Porzeczki zalecane

admin1 · Wysłany: Śro 18:48, 17 Mar 2010 Temat postu: Porzeczki zalecane

Porzeczki

Porzeczki czarne zaleca się sadzić odmiany: Bona, Ceres, Titania, Tisel, Tiben, porzeczki białe: Blanka, Biała z Jûterbog,

porzeczki czerwone: Detvan, Holenderska Czerwona, Tatran, Rosetta, Rovada, Jonkheer Van Tets.

admin1 · Wysłany: Pon 21:31, 22 Mar 2010 Temat postu:

PORZECZKA CZARNA

OPIS
Czarna porzeczka należy do rodziny agrestowatych. Rośnie jako krzew lub forma pienna na całym obszarze niżu. Maksymalnie rośnie do wysokości 2 m. Małe kwiaty zebrane w grona wielelkokwiatowe pojawiają się w kwietniu. Owocami są małe, czarne i słodkie jagody. Bardzo lubi rosnąć w wilgotnych lasach, zaroślach i przy płocie. Czarna porzeczka jest objęta częściową ochroną – zbieranie owoców lub ścinanie dziko rosnących krzewów jest zabronione.

WYBRANE ODMIANY

Ojebyn

Odporna na mróz i choroby. Zbiór na początku lipca.
Ceres

Odporna na choroby grzybowe i wielkopąkowca. Zbiór w drugiej połowie lipca.
Titania

Plenna; silnie rosnąca; dobre samozapylenie. Zbiór w połowie lipca.

ZBIORY
Rozpoczynają się w czerwcu i trwają do końca lipca.

GLEBA
Czarna porzeczka preferuje gleby zasobne, próchniczne i dość wilgotne. Ponadto powinna być bardzo dobrze odchwaszczona.

UPRAWA
Czarną porzeczkę najlepiej jest sadzić jesienią, rezerwując 2 m2 na każdą roślinę. Stanowisko powinno być w pełnym słońcu, choć w półcieniu także daje się hodować. Jest częściowo samopylna, ale dobrze jest posadzić w pobliżu także inne odmiany porzeczki, wówczas plony będą znacznie lepsze. Wymaga umiarkowanego podlewania. Wystarczy jeśli będziemy to robić raz na 4 dni, uważając by rośliny nie przelać. Należy także pamiętać, że nie lubi gromadzącej się wody zastojowej, dlatego najlepiej przed przygotowaniem stanowiska dla porzeczek zniwelować ziemię.

PIELĘGNACJA
W pielęgnacji porzeczki ważne jest regularne ciecie. Pędy trzeba skracać do ok. 5 pąków, natomiast stare (ok. 5-letnie) pędy po zbiorze lub w marcu, przycinać tuż nad ziemią. Ponadto należy każdego roku pozwolić wyrosnąć 2-3 nowym pędom, a w drugim roku skrócić je do połowy. Ze względu na płytki system korzeniowy, wskazane jest także regularne ściółkowanie. Pamiętajmy także, by wiosną zasilać nawozem o dużej zawartości wapnia, ale bez chlorków.

WSKAZÓWKI
1.Kwiaty porzeczki czarnej są wrażliwe na późne przymrozki.
2.Można także uprawiać ją w doniczce lub w skrzynkach.
3.Zebrane plony nadają się do zamrażania.

admin1 · Wysłany: Pon 21:34, 22 Mar 2010 Temat postu:

Porzeczki czerwone

Detvan - odmiana słowacka, średnio wczesna. Wzrost krzewów jest silny, pokrój kulisty. Pędy są średniej grubości, silnie rozgałęzione, niekiedy wyłamują się podczas silnych wiatrów. Grona są długie, a owoce duże lub średniej wielkości, czerwone. Rośliny są średnio wrażliwe na antraknozę. Jest to odmiana plenna, przeznaczona głównie do uprawy amatorskiej i na rynek detaliczny. Przydatna zarówno do przetwórstwa, jak i do bezpośredniego spożycia. Owoce mogą być zbierane maszynowo.

