Rośliny doniczkowe

admin1 · Wysłany: Czw 22:14, 11 Mar 2010 Temat postu:

Begonia królewska - Begonia rex

Opis:

Begonie znane ukośnicami, są bardzo powszechne w uprawie i występują w tysiącach gatunków, form i odmian. Samych gatunków jest około tysiąca, więc sama liczba wskazuje, jakie bogactwo się kryje pod nazwą begonia. W stanie dzikim występują w tropikalnych lasach Ameryki, Afryki, Azji, porastając poziom runa leśnego. Ponieważ ilość begonii jest olbrzymia, należało je podzielić na sekcje, chociaż najczęściej dzieli się je na: begonie o ozdobnych kwiatach, begonie krzewiaste, begonie o ozdobnych liściach, begonie bulwiaste. Begonia królewska jest najważniejszym przedstawicielem grupy o ozdobnych liściach. Atrakcyjna ze względu na ubarwienie, ukształtowanie liści oraz wzory na liściach, które przybierają barwy: czerwoną, brązową, zieloną, różową a nawet czarną (zależnie od odmiany). Obecne begonie królewskie, to mieszańce, gatunek w czystej postaci jest już prawie niespotykany. Kwiaty tej begonii są bladoróżowe, kwitnące czerwiec-sierpień, niknące na tle wyrazistych, niesymetrycznych, sercowatych liści. B. rex osiąga około 30 cm wysokości.
Uprawa:

Wymaga ona, jak większość begonii stanowisk jasnych, osłoniętych przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Lubi stanowiska charakteryzujące się dostateczną wilgocią powietrza. Najbardziej optymalne stanowisko na wystawie północnej w pomieszczeniach o temperaturze 15-18ºC. Podlewamy miękką i odstałą wodą oraz nie zraszamy. Nawożenie umiarkowane w codwutygodniowych odstępach. Podłoże winno być lekkie i żyzne, uzupełnione w dużej mierze torfem. Przesadzamy w okresie wiosennym wówczas, kiedy jest to konieczne, w płaską doniczkę, zaopatrzoną również w warstwę drenażu, troszkę głębiej niż rosła poprzednio (1-2 cm). W okresie jesiennym możemy się spotkać z opadaniem liści z dolnej partii rośliny, nie musimy się nim przejmować, ponieważ jest to normalne. W okresie zimowym należy ograniczyć podlewanie. Begonie łatwo się rozmnaża, poprzez kawałki liścia, pociętego na kilkucentymetrowe trójkąty tak, aby rozgałęziające się nerwy znajdowały się na wierzchołku. Możemy rozmnożyć również poprzez całe liście bez ogonków, kładąc je na wilgotnym podłożu (piasek) w taki sposób, aby mocno przylegał do podłoża oraz wcześniej nacinając grube nerwy. Okres rozmnażania- lato lub wczesna wiosna.
Uwagi:

Roślina wrażliwa na przeciągi i suche powietrze. Nie należy jej trzymać w pobliżu grzejnika. Suche powietrze powoduje zwijanie się liści. Podatna na choroby: zgorzel siewek, czarna zgnilizna ( zbyt zwięzłe podłoże i zbytnia wilgotność podłoża), tłusta plamistość liści (w przypadku dużego zaawansowania, rośliny wyrzucamy, w początkowej fazie usuwamy zainfekowane części i przenosimy roślinę do pomieszczenia o niższej temperaturze), mączniak prawdziwy (usuwamy zainfekowane części a roślinę spryskujemy odpowiednim środkiem chemicznym. Poza tym mogą się pojawić m.in. wciornastki, mszycę.

admin1 · Wysłany: Czw 22:17, 11 Mar 2010 Temat postu:

Bieluń - Datura metel

[link widoczny dla zalogowanych]

Opis:

Bieluń zwany daturą to roślina pokroju krzaczastego lub drzewiastego, pochodzi z krajów Ameryki Południowej. Największą ozdobą rośliny są duże lejkowate kwiaty, pojedyncze, pełne kształtu trąbkowego. Kwiaty w godzinach wieczornych bardzo często wytwarzają intensywny zapach. Liście dość duże dłoniaste.
Uprawa:

