchołku pnia pióropusze. Dorosłe rośliny wydają niepozorne, białe lub żółte kwiaty zebrane w wiechy. Najbardziej znanymi odmianami są: kordylina Australijska – wytwarza zielone ozdobne liście z jasnozielonymi nerwami, czasem liście przyjmują pstry kolor. Liście osiągają długość do 60 centymetrów przy szerokości ok. 5 cm, posiadają gruby nerw główny. Osiągają dość duże jak na warunki mieszkaniowe rozmiary, większe okazy nadają się do wysokich pomieszczeń i biur.
Uprawa:

Stanowisko w uprawie kordyliny powinno być dość widne i ciepłe ale bez bezpośredniego nasłonecznienia. W okresie zimowym optymalna temperatura powinna mieścić się w przedziale od 8 do 12ºC. Dobrze reagują na zraszanie lecz nie jest to konieczne. Podlewanie dość intensywne w okresie letnim w zimie ograniczamy podlewanie. Ważne jest, aby po podlaniu woda nie pozostawała w podstawce, gdyż może to powodować gnicie korzeni. W okresie silnego wzrosty zalecane jest nawożenie nawozami do juk i dracen. Ziemia próchnicza, zasobna w składniki odżywcze. Młode rośliny przesadzamy co roku, zazwyczaj wiosna. Starsze okazy przesadzamy rzadziej do nieznacznie większych naczyń. Niedobór wody lub przeciągi powoduje brązowienie liści. Rozmnażamy przez sadzonki wierzchołkowe.
Zastosowanie:

Doskonała roślina do zielonych kompozycji kwiatowych, uprawiana w ogrodach zimowych, czasem w pojemnikach na zewnątrz. Najpiękniejsze okazy uprawiane są w szklarniach.
Kwitnienie:

W zależności od gatunku okres kwitnienia przypada od kwietnia do lipca.
Uwagi:

Roślina spokrewniona z dracenami.

admin1 · Wysłany: Pią 23:23, 12 Mar 2010 Temat postu:

Krasnokwiat ( Kranokwiat Katarzyny, Białokwiatowy)

W mieszkaniach uprawiane są dwa rodzaje Krasnokwiatu – Krasnokwiat Katarzyny i Krasnokwiat Białokwiatowy. Krasnokiwat Katarzyny pochodzi z Ameryki południowej. Liście długie, osiągające do 25 centymetrów, wyrastające z bulwy. Liście stopniowo przechodzą w grube, rynienkowate ogonki, które tworzą jakby łodygę, zieloną lub pokrytą purpurowymi plamami. W okresie letnim wyrasta z liści długa, gruba łodyga, zakończona na szczycie kulistym pąkiem kwiatów znajdujących się na cienkich szypułkach. Po przekwitnięciu bardzo często roślina zawiązuje owoce, które po dojrzeniu stają się jaskrawoczerwone. Drugi rodzaj rośliny – Krasnokwiat białokwiatowy na znacznie szersze i grubsze liście, są one ciemnozielone, a na brzegach lekko owłosione, wyrastają parami z nieco spłaszczonej bulwy. Kwiatostany mniejsze niż u K. Katarzyny, wyrastają po kilka z jednej rośliny. Osadzone na grubych, krótkich łodygach, kształtem przypominają kule z biało-żółtych nitek.
Uprawa:

Bulwy wysadzamy w marcu do ziemi kompostowej z małą domieszką piasku. W momencie wypuszczenia przez roślinę pierwszego listka zaczynamy podlewać dość obficie. Roślina lubi stanowisko słoneczne, lecz w upalne letnie dni dobrze jest ją cieniować. Nawozimy raz w miesiącu nawozem uniwersalnym. Jesienią stopniowo ograniczamy podlewanie, gdyż roślina zapada w stan spoczynku. W połowie grudnia przenosimy do pomieszczenia o temperaturze ok. 10-15 ºC i podlewamy raz na 3-4 tygodnie. Roślinę przesadzamy corocznie – zawsze w marcu. Rozmnażanie: Krasnokwiat Katarzyny możemy rozmnożyć z nasion. Wysiewamy je do piaszczystej gleby pod koniec marca, stanowisko dość ciepłe i słoneczne. Po pojawieniu się 2-3 listków przesadzamy do pojedynczych doniczek do ziemi żyznej. Młode rośliny trzymamy cały rok w ciepłym pomieszczeniu. Po trzech latach zaczynają kwitnąć. Uprawa Krasnokwiata Białokwiatowego jest znacznie prostsza, roślina może stać przez cały rok w miejscu ciepłym i słonecznym. Wymaga obfitego podlewania w okresie letnim, po przekwitnięciu stopniowo ograniczamy podlewanie a w okresie zimy podlewamy skąpo. Roślinę przesadzamy dopiero wtedy gdy przestaje się mieścić w doniczce. Krasnokwiat można rozmnażać odejmując podczas przesadzania boczne odrosty.
Kwitnienie:

Krasnokwiat kwitnie w połowie lata najczęściej w czerwcu.
Uwagi:

Bardzo ciekawy ale niestety zapomniany kwiat, uprawa bardzo prosta, szczególnie polecany dla osób poświęcających małą ilość czasu uprawie kwiatów.

admin1 · Wysłany: Pią 23:25, 12 Mar 2010 Temat postu:

Kroton – Codiaeum

Opis:

Jest to bardzo atrakcyjna roślina, wszechstronnie wykorzystywana do dekoracji wnętrz. Dzięki selekcji i hodowaniu najwytrzymalszych gatunków, udało się sprawić, że kroton stał się bardziej wytrzymały i nieskazany tylko na szklarnie i okna kwiatowe. Jeszcze nadal można się spotkać z tym mylnym przekonaniem, choć już zdecydowanie rzadziej, a kroton coraz częściej zdobi nasze mieszkania. Rodzaj ten pochodzi z Indonezji i Polinezji, gdzie występuje w formie krzewów i drzew, osiągających nawet kilka metrów. Kroton został odkryty w drugiej połowie XIX w., przez angielskiego botanika, od tego momentu nastąpiło tak częste krzyżowanie gatunku, że ustalenie ich nazw stało się wręcz niemożliwym, dlatego nazywa się je ogólnie codiaeum variegatum pictum. Krotony, to wiecznie zielone krzewy, o rozmaitych liściach (wąskich, szerszych, czasem spiralnych) w większości wielobarwne, błyszczące (wręcz sprawiające wrażenie lakierowanych). W naszych warunkach wysokość tych krzewów osiąga od 25 do 125 cm. Wielkim jego atutem, są jego barwy, które tworzą zaskakujące kombinacje barw (zieleni, czerwieni, bieli, różu, żółci, brązu). W dobrych warunkach roślina może wydać nawet kwiaty późną zimą / wczesną wiosną, lecz są one niepozorne.
Uprawa:

Stanowisko jasne, choć nienarażone na bezpośrednie działanie słońca. Zbyt ciemne stanowisko powoduje blaknięcie liści, stają się one czysto zielone. Temperatura przez cały rok powinna być na poziomie 18-20ºC. zbyt niska temperatura powoduje uszkodzenia i zrzucanie liści, oraz nie pozwala roślinie przejść okresu spoczynku. Najlepsze podłoże, to substrat torfowy z dodatkiem ziemi liściowej, wrzosowej i piasku. Od marca do sierpnia podlewamy obficie tak, aby podłoże cały czas miało wilgoć- bryła korzeniowa nigdy nie powinna przeschnąć. Wymaga częstego spryskiwania ciepłą, miękką wodą, zwłaszcza w okresie grzewczym, kiedy powietrze w mieszkaniu jest bardzo suche i sprzyja występowaniu chorób i ogołoceniu dolnej partii rośliny. Nawożenie umiarkowanie przeprowadzamy od marca do sierpnia. Codiaeum rozmnażamy przez sadzonki wierzchołkowe, które ukorzeniamy w temperaturze 25-30ºC pod szkłem lub folią. Przesadzanie przeprowadzamy wówczas, gdy korzenie całkowicie przerosną ziemię w doniczce. Pamiętajmy, aby zapewnić dobry odpływ wody! Zbyt suche powietrze sprzyja pojawianiu się szkodników: tarczniki, wciornastki, przędziorki, podatny również na wełnowce
Uwagi:

Roślina trująca!