Holenderska czerwona - odmiana holenderska, późna. Pora dojrzewania owoców przypada na koniec lipca. Krzew rośnie bardzo silnie, ma pokrój kulisty, nieco spłaszczony. Mało jest pędów jednorocznych. Pędy boczne są bardzo grube, silnie rozgałęzione z licznymi krótkopędami. Liście są duże, ciemnozielone. Grona długie, cylindryczne. Owoce średniej wielkości i duże, kuliste, o jasnoczerwonej barwie z połyskiem. Smak dość ostry, kwaśny. Jagody niezbyt równomiernie dojrzewają na gronach. Rośliny są odporne na opadzinę liści oraz wytrzymałe na mróz. Jest to odmiana plenna, wykorzystywana w przetwórstwie. Owoce mogą być zbierane maszynowo.

Jonkheer van Tets - odmiana holenderska, wczesna. Pora dojrzewania owoców przypada na początek lipca. Krzew rośnie bardzo silnie, posiada dużą ilość pędów jednorocznych. Pokrój młodych drzew jest kulisty i spłaszczony, a starszych - rozłożysty, luźny. Pędy średniej grubości, silnie rozgałęzione. Liście małe i średniej wielkości, ciemnozielone, skórzaste. Grona długie o gęsto rozmieszczonych jagodach. Owoce duże i kuliste, lekko spłaszczone, o krwistoczerwonej barwie, błyszczące i równomiernie dojrzewające w gronach. Rośliny są podatne na opadzinę liści. Jest to odmiana plenna, o dużej przydatności na przetwory.

Rondom - odmiana holenderska, późna. Pora dojrzewania owoców przypada na koniec lipca. Krzew rośnie silnie, młode krzewy mają pokrój wzniesiony, zwarty, zaś starsze - kulisty i nieco spłaszczony. Pędy są grube, sztywne i silnie rozgałęzione z dużą ilością krótkopędów. Liście średniej wielkości i duże, ciemnozielone. Grona długie, owoce duże i średnie, kulistowydłużone, barwy jasnoczerwonej, błyszczące, kwaskowate i mało smaczne. Krzewy są odporne na opadzinę liści, ale czasami atakowane przez tzw. "chorobę Rondoma", która powoduje zniekształcenie blaszki liściowej, zanik krótkopędów i zmniejszenie plenności. Odmiana bardzo plenna, polecana do uprawy amatorskiej oraz towarowej.

Rosetta - odmiana holenderska, średnio późna. Pora dojrzewania owoców przypada na połowę lipca. Krzew rośnie dość silnie, a jego pokrój zmienia się wraz z wiekiem od zwartego do kulistego i nieco spłaszczonego. Pędy są długie i silne. Liście średniej wielkości i duże, ciemnozielone, nieregularne. Grona długie, cylindryczne. Owoce duże lub średnie, kulistowydłużone, jasnoczerwone z połyskiem, równomiernie dojrzewają na gronach i nie osypują się. Krzewy są odporne na opadzinę liści oraz wytrzymałe na mróz, jednak są wrażliwe na amerykańskiego mączniaka agrestu. Jest to odmiana plenna, polecana do uprawy amatorskiej i towarowej.

vRovada - odmiana holenderska, średnio późna. Pora dojrzewania owoców przypada na połowę lipca. Krzewy rosną dość silnie, a ich pokrój jest rozłożysty. Grona bardzo długie, a owoce są duże i smaczne. Rośliny są podatne na opadzinę liści i średnio odporna na choroby grzybowe. Jest to odmiana plenna i ze względu na efektowne grona jest główną odmianą deserową na rynkach zachodnich. W chłodni z kontrolowaną atmosferą owoce mogą być przechowywane kilka miesięcy.

Tatran - odmiana słowacka, późna. Krzewy rosną silnie i mają kulisty pokrój. Pędy są grube o dużej ilości rozgałęzień. W pierwszym roku po posadzeniu młode pedy mogą być wyłamywane przez wiatr. Grona długie, a owoce duże i kuliste, o czerwonym zabarwieniu. Rośliny są średnio wrażliwe na antraknozę. Owoce nadają się do zbioru ręcznego i sprzedaży detalicznej, ale mogą być również zbierane maszynowo.