Wysiew nasion do doniczek w lutym - marcu pod ogrzewanymi osłonami (kiełkowanie nierównomierne). Na miejsce stałe wysadzić w drugiej połowie maja ( po przymrozkach). Wymaga gleby żyznej, próchniczej, wapiennej – bogatej w substancję odżywcze. Ważne jest aby na spodzie naczynia w którym uprawiamy daturę wsypać kilka centymetrów drenażu. Bielunie wymagają częstego przesadzania (roślina bardzo intensywnie rośnie – młode rośliny przesadzamy kilka razy w roku, do doniczek o kilka centymetrów większych). Datura wymaga stanowiska dość jasnego, słonecznego ale osłoniętego przed wiatrem. Bieluń wymaga intensywnego podlewania. Podlewanie jest szczególnie ważne w okresie letnich gorących dni. Roślina bardzo intensywnie rośnie, w związku z tym wymaga częstego nawożenia nawozem uniwersalnym. Dorosłe egzemplarze w okresie jesiennym zalecane jest przycięcie, dzięki czemu w okresie wiosennym intensywniej zakwitnie. Roślinę można rozmnażać również przez sadzonkowanie, kilkucentymetrowe pędy, ukorzeniamy w mieszance torfu z piaskiem, niedopuszczając do przeschnięcia gleby.
Zastosowanie:

Małe grupy na rabatach, wzdłuż budynków i murów, duże misy na tarasach i balkonach. Doskonała roślina do uprawy w pojemnikach, w okresie letnim możemy przesadzić je do ogrodu.
Kwitnienie:

Bieluń kwitnie w okresie letni o- jesiennym.
Zimowanie:

Datura to roślina wrażliwa na niskie temperatury, w okresie zimowym przechowujemy w miejscu o temperaturze powyżej 6ºC.
Uwagi:

Roślina trująca i lecznicza jednocześnie. Używana w medycynie naturalnej. W Polsce występuje również dziko rosnący bieluń dziędzierzawa.

admin1 · Wysłany: Czw 22:18, 11 Mar 2010 Temat postu:

Bokarnea odcięta, nolina

Opis:

Bokarnea, Nolina to kwiat doniczkowy, który pochodzi z Meksyku, w sowim naturalnym otoczeniu osiąga wysokość nawet 8 m. W związku z pustynnym pochodzeniem, Bokarnea wytworzyła pień ( zgrubiałą nasadę łodygi ),w którym gromadzi wodę w okresie suszy. W warunkach domowych rośnie powoli, osiąga wysokość do 90 cm jednak proces takiego wzrostu trwa kilka lat.
Uprawa:

Miejsce uprawy powinno być słoneczne, latem roślinę można przenieść do ogrodu, gdyż lubi zarówno gorące temperatury jak i wietrzne powietrze. Zimą toleruje ok. 10 – 15 st. C natomiast konieczne jest zapewnienie światła. Zbyt mała jego ilość powoduje osłabienie liści, łamanie ich a w efekcie zastopowanie ich wzrostu. Podlewamy rzadko ale obficie, zimą zaś bardzo umiarkowanie. Pielęgnacja: Latem nawozimy preparatem gotowym do roślin doniczkowych. Czynność wykonujemy raz w miesiącu. Przesadzamy co 2 – 3 lata do większej ( choć niewiele ) doniczki. Bokarnea jest rozmnażana z nasion, w warunkach produkcyjnych. W większych osobnikach, które niesttey rzadko możemy spotkać w uprawie domowej, wyrastają boczne odrosty, które możemy ukorzenić.
Zastosowanie:

Zjawiskowa roślina do uprawy w domach, biurach i sklepach.
Zimowanie:

Nolina to domowy kwiat doniczkowy, wrażliwy na niskie temperatury.
Uwagi:

Nazbyt częste podlewanie, powoduje gnicie bulwy pnia.

admin1 · Wysłany: Czw 22:20, 11 Mar 2010 Temat postu:

Cantedeskia (Kalla, Kalia, Kalijka)- Zantedeschia

Opis:

Zantedeschia, zwana częściej kallą (nazwa błędna), dziko występuje w Afryce Środkowej i Południowej, gdzie porasta mokradła, które wysychają w okresie letnim. Charakteryzują się one szeroko strzałkowatymi, mięsistymi liśćmi, osadzonych na prostych ogonkach. Cantedeskia należy do rodziny obrazkowatych Araceae, więc i kwiatostan ma kształt charakterystyczny dla tej rodziny, czyli składa się z kolby otoczonej pochwą> Wysokość tego rodzaju dochodzi do 80 cm. wysokości. Najbardziej znanym gatunkiem jest Z. aethiopica, która się charakteryzuje białą pochwą otaczającą kolbę kwiatostanu. W uprawie doniczkowej można się jeszcze spotkać z gatunkami o żółtych (Z. elliottiana) i liloróżowych/fioletowych (Z. rehmannii) pochwach i nakrapianych liściach.
Uprawa:

W uprawie tego rodzaju, niezbędnym jest wprowadzenie rośliny, w odpowiednim czasie w stan spoczynku, co zapewni regularne kwitnienie. Cantedeskia wymaga stanowiska jasnego, słonecznego i ciepłego. Po przekwitnięciu, czyli w połowie kwietnia, początek maja, przechodzi ona w stan spoczynku, który trwa przez okres dwóch miesięcy. W tym czasie podlewanie jest coraz oszczędniejsze tak, aby liście prawie zaschły. Miejsce przechowania jasne i chłodne. Po tym czasie przenosimy ją na balkon lub dołujemy wraz z doniczką w ogrodzie. W tym czasie poprzez podlewanie (od czasu do czasu) i nawożenie, pobudzamy ją do ponownego wzrostu i kwitnienia. Na przełomie września/października wnosimy ją do mieszkania i przesadzamy nie głębiej niż rosła poprzednio. Podłoże najlepiej z ziemi inspektowej z domieszką torfu (1:3). Do grudnia trzymamy ją w pomieszczeniu gdzie temperatura wynosi około 10 ºC, a następnie do końca kwietnia w temperaturze pokojowej. W okresie wzrostu i kwitnienia grudzień- kwiecień, wymaga obfitszego podlewania. Jedna roślina tworzy średnio 8-12 kwiatów w przeciągu roku uprawy. Rozmnaża się poprzez podział kłączy. Po stanie spoczynku (przełom czerwca/lipca) czyścimy kłącza i oddzielamy od nich bulwkowate odrosty. W połowie września sadzimy 2-4 kłącza wraz z kilkoma mniejszymi odrostami. Kłącza wsadzamy w ziemię zawsze płasko.
Uwagi:

Groźną chorobą tego rodzaju jest zgnilizna kłączy, która objawia się pojawieniem brunatnych plam u podstawy łodygi a następnie kłączach i korzeniach. Chore rośliny musimy usuwać i palić, bo się ona szybko rozprzestrzenia. Poza tym musimy uważać na zgniliznę mokrą podstawy łodygi, która jest chorobą grzybową i objawia się gniciem kłącza i korzeni. Miejsce porażone z czasem pokrywa się białym nalotem. Plamistość pierścieniowa i smugowa, będąca chorobą wirusową, objawiającą się plamami i smugami na liściach. Porażoną roślinę niestety trzeba natychmiast wyrzucić i spalić. Oprócz chorób zantedeschia, może zostać zaatakowana przez przędziorki, wciornastki, mszyce, wełnowce

admin1 · Wysłany: Czw 22:22, 11 Mar 2010 Temat postu:

Cisus - Cissus

Opis:

Cisus w naturalnych warunkach występuje od Australii prze Afrykę po Azję. Najbardziej znanymi odmianami cissusa są: cissus Australijski – posiada dość duże błyszczące, sercowate liście, ząbkowane na brzegach. Pędy tej rośliny mogą osiągać długość do kilku metrów. Najczęściej uprawnia jest do okrywania ścian, krat, jako roślina do wiszących skrzynek lub stawiana wprost na półkach. Cissus rombolistny – posiada dość duże dłoniaste błyszczące liście składające się z trzech ząbkowanych na brzegach listków.
Uprawa:

Stanowisko uprawy powinno być dość jasne ale bez bezpośredniego intensywnego nasłonecznienia słonecznego. Roślina nie posiada wygórowanych wymagań co do temperatury, nie powinna ona jednak spadać poniżej 12ºC. Podlewanie umiarkowane, w okresie zimowym, można je częściowo ograniczyć, chyba że roślina jest w bardzo suchym pomieszczeniu, należ ja wtedy intensywniej podlewać. Bardzo ważna sprawa w uprawie tej rośliny jest nie przelewanie jej, nie toleruje stania w wodzie. W okresie intensywnego wzrostu zalecane jest zasilenie uniwersalnym nawozem do roślin doniczkowych. Ziemia kompostowa lub liściasta, młode rośliny przesadzamy corocznie, starsze raz na dwa lata. Najprostszym sposobem rozmnażania jest sadzonkowanie, pędy długości kilku centymetrów, wraz z jednym liściem, ukorzenimy w wodzie lub wilgotnej ziemi. Sadzonki ukorzenimy w dość wysokiej temperaturze i najlepiej przy wysokiej wilgotności. Cissus bywa atakowany przez wciornastki i przędziorki.
Zastosowanie:

Doskonała roślina okrywowa, płożąca się, nadaje się do wiszących kompozycji kwiatowych. Roślina doskonale prezentuje się w biurach i na klatkach schodowych, nadaje się również do uprawy hydroponicznej. Cissusy nazywane są roślinami na każde warunki, ponieważ są niezwykle wytrzymałe.
Zimowanie:

Roślina domowa, wrażliwa na mróz.

admin1 · Wysłany: Pią 14:41, 12 Mar 2010 Temat postu:

Cykas odwinięty, Cykas wygięty, Sagowiec- Cycas revoluta

Opis:

Cykas nie należy do rodziny palm, choć jego wygląd na to, by wskazywał, a do rodziny Sagowcowate. Pochodzi z rejonów Azji południowo- wschodniej Azji. Charakteryzuje się ciemnozielonymi liśćmi, twardymi i skórzastymi, podobnymi trochę do paproci. Liście wyrastają z brązowego pnia, choć może się on pojawić dopiero po wielu latach. Ogólnie, jest to wolno rosnąca roślina, do pojawienia się kolejnego wieńca liści często mija ok. dwóch lat. W środku rośliny pojawiają się złotożółte kwiaty i owocostany Nasiona w odcieniu pomarańczowym lub czerwonym charakteryzują się długim okresem kiełkowania. Cykas może dorosnąć nawet do dwóch metrów, lecz aby tak się stało muszą minąć dziesiątki lat, dlatego bez obaw może być stosowany w mieszkaniach.
Uprawa:

Cykas wymaga dużo światła, choć powinien być osłonięty przed bezpośrednim działaniem słońca. Poza tym wskazane jest zapewnić mu od czasu do czasu świeże powietrze. Jest wytrzymały, toleruje pomieszczenia z centralnym ogrzewaniem. Najbardziej odpowiada mu oranżeria. Sagowiec nie wymaga wygórowanych temperatur, wystarcza mu temperatura na poziomie 15ºC- 18ºC, choć niższe również zniesie. Jeżeli chodzi o podlewanie, to winno być umiarkowane, podłoże wilgotne, uważać, aby nie przelać. Czasami, można pozwolić na przeschnięcie podłoża. Zimą ograniczamy podlewanie. Nawożenie, co dwa tygodnie, od wiosny do października. Przesadzamy nie za często, (co 2-3 lata). Podłoże powinno być próchnicze i dobrze przepuszczalne, więc dodatek gliny i piasku wskazany. Rozmnażamy najczęściej poprzez nasiona, ale jest to długotrwałe i trwa nawet kilka miesięcy, przy wysokiej temperaturze (25ºC- 30ºC). Zanim przystąpimy do siewu, dobrze jest moczyć nasiona przez około jeden dzień w miękkiej wodzie, co przyspieszy kiełkowanie.
Uwagi:

Wykazuje podatność na tarczniki i wełnowce.

admin1 · Wysłany: Pią 19:29, 12 Mar 2010 Temat postu:

Cymbidium – Cymbidium ( storczyk )

[link widoczny dla zalogowanych]

Opis:

Cymbidium jest rośliną uprawianą od setek lat. Kwiaty kremowo-zielone, nakrapiane i bardzo ozdobne. W naturalnych warunkach (w Azji) storczyk ten osiąga wysokość nawet 1 metra, jednak w uprawie domowej wykorzystywane są jej miniaturowe wersje. Liście zielone, dość długie jak na ten gatunek, mogą wystawać nawet ponad kwiaty.
Uprawa:

Sadzimy ją płytko w niedużej donicy. Przesadzamy średnico trzy lata. Roślina ta, podobnie jak inne odmiany storczyków, potrzebuje bardzo dużo światła. Najwięcej potrzeba go w zimie, jednak kwiatek nie może być wystawiany na działanie bezpośrednio promieni słonecznych. Temperatura w czasie wzrostu powinna wynosić 20 stopni lub być niewiele niższa. Jednak powinna zmieniać się także w cyklu dobowym. W nocy troszkę niższa niż w dzień. Do podlewania używamy wody miękkiej i odstanej. Gleba musi być ciągle umiarkowanie wilgotna. Cymbidium trzeba za to bardzo często zraszać drobnymi kropelkami wody. Trzeba to robić jednak tak, aby woda zdążyła się wchłonąć przed zapadnięciem nocy. W okresie jesienno-zimowym podlewanie nie musi być tak obfite, jak przez resztę roku. Nawozić można w okresie wzrostu i kwitnienia. Najlepsze do tego celu są nawozy mineralne, mocno rozcieńczone.
Zastosowanie:

Roślina bardzo ozdobna. Świetnie nadaje się do prawie każdego wnętrza, które z powodzeniem będzie przystrajać. Idealny prezent dla znajomych. Latem można postawić w ogrodzie, w miejscu pół cienistym.
Kwitnienie:

Storczyk ten może kwitnąć zarówno jesienią, jak i wiosną.

admin1 · Wysłany: Pią 19:35, 12 Mar 2010 Temat postu:

Dieffenbachia

Opis:

Dieffenbachia pochodzi z Brazylijskich lasów tropikalnych. Nazwa rośliny pochodzi od cesarskiego ogrodnika, który uprawiał ją na Wiedeńskim dworze. Najczęściej hodowanymi gatunkami są Difenbachia seguine oraz Dieffenbachia amoena, które w uprawie są już od 150 lat. Kwiaty osiągają nawet do 2 metrów wysokości, ozdobą są duże biało lub żółto nakrapiane liście
Uprawa:

Dla rośliny wybieramy jasne bądź półcieniste umiejscowienie, nie narażając jej na bezpośrednie promienie słoneczne. W czasie wzrostu – wiosną - powinniśmy zapewnić dużą wilgotność powietrza oraz ciepłą temperaturę ( 20 – 25 st. C ) , zimą preferowana temperatura to 15 – 18 st. C. Wiosną i latem do podlewania najlepiej nadają się miękka woda, roślina lubi wilgoć ( wysuszenie korzeni powoduje zasychanie brzegów liści ). Raz do roku Difenbachię przesadzamy do zasobnego podłoża. Rozmnażamy poprzez oddzielenie pędów u nasady łodygi, najczęściej z sadzonek wierzchołkowych, czynność wykonujemy wiosną. Sadzonki z 2-3 parami liści ukorzeniamy przy wysokiej wilgotności w temperaturze ok. 25 st. C. Pielęgnacja: Mimo, że Dieffenbachia dobrze aklimatyzuje się pomieszczeniach, czasem tracą dolne liści. By temu zaradzić , w czasie gdy roślina staje się zbyt wysoka a gruba łodyga się ogołaca, ścinamy jej wierzchołek. Z pozostałego pnia wyrosną nowe pędy. Dieffenbachia dobrze rośnie jeśli wzmacniamy ją nawozami organicznymi – wiosną mieszkamy podłoże z krowieńcem. Nawozy mineralne aplikujemy zaś raz w tygodniu w okresie wzrostu, czyli wiosną.
Kwitnienie:

Difenbachia kwitnie bardzo rzadko.
Uwagi:

Sok Diffenbachii jest trujący, zawiera strychninę – szczególnie niebezpieczny gdy dostanie się do rany lub śluzówki.

admin1 · Wysłany: Pią 19:54, 12 Mar 2010 Temat postu:

Dracena deremańska, smokowiec - Dracaena deremensis

Opis:

Dracaena pochodzi z wschodnioafrykańskiej dżungli. Charakteryzuje się pięknymi biało i żółto paskowanymi liśćmi. W warunkach domowych dorasta do 60 – 70 cm, natomiast w naturze osiąga nawet kilka metrów. Nazwa smokowiec pochodzi od Greckiego słowa drakania, które oznacza samicę smoka. Inna źródła podoją, że nazwa wywodzi się od czerwonej żywicy wydzielanej przez niektóre gatunki dracen, określaną przez tubylców krwią smoka.
Uprawa:

Wszystkie draceny są odporne na niesprzyjające warunki i są łatwe w uprawie. Dracaena lubi jasne miejsca jednak bez bezpośrednio padających promieni słonecznych. Ta piękna roślina idealnie czuje się w temperaturze pokojowe, czyli w ok. 20 st. C, zimą nie niższa niż 15-18 st. C. Lubi wilgotne powietrze. Pielęgnacja: Podlewamy obficie pamiętając jednak o tym, żeby kwiat nie stał w wodzie – latem również zraszamy. Młode osobniki przesadzamy co rok wiosną, starsze rzadziej. Dracaena jest rozmnażana poprzez sadzonki wierzchołkowe lub z fragmentów łodygi, przy temperaturze ok. 25 st. C i dużej wilgotności powietrza. Od marca do września co dwa tygodnie roślinę nawozimy preparatami do kwiatów doniczkowych.

admin1 · Wysłany: Pią 20:05, 12 Mar 2010 Temat postu:

Eschynantus - Eszynantus

rośliną pochodzącą z Azji. Najczęściej spotykane w naszym kraju gatunki mają kwiaty koloru pomarańczowoczerwonego.
Uprawa:

Kwiat wymaga dość wysokiej, równomiernej temperatury w granicach 22-25ºC. Eszynantus wymaga stanowiska pół cienistego i wysokiej wilgotności powietrza. W okresie letnim należy intensywnie podlewać, nie dopuszczając do przeschnięcia gleby, zalecane jest również zasilanie rośliny nawozami do roślin doniczkowych. Esychynantus nie lubi bezpośredniego nasłonecznienia, nadmiar słońca powoduje opadanie liści. Ziemia przepuszczalna, pulchna, torfowa z dodatkiem piasku ale rośnie też w ziemi standardowej-uniwersalnej dla roślin doniczkowych. Pielęgnacja- roślinę przesadzamy wiosną. Rozmnażanie przez sadzonkowanie. Ważne jest zapewnienie wysokiej temperatury i wilgotności sadzonkom, w niskiej temperaturze nie chcą się przyjmować. Młode rośliny sadzimy po kilka sztuk w jednej doniczce, dzięki czemu roślina prezentuje się bujniej podczas kwitnienia. Przy niskiej wilgotności powietrza młode pędy atakowane są przez mszyce i wełnowce.
Zastosowanie:

Piękna roślina uprawnia w koszach, misach i skrzynkach balkonowych. Doskonała do wiszących kompozycji kwiatowych.
Kwitnienie:

Roślina kwitnie w okresie letnim.
Zimowanie:

W okresie jesienno zimowym roślina przechodzi w stan spoczynku, zalecane jest obniżenie temperatury oraz ograniczeni podlewania.
Uwagi:

Roślina nie lubi wody z zawartością wapnia. Inna ciekawą odmianą eszynantusa jest eszynantus marmurkowy o mniej atrakcyjnych kwiatach ale o ozdobnych zielono-brązowych liściach.

admin1 · Wysłany: Pią 20:07, 12 Mar 2010 Temat postu:

Eschynantus - Eszynantus

Eschynantus jest rośliną pochodzącą z Azji. Najczęściej spotykane w naszym kraju gatunki mają kwiaty koloru pomarańczowoczerwonego.
Uprawa:

Kwiat wymaga dość wysokiej, równomiernej temperatury w granicach 22-25ºC. Eszynantus wymaga stanowiska półcienistego i wysokiej wilgotności powietrza. W okresie letnim należy intensywnie podlewać, nie dopuszczając do przeschnięcia gleby, zalecane jest również zasilanie rośliny nawozami do roślin doniczkowych. Esychynantus nie lubi bezpośredniego nasłonecznienia, nadmiar słońca powoduje opadanie liści. Ziemia przepuszczalna, pulchna, torfowa z dodatkiem piasku ale rośnie też w ziemi standardowej-uniwersalnej dla roślin doniczkowych. Pielęgnacja- roślinę przesadzamy wiosną. Rozmnażanie przez sadzonkowanie. Ważne jest zapewnienie wysokiej temperatury i wilgotności sadzonkom, w niskiej temperaturze nie chcą się przyjmować. Młode rośliny sadzimy po kilka sztuk w jednej doniczce, dzięki czemu roślina prezentuje się bujniej podczas kwitnienia. Przy niskiej wilgotności powietrza młode pędy atakowane są przez mszyce i wełnowce.
Zastosowanie:

Piękna roślina uprawnia w koszach, misach i skrzynkach balkonowych. Doskonała do wiszących kompozycji kwiatowych.
Kwitnienie:

Roślina kwitnie w okresie letnim.
Zimowanie:

W okresie jesienno zimowym roślina przechodzi w stan spoczynku, zalecane jest obniżenie temperatury oraz ograniczeni podlewania.
Uwagi:

Roślina nie lubi wody z zawartością wapnia. Inna ciekawą odmianą eszynantusa jest eszynantus marmurkowy o mniej atrakcyjnych kwiatach ale o ozdobnych zielono-brązowych liściach.

admin1 · Wysłany: Pią 20:10, 12 Mar 2010 Temat postu:

Falenopsis – Phalaenopsis ( storczyk )

Falenopsis jest jednym z najpopularniejszych storczyków. Jednocześnie przez wielu ludzi uważany jest za najpiękniejszego. Ten azjatycki kwiat może mieć bardzo różne kolory. Bardzo często spotykane są odmiany kremowe, fioletowe i białe oraz wiele odmian o kwiatach nakrapianych.
Uprawa:

Młode roślinki można uzyskać, rozsadzając odrosty, które pojawiają się czasami obok kwiatka macierzystego. Sadzimy do ziemi kwaśnej, torfowej, może być wymieszana ze styropianem. Falenopsis bardzo dobrze czuje się w temperaturze pokojowej. Stanowisko powinno być, tak jak u większości kwiatów z tej rodziny jasne, ale nie bezpośrednio narażone na działanie promieni słonecznych. Jeżeli chcemy, aby kwitł, musi znajdować się w temperaturze około 21 – 23 stopni, a w zimie 15 stopni. W przeciwnym wypadku może przestać kwitnąć. Wilgotność powietrza utrzymana powinna być na poziomie 60%. Podlewamy obficie, po czym czekamy aż ziemia całkowicie będzie sucha by uczynić to ponownie. Nawozu dostarczamy trzy razy w miesiącu, w niskim stężeniu.
Zastosowanie:

Jest chyba najlepszym storczykiem do bukietów i wiązanek. Ponadto wspaniale nadaje się do ozdabiania mieszkań, na wystawy okienne i kompozycje z roślin zielonych.
Kwitnienie:

Storczyk ten zakwita wiosną i bardzo często zdarza się, że robi to ponownie jesienią. Ponadto kwiaty bardzo długo utrzymują się na roślinie.
Zimowanie:

Dobrze zimuje w mieszkaniu. Ograniczamy wtedy tylko nieco podlewanie.

admin1 · Wysłany: Pią 20:14, 12 Mar 2010 Temat postu:

Fatsja, Fatsja japońska, Fatsia japonica

Opis:

Fatsja japońska pochodzi z Japonii i należy do rodziny araliowatych. W naturalnych warunkach roślina osiąga wysokość do 4-5 metrów, w uprawie domowej osiąga wysokość do jednego metra. Lisie długoogonkowe, dłoniaste, zazwyczaj 5-9 klapowe. Szerokość liści dochodzi do 30 centymetrów, zawsze błyszczące stanowią główną wartość dekoracyjną rośliny.
Uprawa:

Stanowisko w uprawie fatsji powinno być jasne, o dużej ilości światła ale bez bezpośredniego nasłonecznienia. Optymalna temperatura uprawy powinna mieścić się w przedziale 15 – 25 ºC. W okresie letnim można wystawić roślinę na taras lub do ogrodu. Podlewanie intensywne w okresie wiosenno – letnim kiedy roślina wypuszcza nowe pędy, w zimie ograniczamy podlewanie, nie dopuszczając jednocześnie do zaschnięcia bryły korzeniowej. W okresie intensywnego wzrostu zalecane jest regularne nawożenie uniwersalnymi nawozami do roślin doniczkowych. Ziemia standardowa do roślin domowych. Młode rośliny fatsji japońskiej wymagają corocznego przesadzania, starsze egzemplarze przesadzamy co 2 – 3 lata. Najprostszym sposobem rozmnażania rośliny jest wysiew nasion bezpośredni po ich zbiorze. Nasiona mają dość krótki okres kiełkowalności.
Zastosowanie:

Niezwykle wytrzymała na niesprzyjające warunki roślina doniczkowa, stosowana do uprawy domowej. Doskonale nadaje się na dekorację restauracji, biur, sklepów i hal wystawowych. W okresie letnim możemy uprawić w pojemnikach na zewnątrz.
Kwitnienie:

Dość rzadko kwitnie w uprawie domowej. Kwiaty zielono – białe, zebrane w baldachy pojawiają się w okresie zimowym.
Zimowanie:

Roślina wrażliwa na mróz, optymalna temperatura zimowania powinna mieścić się w przedziale 12-18ºC.

admin1 · Wysłany: Pią 20:16, 12 Mar 2010 Temat postu:

Figowiec Benjamiński, (Beniaminek) - Ficus Benjamina

Figowiec benjamiński jest jednym z najpopularniejszych przedstawicieli Fikus, które liczą ponad 1000 gatunków, pochodzących z podzwrotnikowej Azji, Indonezji, Australii i Afryki. Ten gatunek figowca, w Indiach osiąga olbrzymie rozmiary, osiągając nawet 30 metrów, charakteryzując się rozłożystą koroną. Dostępne w naszych warunkach odmiany fikusa benjamińskiego, charakteryzują się pięknymi, drobnymi, skórzastymi, błyszczącymi i owalnospiczastymi liśćmi o jednolitym odcieniu, pofałdowanymi lub nakrapianymi białymi, jasnozielonymi plamkami oraz wygiętymi pędami. Do najcenniejszych odmian tego gatunku, o małych wymaganiach możemy zaliczyć: ‘Exotica’- liście drobne, błyszczące, silny wzrost; ‘Gold King’ o liściach z żółtymi przebarwieniami, ‘Natascha’ o karłowatych rozmiarach.
Uprawa:

Figowiec preferuje jasne, ciepłe i przewiewne stanowiska, choć musimy pamiętać, że nie toleruje bezpośredniego nasłonecznienia. Temperatura uprawy latem powinna wynosić około 20ºC. W literaturze przedmiotu najczęściej podaje się temperaturę rzędu 15-20ºC w okresie letnim a w zimowym, gdy przechodzi w stan spoczynku 12-15ºC, choć zdrowa roślina, będąca cały czas na jednym miejscu znosi również wyższe temperatury. Zbyt niska temperatura może spowodować uszkodzenia. Podłoże- substrat torfowy lub ziemia znormalizowana z dodatkiem torfu pH- 6-6,8. Przy pielęgnacji należy uważać na przelanie, które kończy się zrzucaniem liści. Od początku okresu wegetacji, aż do września podlewanie obfite, nie można dopuścić do przeschnięcia, stale trzeba utrzymywać umiarkowaną wilgotność. Zimą podlewanie znacznie ograniczamy. Oprócz podlewania, zaleca się również zraszanie, za wyjątkiem okresu spoczynku. W okresie wzrostu nawozimy, co 14 dni zimą ograniczamy do comiesięcznego zabiegu. Przesadzania dokonujemy wczesną wiosną, wówczas, gdy korzenie całkowicie przerosną ziemię w doniczce. Fikus benjamina rozmnażamy z sadzonek wierzchołkowych lub odkładów. Sadzonki ukorzenia się dość łatwo, lecz wymagają ciepłej mnożarki: 25-35ºC. Najczęściej jako sadzonki używa się kawałków pędów z jednym oczkiem (śpiącym) w kącie ogonka liściowego. Pęd ucinamy 1 cm nad i 1 cm pod oczkiem i nie usuwamy liści, ani ogonka liściowego.
Uwagi:

Owoce figowca, mimo że, są niepozorne, są trujące i mogą powodować niekiedy podrażnienia skóry. Benjaminek jest podatny na mszyce, tarczniki, wełnowce, przędziorki i wciornastk

admin1 · Wysłany: Pią 20:18, 12 Mar 2010 Temat postu:

Figowiec Lirolistny Fikus - Ficus lyrata

jest uznawany za najpiękniejszą odmianę tej rośliny. Liście, które kształtem przypominają skrzypce osiągają długość 30 cm i szerokości 25 cm. Fikus ten pochodzi z Afryki Wschodniej, od jakiegoś czasu znalazł zastosowanie jako roślina ozdobna ( preferuje duże pomieszczenia ).
Uprawa:

Ficus lyrata dobrze rośnie w miejscach oświetlonych, lubi ciepłą temperaturę ok. 20 st. C. Zimą nie powinno być chłodniej niż 18 st. C. Preferuje wilgotne powietrze, zimą, gdy w mieszkaniach jest sucho od ogrzewania, dobrze jest roślinę zraszać. Fikusa w okresie młodości przesadzamy raz w roku, następnie w zależności od potrzeby. Roślinę w warunkach domowych najlepiej rozmnażać przez sadzonki pobrane od grudnia do lutego. Po ścięciu sadzonki ( wierzchołkowe powinny mieć ok. 4 liści, pędowe 1 liść ) umieszczamy ją w wodzie, by pozbyć się soku mlecznego. Aby zmniejszyć parawanie, liście zawijamy w rulon, przewiązujemy np. gumką i sadzimy do doniczek z torfem. Sadzonki wymagają dużej wilgotności powietrza i wysokiej temperatury ( 25 – 30 st. C ). Pielęgnacja: Fukus lyrata jest wymagającą odmianą, rośnie dość wolno, młode okazy należy palikować. W okresie wzrostu raz na tydzień nawozimy gotowym środkiem ( do roślin doniczkowych ). Podlewamy średnio obficie utrzymując wilgoć. Liście wymagają mycia i zraszania.
Uwagi:

Fikus traci liście wskutek braku światła, brązowieją natomiast z powodu nadmiernego podlewania.