admin1 · Wysłany: Pią 23:26, 12 Mar 2010 Temat postu:

Maranta - Maranta

[link widoczny dla zalogowanych]

Niewielka roślina osiągająca ok. 25 cm pochodzi a Ameryki Południowej i Środkowej, w stanie naturalnym występuje w tropikach Brazylii. Roślina przystosowana jest do warunków pokojowych. Nazwa jej pochodzi od żyjącego w XVI wieku botanika Bartlomea Maranti, słynnego z tworzenia systematyki roślin. Posiada piękne różnobarwne liście. Najczęściej uprawiany gatunek Maranta leuconeura oraz jego dwie odmiany Fascinator ( Tricolor ) i Kerchoveana posiadają odpowiednio zielone liści z czerwonymi nerwami oraz liście zielone z brunatnymi plamami.
Uprawa:

Miejsce uprawy powinno charakteryzować się półcieniem ( nadmiar światła powoduje utratę kolorów ). Maranta lubi ciepłe i wilgotne powietrze ( w takich warunkach roślina toleruje nawet 29 st. temperatury ). Średnia temperatura to ok. 21 st. C, najniższa akceptowalna to ok. 16 – 18 st. C. Pielęgnacja: Podlewamy obficie, szczególnie latem, wtedy również codziennie zraszamy ( zimą zraszamy ok. raz na dwa tygodnie ).Nawozimy od kwietnia do września co dwa tygodnie, roztworem nawozu o połowę niższym niż w instrukcji producenta. Przesadzamy raz do roku wiosną, w trakcie tych czynności możemy również przesadzać ( poprzez podział rośliny ).
Uwagi:

Maranta lubi ciepło i wilgoć, idealne dla niej miejsce to szklarnia. Zbyt mała wilgotność powoduje brązowienie końcówek liści, zbyt duże nasłonecznienie zaś doprowadza do blednięcia liści.

admin1 · Wysłany: Sob 9:17, 13 Mar 2010 Temat postu:

Miltonia – Miltonia ( storczyk )
[link widoczny dla zalogowanych]
znalazłam pod choinką -medinilla wspaniała.
Miltonia jest storczykiem pochodzącym z krajów Ameryki Południowej. Liście podłużne, żywo-zielone. Kwiaty ozdobne, czerwone, wyrastają na cienkich łodygach, które powinny być podparte, gdyż mogą się złamać pod ciężarem kwiatów.
Uprawa:

Nowe osobniki uzyskujemy poprzez podział rośliny. Sadzimy wiosną do pojemników płytkich, o niewielkich rozmiarach. Przesadzamy, co kilka lat do donicy niekoniecznie większej. Ważniejsza jest tutaj wymiana ziemi, która nie może być zbita. Dobrze rośnie na stanowiskach ciepłych, o temperaturze około 20 stopni. Temperatura powinna zmieniać się w cyklu dobowym. W dzień trochę wyższa niż w nocy. Potrzebują także dużo światła. Nie wolno wystawiać na działanie mocnego słońca. Ziemia powinna być lekko wilgotna. Podlewamy tylko przegotowaną wodą, co dwa dni. Można nawozić organicznie, raz w miesiącu. Nawozy w płynie rozcieńczmy przed podlaniem.
Zastosowanie:

Ze względy na temperatury, w jakich najlepiej się czuje, roślina ta raczej nie nadaje się do uprawna dworze. Za to wspaniale wyglądają w różnego rodzaju wnętrzach. Jest bardzo ozdobnym kwiatkiem i dobrze komponuje się z innymi storczykami, a także roślinami o podobnych wymaganiach.
Kwitnienie:

Najczęściej zakwitają późnym latem, a kwiaty widnieją na roślinie do późnej jesieni. Jednak istnieją wyjątki od tej reguły i kwitnienie może pojawić się czasami w innym okresie.
Zimowanie:

Roślina ta dobrze zimuje w mieszkaniach, jeżeli zapewni się jej odpowiednią temperaturę.

admin1 · Wysłany: Sob 9:35, 13 Mar 2010 Temat postu:

Mirt

Opis:

Mirt, to jedna z najstarszych roślin doniczkowych uprawianych w pomieszczeniach i jest trochę zapomniana, a przecież bardzo dekoracyjna i na dodatek o wielu właściwościach. W naszych mieszkaniach najczęściej posiadamy Mirt pospolity (Myrtus communis), często nazywany mirtem panny młodej. Ta nazwa ma swoje korzenie w symbolice, ponieważ mirt jest symbolem płodności i czystości, dlatego często można było spotkać pannę młodą z wiązanką tego krzewu. Mirt jest wiecznie zielonym krzewem delikatnym, luźno rozgałęzionym o skórzastych, małych i owalnych liściach, które po roztarciu użyczą nas przyjemnym zapachem. Oprócz tego od maja do lipca, zachwyca licznym, białym lub zróżnicowanym kwieciem, wyrastającym z kątów liści. Z czasem kwiaty przemienią się na niebieskie lub białe jagody, które są jadalne. Mirt należy do rodziny mirtowatych i przywędrował do nas z Azji Mniejszej i basenu Morza Śródziemnego. W naturalnych warunkach osiąga nawet 5 metrów wysokości, a w naszych warunkach zaledwie 30-100 cm. Możemy się spotkać również z formą pienną.
Uprawa:

Mirt jest taką rośliną, która wymaga większej uwagi i zabiegów, aby móc okazywać swe piękno, jednak nie jest, aż tak trudnym w uprawie, choć można się spotkać i z takimi opiniami. Jeżeli chodzi o stanowisko, to musimy zapewnić mu jasne i słoneczne stanowisko, choć nie przesadzajmy z temperaturą. Znosi również półcień. Bardzo ważnym jest, aby stanowisko było przewiewne, ze świeżym powietrzem, blisko otwartego okna. Mirt nie lubi stłaczania z innymi roślinami, więc zapewnijmy mu dość przestronne miejsce. Na okres letni możemy go wynieść na balkon lub w zaciszne miejsce do ogrodu. Zanim nadejdą przymrozki, przenosimy do jasnego i chłodnego pomieszczenia (październik-kwiecień). Temperatura w okresie spoczynku powinna wynosić około 5ºC, może być troszkę wyższa, lecz dobrze by było, aby nie była wyższa niż 10ºC. Pamiętajmy również o tym, aby pomieszczenie, w którym będziemy zimować mirt, również było przewiewne. Podłoże dla mirtu powinno być żyzne, próchnicze i bez wapnia. Podlewamy wodą letnią i miękką (można stosować wodę deszczową i odstaną) regularnie tak, aby unikać przesuszania bryły korzeniowej. W okresie letnim podlewamy obficie, zwłaszcza w czasie kwitnienia, choć musimy kontrolować czy nie ma nadmiaru wody na dnie doniczki. Zimą oczywiście podlewamy mniej, im niższa temperatura tym podlewamy oszczędniej. Roślina ta lubi również zraszanie. Nawożenie w okresie wiosennym i letnim, umiarkowane, raz w tygodniu. Przesadzanie zależnie jest od wieku mirtu, im starszy okaz, tym jest rzadsze. Młode rośliny przesadzamy, co roku. Przy przesadzaniu musimy pamiętać o tym, aby roślinę posadzić nie głębiej niż rosła poprzednio, ponieważ posadzona zbyt głęboko więdnie. Mirt bardzo dobrze znosi cięcie, więc możemy go formować. Czynimy to wiosną usuwając zbyt wybujałe pędy, wszystkie uznane przez nas za zbędne, nadając mu formę piramidy, stożka, kolumny czy drzewka. Rozmnażanie możemy przeprowadzić dwukrotnie, a mianowicie na przełomie stycznia i lutego oraz w drugiej połowie lata, pobierając sadzonki z wierzchołków pędów (ok. 3-5 cm) i sadząc je w luźnej ziemi z dodatkiem piasku, pod szkłem. Do miesiąca powinny się ukorzenić. Niezbyt zdrewniałe sadzonki możemy ukorzenić trzymając w wodzie. Rozmnażając z nasion pamiętajmy, że mogą kiełkować nawet po roku czasu.
Uwagi:

Gdy nie będziemy dopuszczać do dojrzewania nasion, nasze rośliny nie będą poddawane znacznemu osłabieniu. Mirt trzymamy w okresie zimowym w ciemnym i ciepłym pomieszczeniu, może zżółknieć i stać się podatnym na szkodniki. Brunatnoczerwone/purpurowe plamy głównie w szczytowej, zewnętrznej części liścia, a od spodu szarawy nalot, jest oznaką choroby grzybowej (chwaścik mirtowy). Podatny na wełnowce i tarczniki.

admin1 · Wysłany: Sob 9:37, 13 Mar 2010 Temat postu:

Monstera – Monstera

Opis:

Jedna z piękniejszych roślin doniczkowych, żyjąca w stanie dzikim w Ameryce Południowej i Środkowej. Monstera to wiecznie zielone, półepifityczne, krzewiaste pnącze obejmujące ponad 20 gatunków. Liście duże sercokształtne, skórzaste, wraz z wiekiem głęboko powycinane, z otworami w blaszce liściowej. Niektóre o długich zwisających korzeniach powietrznych. Kwiatostan ma kształt kolby otoczonej pochwą, pojawiający się u starszych okazów, choć nie jest to częste zjawisko. Owoce monstery są jadalne, ale obecność pewnego składnika sprawia, że mogą powodować podrażnienia błony śluzowej, dlatego radzi się ich nie jeść. Najbardziej popularną monsterą jest Monstera deliciosa (Monstera wonna) charakteryzująca się ogromnymi tarczowatymi liśćmi, osadzonymi na długich ogonkach, z głębokimi wcięciami i zaokrąglonymi dziurami, których średnica może dochodzić nawet 100 cm. Wysokość tego gatunku dochodzi do 200 cm. Natomiast Monstera deliciosa „Borsigiana” jest trochę mniejsza, ma smuklejszy pokrój, dlatego bardziej się nadaje do mniejszych pomieszczeń. Możemy się spotkać również z odmianą o białych plamach na liściach. Oprócz tego na uwagę zasługuje Monstera pertusa, charakteryzująca się szybkim rozrostem i gęstym pokrojem. Na liściach wzdłuż nerwu głównego obecność owalnych dziur o zróżnicowanej wielkości. Bardzo atrakcyjną jest również Monstera ukośna (M. obligua), która wyróżnia się ogromnymi otworami na blaszce liścia i brakiem wcięć na jego brzegach.
Uprawa:

Monstera nie ma zbyt wygórowanych wymagań, jest dość łatwą w uprawie. Mimo że są to rośliny tropikalne, bardzo dobrze znoszą warunki panujące w mieszkaniu. Wymaga stanowiska jasnego do półcienistego i nie znosi bezpośredniego nasłonecznienia. Temperatura to 18-22ºC, która sprzyja szybszemu rozrostowi, ale równie dobrze zniesie niższą temperaturę (15ºC), choć wówczas powoli rośnie. Podłoże: ziemia znormalizowana lub substrat torfowy (pH 5-6,5). Lubi stałą, umiarkowaną wilgotność, w okresie letnim podlewamy systematycznie i obficie, letnią wodą, zimą umiarkowanie. W okresie letnim liście możemy spryskiwać odwapnioną wodą, co będzie miało dobry wpływ na roślinę oraz sprawi, że liście będą miały połysk. Monsterę nawozimy umiarkowanie od marca do sierpnia, co tydzień. Przesadzanie najlepiej wykonać, zanim roślina zacznie wypuszczać nowe liście, czyli marzec-kwiecień, małe rośliny, co roku, starsze co 2-3 lata. Monasterę rozmnażamy poprzez sadzonki pędowe, liściowe z oczkiem i z pnia. Ukorzeniamy przy dużej wilgotności powietrza i wysokiej temperaturze podłoża (25ºC-30ºC). Gdy monstera stanie się zbyt wysoka, albo wraz z rozwojem utraci dolne liście, wówczas możemy ją obniżyć. Zabieg ten polega na obcięciu górnej partii rośliny poniżej miejsca, z którego wyrasta duża ilość korzeni powietrznych, następnie sadzimy ją do donicy (pojemnika).
Uwagi:

- Zbyt cieniste miejsce skutkuje grubieniem liści - Przebarwienia na liściach spowodowane są brakiem wody - Podatna na mszyce, wełnowce, tarczniki - Nie należy odcinać korzeni powietrznyc