Porzeczki białe

Biała z Juterbog - odmiana niemiecka, średnio wczesna. Pora dojrzewania owoców przypada na połowę lipca. Krzew rośnie słabo lub średnio silnie, jego pokrój zmienia się wraz z wiekiem od kulistego do zwartego o nieco zwisających pędach. Pędy są dość sztywne, silnie rozgałęzione, z dużą liczbą krótkopędów. Liście średniej wielkości, jasnozielone. Grona długie, zwarte. Owoce średniej wielkości, kuliste, wydłużone, słodkokwaśne, dość równomiernie dojrzewające w gronach. Rośliny są odporne na opadzinę liści i wytrzymałe na mróz. Jest to typowa odmiana amatorska. Dobrze plonuje w różnych warunkach glebowych.

Blanka - odmiana słowacka, późna. Krzewy rosną silnie i są średnio wrażliwe na antraknozę. Młode wierzchołkowe liście są niekiedy porażane przez mączniaka. Grona są bardzo długie. Owoce początkowo są kwaśne i dopiero pod koniec lipca i w sierpniu ich smak łagodnieje, dlatego nie powinny być zbierane zbyt wcześnie.

Choroby porzeczek

Rewersja (atawizm) - choroba wirusowa porzeczki czarnej. Liście na porażonych krzewach są zdeformowane, a kwiaty mają karminowy odcień i niekiedy również bywają zniekształcone. Chore rośliny przestają owocować i niestety jest to proces nieodwracalny, dlatego należy je wykopać i zniszczyć. Choroba ta jest przenoszona przez szkodniki zwane wielkopąkowcami porzeczkowymi. Chorobie można zapobiegać poprzez zakup zdrowych sadzonek i przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się wielkopąkowca.

Antraknoza (opadzina liści) - najgroźniejsza choroba grzybowa porażająca porzeczki, szczególnie uciążliwa w mokre, wilgotne lata. Na przełomie maja i czerwca na liściach pokazują się drobne jasne plamki, które z czasem powiększają się i ciemnieją. Początkowo choroba atakuje liście dolne, przesuwając się ku górze. Zdarza się, że już w lipcu i w sierpniu sczerniałe liście opadają, a ogołocone krzewy zawiązują mało pąków kwiatowych, łatwo przemarzają i słabo owocują w roku następnym. Do porażenia dochodzi gdy liście są wilgotne bez przerwy przez kilkanaście lub kilkadziesiąt godzin, dlatego bardziej narażone są krzewy zagęszczone i rosnące w cieniu. Zapobieganie chorobie polega na wykonaniu czterech oprysków: tuż przed kwitnieniem, po kwitnieniu, po dalszych dwóch tygodniach i po zbiorach.

Rdza wejmutkowo-porzeczkowa - choroba ta poraża głównie porzeczkę czarną. W lecie na spodniej stronie liści pojawiają się rdzawe plamy. Przy silnym porażeniu liście przedwcześnie opadają. Chorobę zwalcza się tak jak opadzinę liści.

Amerykański mączniak agrestu - poraża głównie porzeczkę czarną, ale niekiedy również czerwoną i białą. Chorobie tej sprzyja duże zagęszczenie roślin oraz ciepłe lato z małą ilością opadów. Grzyb atakuje młode liście, wierzchołkowe części pędów, a niekiedy także owoce pokrywając je białym mączystym nalotem, który z czasem zaczyna ciemnieć. Porażona tkanka zamiera, a owoce tracą na wyglądzie i smaku. Liście ulegają deformacji, a wzrost wierzchołkowych pędów jest zahamowany. Oprócz odpowiedniej lokalizacji i prześwietlania krzewów w zapobieganiu chorobie główne znaczenie ma usuwanie źródła infekcji pierwotnej. Można też wykonywać opryskiwania bezpośrednio po kwitnieniu i po dalszych dwóch tygodniach. Choroba jest przenoszona przez wiatr.

Szkodniki porzeczek

Wielkopąkowiec porzeczkowy - atakuje pąki, które już jesienią i na wiosnę przybierają wygląd małych główek kapusty o średnicy około 1 cm. Po przekrojeniu pąka można zobaczyć setki, a nawet tysiące białawych szpecieli. W maju, podczas kwitnienia wychodzą one na powierzchnię i wraz z wiatrem są przenoszone na znaczne odległości. Mogą być również przenoszone przez pszczoły. Opanowane pąki nie rozwijają się. Większe niebezpieczeństwo szpecieli powoduje przez przenoszenie choroby wirusowej - rewersji? Podstawowym czynnikiem zapobiegawczym jest dbałość o to, aby kupowane sadzonki były zdrowe i dlatego najlepszym rozwiązaniem jest sadzenie odmiany Ceres, która jako jedyna nie jest zasiedlana przez wielkopąkowca. Na przedwiośniu i przed kwitnieniem, podczas prześwietlania krzewów należy wycinać pędy z zdeformowanymi pąkami i palić je lub zakopywać w ziemi. Dopuszcza się także jednokrotny oprysk preparatem Marshall 250 CS tuż po zakończeniu kwitnienia. Nowo posadzone, ale nie owocujące krzewy warto opryskiwać kilkakrotnie aż do lipca.

Przeziernik porzeczkowiec - jest to owad, którego larwy żerują wewnątrz pędów, zwłaszcza porzeczki czarnej, znacznie rzadziej czerwonej. Opanowane pędy słabiej rosną, gorzej owocują i są wyłamywane przez silne wiatry. Przy masowym występowaniu przeziernika pod koniec maja krzewy należy opryskiwać preparatami owadobójczymi. Zabieg ten można powtórzyć po dwóch tygodniach i po zakończeniu zbiorów.

Mszyce - wysysają soki z liści i młodych zielonych pędów, powodują ich skręcanie i zahamowanie wzrostu. W ciągu roku mają kilka pokoleń. W lecie rozwijają się osobniki uskrzydlone, które przelatują na inne krzewy. Mogą one również przenosić choroby wirusowe. Na wiosnę należy niszczyć zauważone kolonie na liściach lub pędach. Ograniczy to ich namnażanie i rozprzestrzenianie. Można tez zastosować preparat Pirimor 500 WG, który jest mało szkodliwy dla środowiska lub wyciągi z liści tytoniu, aksamitki lub pokrzywy.

Przędziorek chmielowiec - jest to mały pajączek długości około 0,5 mm, który żeruje na dolnej stronie liści, wysysając z nich soki. W sezonie występuje kilka pokoleń tego szkodnika. Opanowane liście pokrywają się pajęczyną. Przy masowym występowaniu tych pasożytów liście stają się żółte, później brązowieją i opadają. Aby zapobiec startom zaleca się stosowanie przed kwitnieniem preparatu Nissorun 050 EC, a po kwitnieniu i po zbiorach preparatu Omite 30 WP, który zwalcza wszystkie stadia ruchome szkodnika.

Pryszczarki - to owady atakujące głównie porzeczkę czarną. Ze względu na rodzaj mogą atakować one pędy, młode liście i kwiaty. Ściółkowanie gleby czarną folią wyraźnie ogranicza liczebność tego szkodnika. Można również przed kwitnieniem zastosować preparat owadobójczy Basudib 10 GR lub Diazinon 10 GR w dawce 6 dag na 10 m2. Opryskiwanie krzewów po kwitnieniu skutecznie obniża liczebność przędziorka pędowego i liściowego.

Gąsienice - najczęściej występują dwa gatunki: brzęczak porzeczkowy i pałecznica agrestowa, które atakują głównie porzeczkę czerwoną. Uszkadzają one młode liście zarówno wiosną, jak i w lecie. W zapobieganiu szkodom skuteczne jest stosowanie preparatów owadobójczych oraz rozkładanie folii pod krzewami. Konieczne jest również dokładne przeglądanie całej plantacji, zwłaszcza gdy szkodnik występował w poprzednim sezonie.